Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. ωςο[.]νον, ὅς τρωθεὶς ἀποκρεί[νει]
  2. δι' αὐτοῦ τό τε πνεῦμα καὶ ὑγρόν, ἄ[μα δὲ καὶ]
  3. ἐξ [ἑ]αυτοῦ· οὕτως καὶ αἱ ἀρτηρίαι
  4. αἶμα, οὑκ ἐξ αὑτ[(ῶν)] δέ. * πρὸς δὲ καὶ τοῦτ' εἴποιμ(εν),
  5. διότι οὑ [το]ῖς οὖσ[ι] συμπτώτοις
  6. τὰ ἡμέτερ[α] σώματα, φ(σσιν) πταίοντ]ες,
  7. ἀλλὰ τοῖς ὑ(πάρχουσιν) ἀσυμπτώτοις[, ὡς ταῦ]τα
  8. δῆλα ἐπὶ τ(ῶν) τ]ελευτ(ῶν). κατὰ γ(ὰρ) τὰ ὑμέ[νια]
    9. [*](XXVI 51 καλάμοις] prima littera ut cursiva et mutilata difficilis lectu, cetera vesti- giis satis apta. XXVII 1 K 2 vel εμμονον P 4 ἐντὸς incertius 9a κατοχῆς] xxTjO (si oculis fides) P cf. Galen. VI 172 καὶ ἡ τοῦ πνεύματος κατοχὴ καὶ κατάληψις οὐ συμικρὸν μέρος ἀποθεραπείας ἐστίν 9b supplementum marginis perdifficile lectu; sensus: aryumentuvi se ipsum tolloat; fortasse αὑτῷ ἂν ἔναντιωθ(είη) 10 axjte vel ωστο P παρορᾶν δεῖ] ποιορινδει (ult. litt. etiam σ) ut videtur P 14 non expedivi. simile experimentum commemorat Pseudohipp. de natura pueri 25 [VII 522 L.] 16 K 18 ouai recte legisse videtur K; certe nec εὑ συμπτώτοις nec φύσει συμπτώτοις exhibet P Ι9 xa aut το P ἡμέτερα K 21 τελευτῶν K; fortasse τετελευτ<ηκό>των, cf. ΧΧΧI)
    51
    [*](XXVII)
  9. εὑρίσκοντα[ι] αἱ ἀρτηρίαι ἀσύμπτωτ[οι], ἀλλ' ο[ὔ]τοι σύμπτω[ιοι]].
  10. [εἰ τοι]γ(άρ)τοι ταῦτα τοῦτον ἔχει τὸν τρ[όπον],
  11. μοχθηροὶ φαίνονται καὶ κ(ατὰ) ταῦτα οἱ Ερασ]ι [στρ(άτειοι)].
  12. εἶτα φέρε δὲ καὶ οἰκει[οῦν]τες μὴ τοῖς
  13. ἀσυμπτώτοις, [ἀλ(λὰ) τοῖς]
  14. ὡς ἀσκοῖς, ἵνα [κα]ὶ αὐτοῖς
  15. μεν, λέγωμεν, ώς ἐπὶ τοῦ ἀσκ[[οῦ το]ῦ] > κενω(θέντος)
  16. ἐπισ[ύμ] πτωσις γί(νεται), [καὶ οὐχὶ κενὸς ἀθροῦς ἐχρῆν καὶ ἐπὶ τῆς [δι]αιρέσεως
  17. τ(ῶν) ἀρτημτῶν μετὰ τὴν κέ[ν]ωσιν
  18. τοῦ πνεύματος ἐπισυμπείπτειν ταύτας.
  19. ἐπισυμπειπτουσῶν [δὲ] αὐτ(ῶν) οὐκ ἂν
  20. κενὸς ἀθροῦς [ο]ὐ[δὲ] παρέμπ]τωσις