Iatrica
Anonymus Londinensis
Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.
- κοῦφα καὶ ἐλαφρὰ εὐχερῶς, ὡς ἂν δὴ
- τῆς κεινήσεως αἰ(τίας) ὑ(παρχούσης) τῆς ἀποφορᾶς.
- καὶ γ(ὰρ) τὸ μ(ὲν) κατεραμμένον ἔδαφος [*](XXI 53 νεῦρον Κ cioTjv] ultimnm bastam servat P XXII 4 K 6 αυτου legerat K 7 exemplum suppleraeati 10 Κ 11 K ἐμψύχου Ρ. miuus placet καὶ ἀπὸ τῆς ἐμψύχου ut dittographiam delere 17 at (vel οι vel δι) ον (vel αν vel εν vel ατι) P; non sufiiciant αἰ(τία) ἐν. fortasse διὰ τί; cf. XXXI 12 n. 18. 19 extremorum umbras servat P 24 extr. αὕτη compendiose? 25 ταῦτα τῶν vestigiis aptum, non τὰ ὑγρὰ κτλ., cf. v. 35 al. 26 K 28 an <παρ>αιτίας ut v. 34? 29 κατεραμμενον P, cf. ad XXVI)
- οὐ πάνυ πολλὴν ἀποφορὰν ποιεῖται
- διὰ τὸ βάρος, τὸ δὲ κ(ατὰ)ξηρον πλείστην
- διὰ τὴν κουφότητα, ἧι καὶ κονιορτὸς
- ἀποφέρεται πολύς, ἅτε δὴ τῆς κειν[ή]σεω(ς)
- παραιτίας τούτ(ων) ὑ(παρχούσης). διὰ τὴν κείνη[σι]ν
- οὖν ὡς ὁμοίως ἀποφορὰ ἀπὸ τ(ῶν) σωμάτων
- γίνεται συνεχής. * τούτων δὴ ο(ὕτως) ἐχόντ(ων)
- καὶ ἀποφορᾶς συνεχοῦς γινομένης
- ἀπὸ τῶν ἡμετέρων σωμάτ(ων), εἴπ[ερ] ἀντὶ
- τ(ῶν) ἀποφερομέν(ων) μὴ ἐγείνετο εἰς τὰ
40
[*](XXII)