Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. ηκες, ταύτηι ἐπιμένει πολλοὺς χρόνο(υς).
  2. [κ]αὶ περὶ μ(ὲν) τοῦ σώματος
  3. λ]έγει δὲ καὶ περὶ τῆς ψυχῆς, ὠς τρι[μ]ερής
  4. (ἐστιν), καὶ τὸ μ(έν) τι αὐτῆς (ἐστιν)
  5. τὸ δὲ θυμικόν, τὸ δὲ ἐπιθυμητι-
    6. [*](ὥσπερex ἐκ γάματος ἐπιόντος ἄρδοιτο. καὶ πρῶτον μὲν ὁχετοὺς κρυφαίους ὡπὸ τὴν ξύμφυσιν τοῦ δέρματος καὶ τῆς καὶ τῆς σαρκὸς δύο μλέβας ἔτεμον νωτιαίας διδύμους, ὠς τὀ σῶμα ἐτύγχανε δεξιοῖς τε καὶ ἀριστεροῖς ὄν. τκύτας δὲ καθπηκαν παρὰ τὴν ῥάχιν, καὶ τὸν γόνιμον μεταξὺ λαβόντες μυελόν, ἴνα οὖτός τε ὅ μάλιστα θάλλοι, καὶ ἐπὶ τἆλλα εὔρους ἔντεῦθεν ἅτε ἐπὶ κάταντες ἡ ἐπίχυσις γιγνομένη παρέχοι τὴν ὑδρείαν ὁμαλήν. μετὰ δὲ ταῦτα σχίσαντες περὶ τὴν κεφαλὴν τὰς φλέβας καὶ δἱ ἀλλήλων ἐναντίας πλέξαντες διεῖσαν, τὰς μὲν ἐκ τῶν δεξιῶν ἐπὶ τάριστερὰ τοῦ σώματος, τὰς δ' ἐκ τῶν ἀριστερῶν ἐπὶ τὰ δεξιὰ κλίναντες.)[*](XVI 20] Plato Tim. p. 73 E. 73 A: ἐσομένην ἐν ἡμῖν ποτῶν καὶ ἐδεστῶν ἀκολασίαν ᾔδεσαν οἱ ξυντιξθέντες ἡμῶν τὸ γένος, καὶ ὅτι τοῦ μετρίου καὶ ἀναγκαίου διὰ μαργότητα πολλῷ χρησοίμεθα πλέονι. ἵν' οὖν μὴ φθορὰ διὰ νόσους ὀξεῖα γἰγνοιτο καὶ ἀτελὲς τὸ γένος εὐθὺς τὸ θηντὸν τελευτῶ, ταῦτα προορώμενοι τῇ τοῦ περιγενησομένου πόματος ἐδέσματός τε ἕξει τὴν ὁνομαζομένην κάτω κοιλίαν ὑποδοχὴν ἔθεσαν, εἴλιξάν τε πέριξ τὴν τῶν ἐντέρων γένεσιν, ὅπως μὴ ταχὺ διεκπερῶσα ἡ τροφὴ ταχὺ πάλιν τροφῆς ἑτέρας δεὶσθαι τὸ σῦμα ἀναγκάζοι, καὶ παρέχουσα ἀπληστίαν διὰ γαστριμαργίαν ἀφιλόσοφον καὶ ἄμουσον πᾶν ἀποτελοῖ τὸ γένος, ἀνυπήκοσυ τοῦ θειοτάτου τῶν παρ' ἡμῖν.)[*](XVI 14 σκευάξει incertum; ... ρασει P ξιὰ et cetera usque ad v. 33 K 24 καθ. υθυωρι P)
    28
    [*](XVI)
  6. [κ]όν. καὶ τὸ μ(ἐν) λογικὸν ἀπολείπει
  7. τ]οὺ[ς] κ(ατὰ) τὴν κεφαλὴν τό[πους]. εὐφυὴς γ(ὰρ)
  8. αὕ]τη γί(νεται) π(ρὸς) παραδοχὴν τοῦ ἡγεμονικ(οῦ).
  9. τὸ] δὲ θυμικὸν ἔταξεν περὶ τὴν καρδ(ίαν),
  10. [οὐ] π[ὁ]ρρω μ(ὲν) τεταγμένον τοῦ [ὑπ]οτεταγμένον δὲ
  11. [ἵν]α δὴ καὶ ὑπήκο<ον> αὐτῶι γί(νηται) *
  12. [γݲ] τὸ <ητ>ικὸν ἔταξεν
  13. [φρά]γματος καὶ ὀμφαλοῦ. * ἐπέστησεν
  14. [δὲ] τὸ ἦπαρ τῆι ἐπιθυμίαι κάτοχον,
[*](XVI 36] Plato Tim. p. 45AB: διὸ πρῶτον μὲν περὶ τὸ τῆς κεραλῆς κύτος, ὑποθέντες αὐτόσε τὸ πρόσωπον, ὅργανα ἐνέδησαν τούτῳ πάσῃ τῇ τῆς ψυχῆς προνοίᾳ, καὶ διέταξαν τὸ μετέχον ἡγεμονίας τοῦτ' εἶναι, τὸ κατὰ φύσιν πρόσθεν.)[*](XVI 39] Plato Tim. p. 69 DE. 70 Α : καὶ διὰ ταῦτα δὴ σεβόμενοι μιαίνειν τὸ θεῖον, ὅ τι μὴ πᾶσα ἦν ἀνάγκη, χωρὶς ἐκείνου κατοικίζουσιν εἰς ἄλλην τοῦ σώματος οἴκησιν τὸ θνητόν, ἰσθμὸν καὶ ὅρον διοικοδομήσαντες τῆς τε χεφαλῆς καὶ τοῦ στήθους, αὐχένα μεταξὺ τιθέντες, ἵνα εἴη χωρίς. ἐν δὴ τοῖς στήθεσι καὶ τῷ καλουμένῳ θώρακι τὸ τῆς ψυχῆς θνητόν γένος ἐνέδουν, καὶ ἐπειδὴ τὸ μὲν ἄμεινον αὐτῆς, τὸ δὲ χεῖρον ἐπεφύκει, διοικοθομοῦσι τὸ τοῦ θώρακος αὖ κύτος, διορίζοντες οἶον γυναικῶν, τὴν δὲ ἀνδρῶν χωρὶς οἴκησιν, τὰς φρένας διάφραγμα εἰς τὸ μέσον αὐτῶν τιθέντες. τὸ μετέχον οὖν τῆς ψυχῆς ἀνδρείας καὶ θυμοῦ, φιλόνεικον ὅν, κατᾠκισαν ἐγγυτέρω τῆς κεφαλῆς μεταξὺ τῶν φρενῶν τε καὶ αὐχένος, ἵνα τοῦ λόγου κατήκοον ὅν κοινῇ μετ' ἐκείνου βίᾳ τὸ τῶν ἐπιθυμιῶν κατέχοι γένος, ὁπότ' ἐκ τῆς ἀκροπόλεως τῷ ἐπιτάγματι καὶ λόγῳ μηδαμῇ πείθεσθαι ἑκὸν ἐθέλοι.)[*](XVI 42] Plato Tim. p. 70 DE. 71 AB: τὸ δὲ δὴ σίτων τε καὶ ποτῶν ἐπιθυμητικὸν τῆς ψυχῆς καὶ ὅσων ἔνδειαν διὰ τὴν τοῦ σώματος ἴσχει φύσιν, τοῦτο εἰς τὰ μεταξὺ τῶν τε φρενῶν καὶ τοῦ πρὸς ὁμφαλὸν ὅρου κατᾠκισαν, οἶον φάτνην ἐν ἅπαντι τούτῳ τῷ τόπῳ τῇ τοῦ σώματος τροφῇ τεκτηνάμενοι. καὶ κατέδησαν δὴ τὸ τοιοῦτον ἐνταῦθα ὠς θρέμμα ἄγριον, τρέφειν δὲ ξυνημμένον ἀναγκαῖον, εἴπερ τι μέλλοι τὸ θνητὀν ἔσεσθαι γένος. ἵν' οὖν ἀεὶ νεμόμενον πρὸς φάτνῃ καὶ ὅ τι πορρωτάτω τοῦ βουλευομένου κατοικοῦν, θόρυβον καὶ βοὴν ὡς ἐλαχίστην παρέχον, τὸ κράτιστον καθ' ἡσυχίαν περὶ τοῦ πᾶσι κοινῇ ξυμφέροντος ἐῷ βουλεύεσθαι, διὰ ταῦτα ἐνταῦθ' ἔδοσαν αὐτῷ τὴν τάξιν. εἰδότες δὲ αὐτό, ὡς λόγου μὲν οὔτε ξυνήσειν ἔμελλεν, εἴ τέ πῃ καὶ μεταλαμβάνοι τινὸς αὐτῶν αἰσθήσεως, οὑκ ἔμφυτον αὐτῷ τὸ μέλειν τινῶν ἔσοιτο λόγων, ὑπὸ δὲ εἰδώλων καὶ φαντασμάτων νυκτός τε καὶ μεθ’ ἡμέραν μάλιστα ψυχαγωγήσοιτο, τοῦτῳ δὴ θεὸς ἐπιβουλεύσας αὐτῷ τὴν ἥπατος ἰδέαν ξυνέστησε καὶ ἔθηκεν εἰς τὴν ἐκείνου κατοίκησιν, πυκνὸν καὶ λεῖον καὶ λαμπρὸν καὶ γλυκὺ καὶ πικρότητα ἔχον μηχανησάμενος, ἵνα ἐν αὐτῷ διανοημάτων ἡ ἐκ τοῦ νοῦ φερομένη δύναμις, οἶον ἐν κατόπτρῳ δεχομμένῳ τύπους καὶ κατιδεῖν εἴδωλα παρέχοντι, φοβοῖ μὲν αὐτό, ὁπότε μέρει τῆς πιρότητος χρωμένη ξυγγενεῖ, χαλεπὴ προσενεχθεῖα, ἀπειλῇ κατὰ πᾶν ὑπομιγνῦσα ὁξέως τὸ ἦπαρ, χολώδη χρώματα ἐμφαίνοι ξυνάγουσά τε πᾶν ῥυσὸν καὶ τραχὺ ποιοῖ.)[*](36 K 37 εὐφυὺς] η male pinxit, ut facilius σι vel ἑ iegas, V 39 K 40 πωρρω P 41 K 43. 44 K 45 xaTcpv vel κατοχου P. librarius haud dubie intellegebat τῇ ἐπιθυμίᾳ κατειλμμένον, quod coulrarium sententiae. κάτοπτρον Platonicum restituendum)
29
    [*](XVII)
  1. τὰς ἐπιθυμίας τα[πεινοῖ τοῖς εἰδώλοις,]
  2. τόν τε πνεύμονα π(ρὸς) τῆι κ[αρδίαι, ἦς ὀξεῖα]
  3. ἡ φύσις, μαλακὸν τὰ[σσει σπόγγον, ἵνα]
  4. ἡ καρδία, φ(ησίν), κυκινοκ[εἰνητος οὖσα ἀλ-]
  5. λομέην μὴ [ῥηγνύηται. * τὸν δὲ σπλῆνα]
  6. λέγει ἐγμαγ[εῖ]ο[ (εἶναι) ἕτοιμον ἀεὶ π(αρα)κείμ(εν)ον,]