Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. φάλωι ἀπολείπε[ι, τὸ μ(έν)τοι ἄλογ]ον μέρο[ς]
  2. αὐτῆς ἐν τῶι [/////] [ν[ωτιαίωι] μυ]ελῶι. συ[ν-]
  3. ἒστάναι δέ φ(ησιν) τὰ [ὀστέα μίξει γ]ῆς τε καθ(αρᾶς)
  4. καὶ μυελοῦ, ἐναλ[λαγῆναι δὲ τ]οῦ πυρός
  5. τε αὐτὰ ἐνπήξει [καὶ τετ]ηκότος. ** τὴν]
    6. [*](XV 26] Plato Tim. p. 69 D E: καὶ διὰ ταῦτα δὴ σεβόμενοι μιαίνειν τὸ θεῖον, ὅ τι μὴ πᾶσα ἦν ἀνάγκη, χωρὶς ἐκείνου κατοικίζουσιν εἰς ἄλλην τοῦ σώματος οἴκησιν τὸ θνητόν, ἰσθμὸν καὶ ὅρον διοικοδομήσαντες τῆς τε κεφαλῆς καὶ τοῦ στήθους, αὐχένα μεταξὺ τιθέντες, ἵνα εἴη χωρίς. ἐν δὴ τοῖς στήθεσι καὶ τῷ καλουμένῳ θώρακι τὸ τῆς ψυχῆς θνητὸν γένος ἐνέδουν. XV 31] Plato Tim. p. 80 E. 81 A—C: ὃ καλοῦμεν αἶμα, νομὴν σαρκῶν καὶ ξύμπαντος τοῦ σώματος, ὅθεν ὑδρευόμενα ἔκαστα πληροῖ τὴν τοῦ κενουμένου βάσιν· ὁ δὲ τρόπος τῆς πληρώσεως ἀποχωρήσεώς τε γίγνεται, καθάπερ ἐν τῷ παντὶ παντὸς ἡ φορὰ γέγονεν, ἢν τὸ ξυγγενὲς πᾶν φέρεται πρὸς ἑαυτό. τὰ μὲν γὰρ δὴ περιεστῶτα ἐκτὸς ἡμᾶς τήκει τε ἀπὶ καὶ διανέμει πρὸς ἔκαστον εἶδος τὸ ὁμόφυλον ἀποπέμπντα, τὰ δὲ ἔναιμα αὖ, κερματισθέντα ἐντὸς παρ᾿ ἡμῖν καὶ περιειλημμένα ὥσπερ ὑπ᾿ οὐρανοῦ ξυνεστῶτος ἑκάστου τοῦ ζῴου, τὴν τοῦ παντὸς ἀναγκάζεται μιμεῖσθαι φοράν· πρὸς τὸ ξυγγενὲς οὖν φερόμενον ἕκαστον τῶν ἐντὸς μερισθέντων τὸ κενωθὲν τότε πάλιν ἀνεπλήρωσεν. ὅταν μὲν δὴ πλέον τοῦ ἐππιρρέοντος ἀπίῃ, φθίνει πᾶν, ὅτανν δὲ ἔλαττον, αὐξάνεται. νέα μὲν οὖν ξύστασις τοῦ παντὸς ζῴου, καινὰ τὰ τρίγωνα οἶον ἐκ δρυόχων ἔτι ἔχουσα τῶν γενῶν, ἰσχυρὰν μὲν τὴν ξύγκλεισιν αὐτῶν πρὸς ἄλληλα κέκτηται, ξυμπέπηγε δὲ ὁ πᾶς ὄγκος αὐτῆς ἁπαλός, ἅτ᾿ ἐκ μυελοῦ μὲν νεωστὶ γεγονυίας, τεθραμμένης δὲ ἐν γάλακτι.)[*](XV 33] Plato Tim. p. 74 C D: ταῦτα ἡμῶν διανοηθεὶς ὁ κηροπλάστης, ὕδατι μὲν καὶ πυρὶ)[*](XV 20—37 ex compluribus maioribus minoribusque fragmentis paullatim concreverunt. 25 quod aegre desideratur τοῖς ante περιέχουσι fortasse superscripserat P. sed verbum praestiterim cf. Herophilus ap. Ruf. de partt. corp. p. 184, 15 ed. Dar. μυελός...ὑπὸ ὀστῶν περιεχόμενος 26 στέγειν (ex Platonico στέγασμα 73 D [cf. test. p. 23, 8] ductum) dubium 28 incertum supplementum 30 scriptum fuit ante μυελῶι deletum aliquod vocabulum, cuius prima littera extat etsi oblitterata. superscripsit ν[ωτιαιωι] P, quod (ut v. 25) ex Platonis p. 73 D ὃ δ᾿ τὸ λοιπὸν κτλ. [cf. t. p. 23,5] sumptum est 32 spectat ad Plat. 73 E [cf. t. p. 23,10], sed supplementa non certa)
    25
    [*](XV)
  6. δὲ σάρκα συνεστά[να]ι ἔκ τε γῆ[ς καὶ ὕδα]τος
  7. καὶ πυρὸς καὶ δύμης τιν[ὸς ἐχούσης] ὑ-
  8. γρότητα άλμυράν τε καὶ δρειμ[εῖαν. * *] παρεσ-
  9. πάρθαι δ᾿ ἐν τῆι σαρκὶ καὶ ὐγροτ[έραν τι]νὰ
  10. θερμότητα περποιημένην. * τ[ὸ ὑγρὸ]ν
  11. δὲ ἐν ταῖς ὑπερβαλλούσαις ἐν[καύσεσι]
  12. τη[ι]κόμε[ν]ον ψύχειν [τὴν θερμασίαν, ἐν]
  13. ταῖς δὲ ὑπερβ[αλ]λούσαις ψύξ[εσιν ἐν]αν-
  14. τιοῦσθαι καὶ [θερμ]ὸν παρέχ[εσθαι] τὸ
  15. σῶμα. * [δὲ] πλείστας [σάρκα]ς (εἷναι)
  16. περὶ τὰ ἀψυχ[ότ]ερα τ(ῶν) ὀστῶν· [περὶ] μηροὺ[ς]
  17. γὰρ καὶ κνήμ[ας] καὶ γλουτοὺ[ς πο]λλὰς
  18. σάρκας ὑπάρ[χει]ω, ἐπειδήπ[επ αὐτ(ῶν)] τὰ
  19. ὀστέα ἀψυχ[ότ]επά (ἐστιν), * * περ[ὶ δὲ τἡν] κεφα-
[*](καὶ γῇ ξυμμίξας καὶ ξυναρμόσας, ἐξ ὀξέος καὶ ἁλμυροῦ ξυνθεὶς ξύμωμα ὑπομίξας αὐτοῖς σάρκα ἔγχυμον καὶ μαλακὴν ξυνέστησε. XV 36] Plato Tim. p. 74 BC: τὴν δὲ σάρκα προβλῆν μὲν καυμάτων, πρόβλημα δὲ χειμώνων, ἔτι δὲ πτωμάτων οἷον τᾶ πιλητὰ ἔσεσθαι κτήματα, σώμασι μαλακῶς καὶ πράως ὑπείκουσαν, θερμῆν δὲ νοτίδα ἐντὸς ἑαυτῆς ἔχουσαν θέρουςα μὲν ἀνιδίουσαν καὶ νοτιζομένην ἔξωθεν ψῦχος κατὰ πᾶν τὸ σῶμα παρέξειν οἰκεῖον, διὰ χειμῶνος δὲ πάλιν αὗ τούτῳ πυρὶ τὸν προσφερόμενον ἔξωθεν καὶ περιιστάμενον πάγον ἀμυνεῖσθαι μετρίως. XV 43] Plato Tim. 74 E 75 Α: ὅσα μὲν οὗν ἐμψυχότατα τῶν ὀστῶν ἧν, ὀλιγίσταις συνέφραττε σαρξίν, ἄ δ᾿ ἀψυχότατα ἔντός, πλείσταις καὶ πυκνοτάταις, καὶ δὴ καὶ κατὰ τὰς ξυμβολὰς τῶν ὀστῶν, ὄπῃ μήτινα ἀνάγκην ὁ λόγος ἀπέφαινε δεῖν αὐτὰς εἷναι, βραχεῖαν σάρκα ἔφυσεν, ἵνα μήτε ἐμποδὼν ταῖς καμπαῖσιν οὗσαι δύσφορα τὰ σώματα ἀπεργάζοιντο, ἅτε δυσκίνητα γινόμενα, μήτ᾿ αὗ πολλαὶ καὶ πυκναὶ σφόδρα τε έν ἀλλήλαις ἐμπεπιλημέναι, διὰ στερεότητα ἀναισθησίαν ἐμποιοῦσαι, δυσμνημονευτότεπα καὶ κωφότερα τὰ περὶ τὴν διάνοιαν ποιοῖεν. διὸ δὴ τό τε τῶν μηρῶν καὶ κνημῶν καὶ τὸ περὶ τῶν ἰσχίων φύσιν τά τῶν βραχιόνων ὀστᾶ καὶ τὰ τῶν πήχεων, καὶ ὅσα ἀλλα ἡμῶν ἅναρθρα. XVI I] Plato Tim. 75 A—C: ὅσα τε ἐντὸς δι᾿ ὀλιγότητα ψυχῆς μυενά ἐστι φρονήσεως, ταῦτα πάντα συμπεπλήρωται σαρξίν. ὅσα δ᾿ ἔμφρονα, ἧττον, εἰ μή πού τινα αὐτὴν καθ᾿ αὑτὴν αἰσθήσεων ἕνεκα σάρκα οὕτω ξυνέστησεν, οἷον τὸ τῆς λγώττης εἷδος. τὰ δὲ πλεῖστα ἐκείνως· ἡ γὰρ ἐξ ἀνάγκης γιγνομένη καὶ ξυντρεφομένη φύσις οὑδαμῇ προσδέχεται πυκνὸν ὀστοῦν καὶ)[*](XV 39 fortasse μὲν intercidit. post ταῖς εν ante lac. clare P 40 τηικομε. . [ν]ον spatio propter papyri pessimam illic condicionem relicto P 41 ἐναντιοῦσθαι Κ)[*](XVI 1 γ[λῶσσαν] hasta obliqua extat in P; supplementa incerta αὐτῆς] sc. σαρκός 2 ταψυχοτερα P: τὰ ψυχ(p)ότερα coni. K)
26
    [*](XVI)
  1. [γεῖν φ(ησιv) τὰ παεα·] λέγεσθαι γ(άρ)· ‘παχεῖα