Epistulae

Alciphron

Alciphron. Alciphronis Rhetoris Epistularum Libri IV. Schepers, M.A., editor. Leipzig: Teubner, 1905.

Παρέκειτο μὲν ἡμῖν ὁ Γέλωνος τοῦ Σικελιώτου πλακοῦς ἐπώνυμος. ἐγὼ δὲ καὶ τῇ θέᾳ μόνον πρὸς τὰς καταπόσεις εὐτρεπιζόμενος εὐφραινόμην· μέλ- λησις δὲ ἦν πολλή, περιστεφόντων τραγημάτων τὰ πέμματα· ἦν δὲ ὁ καρπὸς τῆς πιστάκης καὶ βάλανοι φοινίκων καὶ κάρυα τῶν ἐλύτρων ἐξῃρημένα. ἐγὼ δὲ [*](x Harl. Ven.) Γ X² (Vat. 2 Flor. II Δ)) [*](1 [τῆς οὐσίας] expunxi | κρίνον—ἐγένετο Mein. (ed.), κρί- νων—ἐγένετο x x2, Κρίνων—ἐξεγένετο Γ, καὶ ῥᾴων—ἐγένετο Bergl.,Κρίτων—ἀπεγένετοHeringa, κλινῶν—ἐξεγένετο Reisk., Γνίφων (vel Κνίφων)— ἐγένετο Seil. | 3 ὀψὲ τῆς ὥρας V alck., ord. inv. O | τροπὰς τὰς εἰς] τ ...... εἰς Vat. 2 Flor., εἰς II Δ| 5 τὸν] om. x Γ | εἴ] καὶ εἴ] Herch. (ed.) | 6 εὐημερίας ἡμέραν] εὐημερίαν Mein., at cf. v. c.] II 10, 2 | δρυπεπεῖς] δρυ- πέπεις x Γ, δρυπετεῖς Δ | 8 δράσαιμι] δράσω Herch. (ed.) | 9 τί] τίς Γ | 10 δὲ] om. x | τὸ] om. x | βλάβος] βάρος Δ | post βλά- βος add. ἔρρωσο x²) [*](11 Γέμελλος] Γέμελος Harl, Γέλος Ven. | 12 μὲν] om. x | ὁ Γέλωνος τοῦ] ὦ γέλλων ὀστοῦ x2, del. τοῦ Σικελιώτου Mein. | 13 καὶ] om. x | 14 εὐφραινόμην x ΓII, ηὐφραινόμην cet. 16 ὁ] om. Γ)

105
πρὸς ταῦτα ἕκαστα ἐχθρὰ βλέπων ἀνέμενον ἐπαφήσειν ἐμαυτὸν ἐγχανὼν τῷ πλακοῦντι. οἱ δὲ καὶ τὸ ἐντραγεῖν ἐπὶ μήκιστον ἐξέτεινον καὶ 〈τῆς〉 κύλικος συνεχῶς περισοβουμένης διατριβὰς καὶ μελλησμοὺς ἐνεποίουν, καὶ ὥσπερ ἐκ συνθήματος τὴν ἐμὴν ἀναρτῶντες ἐπι- θυμίαν ὁ μέν τις κάρφος λαβὼν ἐξεκάθαιρε τὰ ἐνιζά- νοντα τῶν βρωμάτων τοῖς ὀδοῦσιν ἰνώδη, ὁ δὲ ὑπτιάσας ἑαυτὸν οἷος ἦν ὕπνῳ κατέχεσθαι μᾶλλον ἢ τῆς τραπέζης φροντίζειν· εἶτα ἄλλος ἄλλα διελέγετο, καὶ πάντα μᾶλ- λον ἐπράττετο ἢ ὁ ἡδὺς ἐκεῖνος καὶ ποθητὸς ἐμοὶ πλακοῦς εἰς ἀπόλαυσιν ἤγετο. τέλος, οἷα εἰκός, οἱ θεοὶ κατοικτείραντες τὸ κατάξηρον τῆς ἐμῆς ἐπιθυμίας μόλις ποτὲ ἱμείροντά με τοῦ πλακοῦντος ἀπογεύσασθαι παρ- εσκεύασαν. ταῦτά σοι γράφω οὐ τοσοῦτον ἐπὶ τοῖς ἡδέσιν ἡσθείς, ὅσον ἐπὶ τῇ παρολκῇ τῆς βραδυτῆτος ἐκτακείς.

Οὐπώποτε ἐγὼ κατὰ τὴν Ἀττικὴν ὑπέμεινα τοιοῦτον χειμῶνα. οὐ γὰρ μόνον ἐκ παραλλήλου φυσῶντες, [*](x (Harl. Ven.) [usque ad] III 40] Γ (usque ad III 40) et x² (Vat. 2 Flor. II Δ)) [*](1 ταῦτα] αὐτὰ Herch. (ed.) | ἕκαστα] om. x | ἐπαφήσειν] ἐπαφεῖναι Herw, | 2 ἐντραγεῖν] ἐν om. x | 3 μήκιστον] μέγιστον Γ | ἐξέτεινον Cob , ἐξέτειναν Ο | 〈τῆς〉 add. Herch. (ed.) | συνεχῶς] συνεχὲς x² | 4 περισοβουμένης] περισοβούσης Herch. (ed.) | μελλησμοὺς Γ, μελισμοὺς cet. | 5 καὶ Herch. (ed.), τέλος Ο, quod ortum e sq. | 7 ὁ δὲ] om. Γ Vat. 2 Flor. II | 8 ὕπνῳ κατέχεσθαι] ὕπνου κατάρχεσθαι Nab. | 9 ἄλλα x, ἄλλῳ cet. | 10 ἐπράττετο] del. Nauck. | ἐμοὶ] ἡμῖν x² | 11 ἤγετο Vind., ἤρχετο 0. Propter ἐπράττετο illud praestat. | οἶα] om. x, ὡς Γ, del. οἵα εἰκός Herch. (ed.) | 15 τῆς βραδύτητος] del. Herch. (ed.), τῆς παρολκῆς τῇ βραδυτῆτι Pol.) [*](17 Ἐρεβινθολέοντι] ʼΕρεβινθοφλέοντι vel Ἐρεβινθοπνέοντι Sei1., Ερεβινθολέποντι Mein. (ed.) | 19 παραλλήλου] καραλλή- λων Π ∠ | 1 σύρδην] φύρδην Π ∠ | ἡμῶν] ἡμῖν Vind., ἡμᾶς Cob. | 4 χύμα Mein. (ed.), χῦμα Ο | 5 θύριον Mein., θυρίον Ο | 6 ἐμοὶ δὲ] om. Flor. | [σ] del. Meis. | 8 ὀστέων] ὀστῶν Herch. (ed.) | 9 τὰς θόλους Π ∠, τοὺς θόλους cet. | 9—10 [ἢ τὰς καμίνους] del. Cob. | 10 ἐκεῖσε] ἐκεῖ Vind., sed cf. III 24 , 1 | 11 ταπυτα] ταὐτὰ Mein. | ἀλινδούμενοι Seil. (ed.), ἠλινδού- Μενοι x2 (κυλινδούμενοι mrg. Π), καλινδούμενοι Herw. | 12 παρα- πληςία] expectes αὐτὴ | Πενία] del. Cob. | 13 ταύτας Herw., ταύτην Ο | ἐπὶ τὸ Seil. (ed.), τὸ ἐπὶ Ο | 14〈λ〉addidi | [ἰδιω- τικῆς οἰκίας] del. Herch. (ed.), | 15 κενόν] κενότερον mrg. Π | 17 ἡ] Cob., μὲν x2, del. Vind. | 20 τὴν] om. Flor. | πρόοδον] Πρόσοδον Flor. | 21 ἀνειμένους] ἀνειμένως Π ∠ | ἀπέφηνεν Ald., ἀπέφηνεν x2.)

106
μᾶλλον δὲ σύρδην φερόμενοι κατετύπουν ἡμῶν οἱ ἄνεμοι, ἀλλ᾿ ἤδη καὶ χιὼν πυκνὴ καὶ ἐπάλληλος φερο- μένη πρῶτον μὲν τοὔδαφος ἐκάλυπτεν, ἔπειτα οὐκ ἔπιπολῆς ἀλλ᾿ εἰς ὕψος ᾔρετο τῆς νιφάδος χύμα πάμ- πολυ, ὡς ἀγαπητὸν εἶναι τὸ θύριον ἀνοίξαντα τῆς οἰκίας τὸν στενωπὸν ἰδεῖν. ἐνμοὶ δὲ οὔτε ξύλον οὔτε ἄ[σ]βολος παρῆν. πῶς γὰρ ἢ πόθεν; ὁ κρυμὸς δὲ εἰσε- δύετο μέχρι μυελῶν αὐτῶν καὶ ὀστέων. ἐβουλευςάμην οὖν ᾿Οδύσσειον βούλευμα δραμεῖν εἰς τὰς θόλους [ἢ τὰς καμίνους] τῶν βαλανείων. ἀλλ᾿ οὐδὲ ἐκεῖσε συνεχώρουν οἱ τῶν ὁμοτέχνων περὶ ταῦτα ἀλινδούμενοι· καὶ γὰρ αὐτοὺς ἡ παραπληςία θεὸς ἠνώχλει Πενία. ὡς οὖν ᾐσθόμην οὐκ εἶναί μοι εἰς ταύτας εἰσιτητόν, δραμὼν ἐπὶ τὸ Θρασύλ〈λ〉ου βαλανεῖον [ἰδιωτικῆς οἰκίας], εὗρον τοῦτο κενόν, καὶ καταβαλὼν ὀβολοὺς δύο καὶ τὸν βα- λανέα τούτοις ἵλεων καταστήσας, ἐθερόμην ἄχρις οὗ τὸν νιφετὸν ἡ πηγυλὶς διεδέξατο, καὶ ὑπὸ τοῦ κρύους τοῦ μεταξὺ διεροῦ παγέντος πρὸς ἀλλήλους ἐδέδεντο οἱ λίθοι. μετὰ δὲ τὸ ἀποβράσαι τὸ δριμὺ προσηνὴν ὁ ἥλιος ἐλευθέραν μοι τὴν πρόοδον καὶ περιπάτονς 20 ἀνειμένους ἀπέφηνεν.

[*](x2 (Vat. 2 Flor. Π ∠))