Fabulae Aesopeae

Babrius

Babrius. Babrii Fabulae Aesopeae. Crusius, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1897.

---1 (16)

  • ἀεὶ πλάνα χείλεα γρηός.
    • ---

    (36)

  • Ἠχήεις ἐτάνυσσε βαλὼν προκάρηνον ἀήτης
  • ἕστασαν οὐδὲ κόμας ψαφαρῇ μεμίαντο κονίῃ

    • ---3 (43)

  • Αἰπεινὴν ἔλαφος ---
    • ---

    (64)

  • Αἰπεινὴν ἐλάτην ἔρις ὥρορεν αἴσυλα φάσθαι.

    • [*](Fabularum Babrianarum imitationes hexametris et elegiis conceptas composuit primus I. H. Knoche, Babr. fab. (1835) p. 202 atque in programmate Torgaviae a. 1838 edito, retractarunt Lachmannus Babr. p. VII, Eberhard (Eb) Babr. p. 96 sq., Bergk (Bgk) Anthol,3 p. XX sa. 171 sqq, Gitlbauer Babr. p. 147 sqq. Bergkii et aliorum immemor. Fragmenta incerta asteriscis sunt insignita. || 1 (Bgk p. XXΙ) Suid. s. ἀείπλανα· πεπλανημένα, φλύαρα · ἀείπλανα κτλ. Ad mythica rettulit Bgk. Callimacho (fr. anon 2 p. 705 vindicarunt plerique. — Cf. Babr. 16, 10. — ἀεὶ πλάνα Bgk, sed cf. Lobeck, Elem. pathol. I 590 || 2 (Eb, 1 Bgk 1) Suid. s. προκάρηνος· ἐπὶ κεφαλὴν. ἐν μύθοις· ἠχήεις κτλ. — Cf. Babr. 36, 1 3 (Eb 2, Bgk 18) Suid. s. ψαφαρ καὶ αὖθις ἐν μύθοις ἕστασαν κτλ. — Cf. Babr. 36. 4. — κόμαι Valckenaer | Verum viderat Hecket comment Callim. p. 94 || 4 Suid. αἰ. ἔ. ὑψηλὰ κέρατα ἔχουσα. — Cf. Babr. 43, 1. — Fr. huc referendum esse et ego conieci et indicavit E. Bruhn, Mus. Rhen. XLV 283 || 5 (Eb 4, Bgk 25) Suid. s. αἰπεινή ὑψηλή. αἰπεινὴν κτλ., id. s.)
    216

    (67)

  • Ἐς βίοτον κοινωνὸς ὄνῳ γένετʼ ὠμοβόρος λίς
  • „τοῦτο μὲν οὖν πρῶτον λάχος οἴσομαι

    • ---6 (75)

  • τοῖς δʼ ἐπέσειε φόβον ὡς αὐτίκα τεθνήξοντος.
    • ---

    ---7 (82)

  • ὅστε φόβῃσιν
    • ---
  • ξανθοτάταις ἐκόμα ---

    • (93)

  • „πικροὶ μέν τε λύκοισιν, ἀτὰρ χιμάροισιν ἀκηδεῖς.

    • (95)

  • --- ἄκμηνος δόρποιο ---
    • ---[*](αἴσυλα· παράνομα, ἄδικα. ἐν μύθοις· αἰπεινὴν κτλ. — Cf. Babr. 64, 1 st. — Perperam versum 48 comparant atque ad elegia hoc fragmentum referunt Knoche Bergkius Gitlbauer alii. Nam fr. 19 elegiacum gemellum est huus, quod quin fabulis epicis inserendum sit dubitari vix potest || 6 (Eb 6, Bgk 2) Suid. s. λίς· ὁ λέων. μῦθος· ἐς βίοτον κτλ. — (Cf. Babr. 67, 1. — κοινός cod., corr. Reinesius | Hexametri exitus repetitus ex Theocr. XIII 62 || 7 (Eb 7, Bgk 3) Suid. s λάχος· μοῖρα. λέγεται δὲ καὶ ἡ πρόλαχος, ἡ πρώτη μερίς. καὶ αὖθις ἐν μύθοις· τοῦτο κτλ. καὶ αὖθις· σφαίρας δὲ λάχος κονίῃσιν ἐμίχθη, quae ad mythica referre dubito. — (Cf. Babr. 67, 5 8 (Bgk p. XXII Suid. s. ἐπέσειεν· ἐπανετείνετο. τοῖς κτλ. Callimacho (fr. anon. 25 p. 709) sine causa tribuunt plerique, ad mythica rettulit Bgk. — Cf. Babr. 75, 4, 5. — τῷ δʼ male commendavit Bgk, cf. Babr. 75, 4 πάντων λεγόντων κτλ. 9 (Bgk p. XXI) Suid. s φόβη· κόμη, θρίξ· ὅστε φόβῃσι — ἐκόμα. —  (Cf. Babr. 82. 1. — De tauro Marathonio vix recte intelexit Hecker, ct. Callim. anon 65 p. 717 || 11 (Εb 9, Bgk 20) Suid. s. ἀκηδής· ἄταφος, ἀμελής λέγεται καὶ ἀκηδὲς ἀκηδεῖς ? ἐν μυθικοῖς· πικρὴ κτλ. — Cf. Babr. 93, 4. — πικρὴ S, corr. Lm | λύκοις S, corr. Kuester | ἀκηδής S, corr. Lm. — Ad eiusdem fabulae initium referri solet fr. inc. 21 v. 51 || 12 (Bgk p. XXI) Suid. (Ζonar.) s. ἄκμηνος· ἄγευστος. ἄ. δ. — Cf. Babr. 95, 4. — Callimmacho tribuit Hecker (anon. 4 p. 705).)
    217
  • „γαστέρι μοῦνον ἔχοιμι κακῆς ἀλκτήρια λιμοῦ
    • ---
  • „οὐδέ οἱ οὐδʼ αἴθων ἅδε πάρδαλις, οὕνεκα θυμοῦ
  • ἐμπλείη, τὸ δὲ πολλὸν ἀγήνορα μέμφετο τίγριν
  • κερδεσι φηλωθεῖσα θοὴ κεμὰς, ἐγγύθι δʼ ἔστη
  • ἠπεδανοῖο λέοντος ---
  • ἣ δὲ πελιδνωθεῖσα καὶ ὄμμασι λοξὸν ὑποδρὰξ
    • ---
  • ὀσσομένη
  • βέβυστο δὲ πᾶσα χόλοιο
    • ---
  • καὶ οἱ πορφύροντι διακριδὸν ἀμφὶς ἕκαστα

    • (108)

  • Θέντο μετʼ ἀλλήλοισιν ἑταιρείην μύε δοιώ,
  • οὐ καθʼ ὁμὰ ζώοντες· ὃ μὲν κατὰ νειὸν ἐρήμην
  • ἐτρέφεθ᾿ , ὃς δὲ δόμοισιν ἐν ἀφνειῶν τρέφετ᾿  ἀνδρῶν.
  • „ἔνθʼ ἵνα μοι βίος ἐστίν, Ἀμαλθείης κέρας αἰγός
    • [*](13 (Bgk p. XXI) Suid. s. λιμός· γαστέρι — λιμοῦ, id. ἀλκτήρια λιμοῦ· τὰ δυνάμενα ἀλαλκεῖν τὸν λιμόν. — Cf. Babr. 95, 5 — Callimacho (an.43 p.713) tribuunt plerique || 14 sq. (Eb 10, Bgk 4) Suid. s. ἅδεν· ἤρεσκεν. ἐν μύθοις· οὐδὲ — ἐμπλείη 15 Suid. s. v. πολλόν· ὡς ἐπιτοπλεῖστον. ἐν μύθοις· τὸ δὲ πολλὸν κτλ., coniunxit Tyrwhittus. — Cf. Babr95,18 || 16 (Eb11, Bak 5) Suid. s. φηλοῦν . . καὶ φηλωθεῖσα ἀντὶ τοῦ ἐξαπατηθεῖσα. ἐν μύθοις· κ. — κεμάς, ἔνθεν καὶ φήληκες τὰ ἄγρια σῦκα κτλ. (ad 108, 17 ?) κερδοῖ Lm, cf. prol. || 16 sq. Suid. s. ἠπεδανός· ἀσθενής. ἐν μύθῳ· ἐγγύθι δ᾿  ἔστη κτλ.— Cf. Babr. 95,37 || 18sq. (Eb 12, Bgk 23) Suid. s. ὑποδράξ· ἡ δὲ — ὀσσομένη. τουτέστιν, ὠχριάσασα καὶ ὑπο- βλεψαμένη διὰ τὴν ὀργήν. Fabulis ascripsit Toup, Callimacho Ruhnken Hecket alii, cf. Schneider, Callim. anon. 63 p.717. Cf. Babr. 95, 59 || 20 Suid. s. βέβυστο· ἐπεπλήρωτο. β. κτλ. — Cf. Babr. 95, 60. — Versui 19 continuandum? || 21 Suid. s. πορφύρῃ . . καὶ ἐν μυθικοῖς· καὶ οἱ κτλ. — Cf. Babr. 95, 96 22—24 (Eb 14, Bgk 6) Suid. s. ἑταιρεία· ἡ συνήθης ὁμόνοια καὶ φιλία. Εάβριος· θέντο — ἀνδρῶν. — Cf. Babr. 108, 1 | ἀλλήλοιιν Cobet Mnem. I 23 || 23 νειὸν κατʼ ἐρήμην ci. Bernhardy || 24 ἐστρέφεθ᾿  Bgk || 25 (Eb 15, Bgk 6) Suid. s.)
    218
  • λέξομαι ἐν μυχάτῳ· κλισίη δέ μοί ἐστιν ἑτοίμη
    • ---

    (115)

  • „τίς γὰρ ἐμοί σεο μισθὸς ἐπάξιος, ἤν σε διδάξω
  • ὑψοῦ ὑπὲρ πόντοιο μεταχρονίην ποτέεσθαι;
  • ὅθι στυφελῶν ἐπὶ πετρῶν
  • ὀστρακόεντά τε νῶτα καὶ ἀγκυλα γυῖα κεάσθη.
  • „οὔτι δίκης ἀπάνευθεν ἀεικέι δάμναμαι οἴτῳ

    • (122)

  • „ἔκ μοι σκῶλον ἔρυσσον, ὅ μοι κακὸν ἔμπεσεν ὅπλῃ.

    • (143)

  • ὣς φάσαν· οὐδὲ ἄναξ ἄνεως ἦν, 〈εἶπε δὲ
  • „ . . τί γὰρ σθένος ἔσκε σιδήρῳ,
  • ὑμείων εἰ μὴ οἱ ἐνὶ στειλειὸν ἀρήρει;
    • [*](Ἀμαλθείας κέρας· ἐπὶ τῶν ἀφθόνως ζώντων· ἔνθʼ — αἰγός; in-Renitur etiam in proverbiis codicis Escurialensis Σ 42 (Graux. 10 ev. de phil. lI 228) atque Aldinae MDV col. 27. — Cf Babr. ἡ 8, 11 — ἔλο Kidd Bgk || 26 (Eb 16, Bgk 22) Suid. κλισία 10 σκηνή. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ κλίνης· λέξομαι κτλ.— Cf. Babr. (C8, 31. — Callimachi Hecalae adsignavit Hecket p. 94. 117 vallim. anon. 35 p. 7 11 Schn.), mythicis Bernhardy et Naeke ad Hecal. p. 233 || 27sq. (Eb 17, Bgk 8) Suid. s. μεταχρονία· ἡ εἰς ὕψος φερομένη. τίς γὰρ — ποτέεσθαι — Cf. Babr.115, 5 sq, 29 (Eb 18, Bgk 9) Suid. s. στυφελισμούς· ὀργάς καὶ ἐν μυθικοῖς· ὅθι — κεάσθη. — Cf. Babr. 115, 9 | 30 τε add. Küster || 31 (Eb 19, Bgk 20) οἶτος· ὁ μόρος. ἐν μυθικοῖς οὔτι κτλ. — Cf. Babr. 115, 11. Ad fab. 11 vix recte rettulit Bkk Suid. p. 766 || 32 (Eb 20, Bgk 11) σκῶλος· εἶδος ἀκάνθης τοῦ μὲν ἐγὼ ζώοντος ἀναιδέσιν ἐμπήξαιμι σκώλους ὀφοθαλμοῖσι, καὶ εἰ θέμις, ὠμὰ πασαίμην [quae  mythicis vix recte tribuit Bgk]. καὶ αὖθις· „ἔκ μοι — ὁπλῇ“ ὁ ὄνος φησὶ πρὸς τὸν λύκον. — Cf. Babr, 122, 7 || 33 (Eb 21, Bgk 12) Suid. s. ἄνεως· ὁ ἄφωνος. ἐν μυθικοῖς· ὣς — ἦν. — Cf. Bobr. 143, 3 || 34 sq. (Eb 22, Bgk 13) Suid. s. στειλειόν τὸ τῆς ἀξίνης ξύλον· τί γὰρ κτλ. — Cf Babr. 143, 4)
    219

    ---14 (199)

    ---
  • ποσσὶ δʼ ἀνελθεῖν
  • ἄγκος ἐς ὑψικάρηνον ἐδίζετο· πᾶσα δʼ ἀπορρώξ
  • πέτρη ἔην ὑπένερθε καὶ ἄμβασις οὔ νύ τις ἦεν.
  • „ --- καὶ ἀγλαὰ πίσεα γαίης
    • ---
  • βόσκεο

    • ---15 (201)

  • λάτριν ἄγειν παλίνορσον ἀεικέα τῷ κεραμῆι.
    • ---

    ---16 (235)

  • „Οἰκίον εἶτε δέμοιμι ---
    • ---

    --- 17

    ---
  • εἰ δὲ Δίκη σε
  • παρπόδα μὴ τιμωρὸς ἐτίσατο, δὶς τόσον αὖθις
  • ἔσσεται ἐν πλεόνεσσι παλίντροπος ---
    • [*](36 sqq. (Bgk 14) Suid. (Zonar.) s. ἄγκος· ὑψηλὸς τοῦ ὄρους τόπος· ποσσὶ — ἐδίζετο || 37 sq. Suid. ἀπορρῶγας ἀπορρώξ· ἀπόσπασμα ὄρους · πᾶσα — ἦεν. || 38 Suid. ἄμβασις· ἀνάβασις· καὶ ἄμβασις κτλ. 36 et 37 sq. coniunxit atque ad lup et capreae fabulam rettuli Bgk iniuria volgo aut ignoratus aut spretus; Gallimacho (an. 1. 7 p. 707 sq.) tribuit Hecket. — Cf. Babr. 199, 2 || 39 sq. (Bgk 15) Suid. s. πίσεα· οἱ κάθυγροι τόποι. καί — βόσκεο. — Lupi sunt verba capramu pellicientis, cf. Babr. 199, 5 || 41 (Bgk 16) Suid. s. λάτρον . . . λάτρις δὲ διὰ τοῦ ι. λάτριν κτλ. Huc rettulit Bgk, qui κεραμεὺς ὄνος καὶ ὀνηλάτης (Aes. 190 H.) perperam superscripit; spectat ad fab. A Cor. 45 (Hl 329): ὃ δὲ Ἑρμῆν πέμψας ἐκέλευε κεραμεῖ αὐτὸν (τὸν ὄνον) πωλῆσαι, cf. supra Babr. 201, 5 || 42 (Bgk 17) Suid. (Ζonar.) s. δέμοιμι· οἰκοδομοίην. οἰκίον κτλ. Ad fab. Aesopeam a Plutarcho Sept. sap. conv. 14 p. 157 B servatam rettulit Bgk, cf. supra p. 202 || 44 (Bak p. XXII) Suid. s. παρπόδα· παραυτίκα εἰ — παλίντροπος Hecalae carmonis fragmentum esse coniecit Hecker (Callim. fr. anon. 54 p. 715), fabulae epimythium Bgk. — Cf. Babr. 127. 191.)
    220

    ---18

    ---
  • παρὰ δρυσὶ καὶ παρὰ πεύκαις
  • εἶφʼ ἡμέων κοκύῃσι καθημένη ἀρχαίῃσι.

    • (64)

  • Αἰπειναῖς ἐλάταις ἔρισεν βάτος. ἣ μὲν ἔειπε
  • καὶ ναῦς καὶ νηοὺς τεμνομένη τελέειν.

    • (66)

  • τοὔνεκα τὴν ἰδίην οὔτις ὄπωπε δύην

    • (67)

  • --- μετὰ δὲ σφίσι πιστώσαντο
  • συνθεσίην ---
    • [*](46 Choerob. in Theod. 115, Ps. -Herod. II 642. 663 L. (Callim. fr. anon. 287 p. 760): fr. nimis incertum || 47 Suid. s. κοκκύαι· αἱ πρόγονοι. αφ᾿  ὑμέων κτλ. correxit coniunxit ad mythica rettulit Bgk, Hermae vol. XVIII 712 (cf. Anthol p. XXII): „Poterat scriptor μυθικῶν in prooemio dicere se fabulas vetustas enarraturum esse quas quondam anus posteris tradiderit residens sub quercu vel pinu Theo prog. 3“ Idem quae de Ζona Sardiano (Anth. Pal. IX 312) his mythicis utente coniecit omni fide sunt destituta. Cf. Callim. fr. anon. 37 p. 712 Meineke, anal. Alex. p. 167 || 48 sq. (Eb 3 Bgk 24) Suid. s. αἰπεινή· ὑψηλή. αἰπεινὴν — φάσθαι (fr. 4) καὶ αἰπειναῖς· ὑψηλαῖς . . ἐν μύθοις. αἰπειναῖς — τελέειν; confudit Zonaras p. 81. — Cf. Babr. 64. 1. 5 | αἰπεινῇ ἐλατῇ Lm, num fuit (cf. prol.) αἳ — ἔειπον — τεμνόμεναι? — Elegiographus eum imitatur qui v. 5 scripsit || 50 (Eb 5, Bgk 26) Suid. s. δύη· ἡ κακοπάθεια Καλλίμαχος fr. 302 ἐν μύθοις· τοὔνεκα κτλ. — Cf. Babr. 66 8 || 52 (El 8, Bgk 19) Suid. s. συνθεσία· συνθήκη, ἀσφάλεια. ἐν μυθικοῖς· μετὰ δέ κτλ. Ad fab. 93, 2 dubitanter rettulit Eb, ad ‘fabulam de leonis foedere cum asino’ (67, 1) probabilius Bernhardy et Knochius: quod si verum est, elegiorum poetae, qui breves vocales saepius admisisse videtur in versuum fine, hoc fragmentum tribuerimu, nam v. 6 hexametricis fabulis solent ascribere Similis illa fabula inc. 222 vix in censum vocanda.)
    221

    (86)

  • γαστέρα δʼ ὄγκον ἔχουσαν
  • ἡ λεπτὴ χωρεῖν εἴσοδος οὐ δύναται.

    • (206)

  • ἀλλὰ Λίβυσσα
  • στρουθὸς ἁλισκομένη πλάζε καὶ ἀμφοτέρους

    • Nimis incerta fragmenta reliqua a Bergkio huc relata veluti νυκτὶ δʼ ὅλῃ βασιλῆας ἐλέγχομεν (Callim. anon. 21 p. 208), quod ad epimythium apologi de ranis regem petentibus (Babr. 174) spectare voluit, vel τοῦ μὲν ἐγὼ ζώοντος ἀναιδέσιν ἐμπήξαιμι σκώλους ὀφθαλμοῖσι καὶ εἰ θέμις ὠμὰ πασαίμην κτλ. (Callim. anon. 58): quod in fabula vix habet locum, habet in diris quales lbidi carmini potiu ascribas quam Hecalae. Verbis τινθαλέοισι κατικμήναντο λοετροῖς (Callim. fr. anon. 60) quominus aves lavantes (Babr. 82) describi putemus cum Bergkio, ipsa τινθαλέοισι (= θερμοῖς) vox impedit; neque huic fabulae apta esse concedo vel alii (cf. e. g. 99. 115) ἀήσυρον γόνυ κάμψειν verba (Callim. fr. anon. 3 p. 705, Euphor. Meineke anal Alex. p. 168). Multa omnino adicere possis frustula dactylica, si indiciis tam infirmis contenutus esse velis.

    [*](53 (deest apud ceteros) Georgid. gnomol. plen. a Boissonadio adhibitum ad Tzetzae alleg. IIiadis p. 320 Pro epimythio fabulae 86 habet Bss, ad mythica rettulit Nck. — Cf. Babr. 86, 10 || 55 (Eb 23, Bgk 27) Suid. s. Λίβυσσα ὄρνις· ἡ στρουθοκάμηλος. ἐν μυθικοῖς· ἀλλὰ κτλ. — Cf. Babr. 206.)
    222

    Fragmenta Babrio vetustiora omnia consulto exclusi. ltaque neque Hesiodi versus invenies nec Socratis personati distichon a Diog. La. ll 42 servatum, quo de recte iudicavit iam Grauert de Aes. p. 54 a Bergkio (PL. II 4 p. 287) neglectus, neque quam fabulae initium esse suspicatus est W. Schulze (Gött. gel. Anz. 1896, 3, 238) inscriptionem vasculariam apud P. Kretschmer, Die gr. Vaseninschriften 120. Cf. infra p. 224 adn.