Ξουθὴ χελιδών, ἡ πάροικος ἀνθρώπων,ἦρος καλιὴν ηὐθέτιζεν ἐν τοίχῳ,[*](f. 41b)ὅπου γερόντων οἶκος ἦν δικαστήρων·κἀκεῖ νεοσσῶν ἑπτὰ γίνεται μήτηρ,οὔπω πτερίσκοις πορφυροῖς ἐπανθούντων. ὄφις δὲ τούτους ἑρπύσας ἀπὸ τρώγληςἅπαντας ἑξῆς ἔφαγεν. ἡ δὲ δειλαίηπαίδων ἀώρων συμφορὰς ἐπεθρήνει,„οἴμοι“ λέγουσα, „τῆς ἐμῆς ἐγὼ μοίρης·ὅπου νόμοι γὰρ καὶ θέμιστες ἀνθρώπων, ἔνθεν χελιδὼν ἠδικημένη φεύγω.“Κατὰ δικαστῶν ὁ λόγος βοηθεῖν δυναμένων τοῖς μηδὲν κακὸν πράξασι, καὶ τούτοις ὑπὸ μειζόνων ἀδικουμένοις μηδεμίαν ἀνάληψιν παρεχομένων.
[*](118, 5 cf. 88, 4. 95, 3. 108, 5 | 8 cf. 12, 3. 4. 24 | 9 cf. 7, 14)[*](117, 10 οὐκ ἀνέξῃ A, οὐκ ἀνέχῃ B, οὐν κἀνέξῃ V, ειτουκοιει T || 10. 11 εἶναι ὑμῶν bene A, τουοθ εουσημωνειναι δ. T, ὑμῶν εἶναι etiam V, cf. prol p. XLIV | οποιος T || Epim. ὁ λ. δηλοῖ μηδένα τολμᾶν κτλ. V, verius ft., nam μηδένα in A. legit Eb | θῦ (= θεοῦ) et ἀνους A | δοκοῖεν V, δοκεῖεν A, δοκῶσιν Eb, ἀρχὴ τοῦ ξ m. 2 in mg.)[*](118 B 96 P1 60, F 190; tetr. I 56; paraphr. inest in cod. PaI. Vat. 124 || 1 ξένη BP1, om. F || 5 ἐπανθούντω ut solet A. || [5] Gb temere; quae non exprimunt paraphrases omnino longe ab A recedunt || vv. 5 et 6 sedes mut. Sdl Bgk v. 5 πορφυροῖσιν ἀνθοῦντας Sdl; πτερίσκων πορφυρῶν Bgk 8 ἀπεθρήνει Fx || 10 θέμιστες ipse A. || 11 φεύγει A, corr. Lm, ἐγὼ ἠδικήθην vel ἠδίκημαι paraphr.; hirundo hominum ἱκέτις Au 39 Aes. 417 H. || Epim. κακῶς Eb | τούτους — ἀδικουμένους A, corr. Bss)108
Ξύλινόν τις Ἑρμῆν εἶχεν· ἦν δὲ τεχνίτης.σπένδων δὲ τούτῳ καὶ καθʼ ἡμέρην θύωνἔπρασσε φαύλως. τῷ θεῷ δʼ ἐθυμώθη,χαμαὶ δʼ ἀπεκρότησε τοῦ σκέλους ἄρας.χρυσὸς δὲ κεφαλῆς ἐρρύη καταγείσης· ὃν συλλέγων ἄνθρωπος εἶπεν „Ἑρμεία,σκαιός τίς ἐσσι καὶ φίλοισιν ἀγνώμων,ὃς προσκυνοῦντας οὐδὲν ὠφέλεις ἥμας.ἀγαθοῖς δὲ πολλοῖς ὑβρίσαντας ἠμείεψω.[*](f. 42a)τὴν εἰς σὲ καινὴν εὐσέβειαν οὐκ ᾔδειν.“ καὶ τοὺς θεοὺς Αἴσωπος ἐμπλέκει μύθοις,βουλόμενος ἡμᾶς νουθετεῖν πρὸς ἀλλήλους.πλέον οὐδὲν ἕξεις σκαιὸν ἄνδρα τιμήσας,ἀτιμάσας δʼ ἂν αὐτὸν ὠφεληθείης. Ὁ τελμάτων ἔνοικος, ὁ σκιῇ χαίρων,ὁ ζῶν ὀρυκτοῖς βάτραχος παῤ εὐρίποις,εἰς γῆν παρελθὼν ἔλεγε πᾶσι τοῖς ζῴοις·„ἰατρός εἰμι φαρμάκων ἐπιστήμων,[*](119, 2m = 10, 7 | 3e = 82. 2 | 4m e = 42, 4 | 7 e = 95. 17 120, 3 e = 56, 1 | 4e = 21, 2. 85, 3)[*](119 B 97, F 21, A Cor. 128; cf. Clem. protr. lI 27 p. 7 S. 2 ἡμέραν A. || 6 ἄνθρωπος A, corr. Lm; ὁ ἄνθρωπος BF τὸν? | Ἑρμείη Rth || 7 στρεβλός τις BF | εἶ A, ἐσσι Ahr coll. 77, 7, εἶ ⟨σὺ⟩ Bgk || 8 ἡμᾶς A | ὠρελεῖς A || 9 ἀγαθοῖς AB, καλοῖς F || 10 om. paraphr. | κενὴν A, corr. Bss || 11 καὶ vocis κ littera ad mg. proiecta m. r. || 13 ἄνδῤ ἀτιμήσας A corr. m. pr. || [11—14] Eb; 13. 14 = prom. BF; ad v. 11 cf. Himer. XX 4, sed versus utique dubii || Post v. 14 duorum vv. spatium vacuum | ἀρχὴ τοῦ ο A m. 2 in mg.)[*](120 V 20 (Kn p. 672), B 113, F 154 liberius A 135; Arian. 6; tetr. lI 29, cf. Aphthon. 24 (= Nicol. 7, Rhet 268 W.), Themist. περὶ ἀρετῆς mus. Rhen XXVII p. 458 || 2 εὐρύποισ, υ in ι corr. m. pr. A || 4 εἶναι A (Av. 6, 5?), εἰμι parphr.)109
οἵων τάχʼ οὐδεὶς οἶδεν, οὐδʼ ὁ Παιήων, ὃς Ὄλυμπον οἰκεῖ καὶ θεοὺς ἰατρεύει.“„καὶ πῶς“ ἀλώπηξ εἶπεν „ἄλλον ἰήσῃ,ὃς σαυτὸν οὕτω χλωρὸν ὄντα μὴ σῴζεις;“Πρὸς ἄνδρα ἀμαθῆ καὶ ἀπαίδευτον, ἄλλους παιδεύειν ἐπαγγελλόμενον.
Ὄρνις ποτʼ ἠσθένησε. τῇ δὲ προσκύψαςαἴλουρος εἶπε „πῶς ἔχεις; τίνων χρῄζεις;ἐγὼ παρέξω πάντα σοι· μόνον σῴζου.“ἡ δʼ ὄρνις εἶπεν μῦθον ἄξιον γνώμης·[*](3b)ἣ δʼ „ἢν ἀπέλθῃς“, εἶπεν „οὐκ ἀποθνήσκω.“[*](f. 42b)Πρὸς τοὺς πονηρᾷ διαθέσει χρηστότητα ἐπιδεικνυμενους ὁ λόγος εὔκαιρος.
[*](121, 1 e = 130, 7, cf. 96, 1 | 2 m = 103, 12 | 4 e = 114, 7 | 4 i = 84, 6 | 11 e cf. 57, 2)[*](120, 5 sq. cf. Avian. l. s., Luc. tragodop. 143 || 8 ὃσ A, σ ex ν m. pr. || 8 χλωρὸν ipse A teste Eb, item B (ὃς ἑαυτὸν χλ. ὄντα οὐκ ἰατρεύεις), Avian. 6, 12 (caeruleus cui notat ore color), Aphthon., Themist. l. s. s. p. 458, ubi vide Buecheleri adnotationem; χωλὸν V F A || Epim. ἐπαγγελλομένου A m. pr, corr. m. rec. | Aliud epim. in BP1: ὅτι τινὲς διπλοῖς κινδύνοις περιπεσόντες καὶ τοῖς ἐχθροῖς ὠφελεῖν πειρωμένοις ἀνταμοιβὴν κακὴν παρέσχον.)[*](121 Tab. cer. VII 14 (Phil. LllI p. 238), B 111 P 67, F 157; tetr. lI 24 (longius recedit l 16; cf. fab. 249 sq.) || ορνιξ T | πότʼ A | προκύψας B, προσκύψας A (teste Eb) T || v. 2 τιθελεισ ητινοσχρ. || 3 σοι πάντα A, corr. Db || 3 om. ABF, accessit in tab. aperta interpolatione | ὄρνιξ Tab. || 4 ἡ δʼ ἂν A m. pr., ἣ δʼ ἐὰν m. r., συδαν T | ἀποθνήισκω A || Te. trasticho abusus post 4 versum addit Lm χρονιώτερον γὰρ δορκάδος βίον ζήσω | nullum cur ‘fabulam in brevius contractam esse’ (Eb Rth) putemus indicium Aliud epim. in BP1 ὅτι ὑποκριτὰς ὁ μῦθος (λόγος) ἐλέγχει)110
Ὄνος πατήσας σκόλοπα χωλὸς εἱστήκει·λύκον δʼ ἰδὼν παρόντα καὶ σαφῆ δείσαςὄλεθρον οὕτως εἶπεν· „ὦ λύκε, θνῄσκωμέλλω τʼ ἀποπνεῖν. σοὶ δὲ συμβαλὼν χαίρω·σὺ μᾶλλον ἢ γὺψ ἢ κόραξ με δειπνήσεις. χάριν δέ μοι δὸς ἀβλαβῆ τε καὶ κούφηνἐκ τοῦ ποδός μου τὴν ἄκανθαν εἰρύσσας,ὥς μου κατέλθῃ πνεῦμʼ ἀναλγὲς εἰς Ἅιδου.“κἀκεῖνος εἰπών „χάριτος οὐ φθονῶ ταύτης“ὀδοῦσιν ἄκροις σκόλοπα θερμὸν ἐξῄρει. ὃ δʼ ἐκλυθεὶς πόνων τε κἀνίης πάσηςτὸν κνηκίην χάσκοντα λακτίσας φεύγει,ῥῖνας μέτωπα γομφίους τʼ ἀλοιήσας.„οἴμοι“, λύκος „τάδʼ“ εἶπε „σὺν δίκῃ πάσχω·τί γὰρ ἄρτι χωλοὺς ἠρξάμην ἰατρεύειν, μαθὼν ἀπʼ ἀρχῆς οὐδὲν ἢ μαγειρεύειν;“Ὅτι οἱ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ἐπιτηδεύμασι ἐπιχειροῦντες, εἰκότως δυστυχοῦντες βλάβην ἑαυτοῖς ἐπιφέρουσι.
[*](122, 9 cf. 75, 13 | 14 me = 115, 11 | 15 i = 115, 12; cf. 129, 23 sq.)[*](122 B 106 P1 64, F 134 (A 227); myth p. 218, tetr. I 21; 11. 12 Suid., epim. Georg. || 1 σκόλωπα A m. pr., corr. m. r. 4 τʼ Bk. δʼ A || 5 δειπνήσει A., em. Bss; σοῦ δεῖπνον γενέσθαι BF || 7 ἄκανθαν ipse A | εἰρύσας A, corr. Fx Lm, —σσαις Bgk || 8 ἄναλγες A. | σκόλοπα, λο ex λω m. pr. 10 ἐξήρει A || 11. 12 Suid. s. κνηκίας· ὁ λύκος· Β. ἐν τοῖς μυθικοῖς | κἀνίης S, καὶ ἀναιδείης A | κνακίαν A, κνη- S, cf. 113, 2 | λακτήσας A, -ίσας BFS || 13 τʼ del. Bgk Schnw | ῥῖνα καὶ μέτωπον καὶ ὀδόντας συγκλάσας BP1, sim. (θλάσας) F 15 ἄρτι, ρ ex ν m. pr. A | ἠνξάμην A || Epim. Georg. l p. 67 Bss | ἐπιτηδεύειν A Georg., em. Eb Bgk)111
Ὄρνιθος ἀγαθῆς ᾠὰ χρυσὰ τικτούσηςὁ δεσπότης ἐνόμισεν ἐντὸς εὑρήσεινχρυσοῦ μέγιστον ὄγκον, ὅνπερ ὠδίνειν·θύσας δὲ ταύτην εὗρε τὴν φύσιν πάσαιςτὰ πάνθʼ ὁμοίην οὖσαν. ἀθρόως δʼ ἕξειν μέγιστον ὄλβον ἐλπίσας τε καὶ σπεύσαςἀπεστερήθη τοῦ τὰ μικρὰ κερδαίνειν.Ὅτι τοῖς παροῦσιν ἀρκείσθω τις καὶ τὴν ἀπληστίαν φευγέτω.
[*](123 Tab. cer. 13 VIIro, B 112 P 68; Ac Cor. 136, F 153 tetr. l 37 Avian. 33 cf. Phil. LIlI p. 245 || ὠιὰ χρυσᾶ A, ωαχρυσα Τ, χρυσὰ ut BP1 Roeper Philol. 501; χρ. ὠ. B unde χρυσέʼ ᾠὰ Lm | in hoc versu desinit A fol. 42b, in mg. inf. ἵλεως κύριε γενοῦ τοῦ δούλου σου νίλου m. 3; cetera accesserunt ex Τ || 3 ωδεινειν Tab. || 5 ομοιαν Tab. | suppl. Cr ex 93, 5, an λοιπαῖς εὗρεν οὖσαν ὁμοίαν τῶν λοιπῶν ὀρνίθων B, sim. F; de exitu cf. 111, 18. 74, 13 || 6 μέγιστον ὄγκον Tab. Hesseling; ἀθρόον πλοῦτον BAc, em. Cr || Epim. servavit B, om. P1, qui fabulae 113 B = 120 A epim. subecit. Versus quos mala fraude in A ascripsit Minas non magis repeto quam Gitlbaueri tentamina, quibus nullum poetae verbum restitutum est)112
Ὀρνιθοθήρῃ φίλος ἐπῆλθεν ἐξαίφνης,μέλλοντι θύμβρα καὶ σέλινα δειπνήσειν.ὁ δὲ κλωβὸς εἶχεν οὐδέν· οὐ γὰρ ἠγρεύκει.ὥρμησε δὴ πέρδικα ποικίλον θύσων,ὃν ἡμερώσας εἶχεν εἰς τὸ θηρεύειν. ὃ δʼ αὐτὸν οὕτως ἱκέτευε μὴ κτεῖναι·„τὸ λοιπόν, ὦ τᾶν, δικτύῳ τί ποιήσεις,ὅταν κυνηγῇς; τίς δέ σοι συναθροίσειεὐωπὸν ἀγέλην ὀρνέων φιλαλλήλων;τίνος μελῳδοῦ πρὸς τὸν ἦχον ὑπνώσεις;“ ἀφῆκε τὸν πέρδικα, καὶ γενειήτηνἀλεκτορίσκον συλλαβεῖν ἐβουλήθη.ὃ δʼ ἐκ πεταύρου κλαγγὸν εἶπε φωνήσας·„πόθεν μαθήσῃ πόσσον εἰς ἕω λείπει,[*](124, 1 e = 116, 8 111, 5 | 2 e cf. 107, 1 | 6 m e = 179, 4; cf. 6, 5. 107. 3 | 7 i = 75, 7 | 12 i = 97, 9 | 13 e = 37, 9. 17, 4)[*](124 —135 sequuntur fabulae Vaticano traditae. cf. prol p. VII; add. 150a)[*](124 V 155 (Knöll p. 685, Fur 369); 13 sqq. Suid, cf. Pr 193 p. 373 St.; epim. Georg || 1 ὀρνιθοθήρᾳ V | αἴφνης V, corr. Schnr || 4 δὲ V | θύσον V || 5 ἡμερώσαν et θηρέβειν V 6 δὲ et ἱκέτεβε V κτείνειν Rth | „τὸ λοιπὸν“ ⟨εἶπε⟩ Schnr, sed cf. locos s. s.; suppl. Cr. coll. 63, 8; ,, ⟨φείδου·⟩ τὸ λ. St, ⟨ψιλῷ⟩ τὸ λ. Piccolos || 9 εὐωπῶν V. corr. Schnr, cf. Arist. h. a. IX 9 || 10 τὸν add. Corais || 11 γενειἥτην V 12 ἐβουλήθει V || 13 sqq. Suid. s. v. πέταυρα· τίγνα | δὲ VS ἐκ τοῦ τέγους V | κλαγγὸν S, -ὴν V, cf. 135, 5; κλαγκτὸν Jacobs βοήσας S, cf. 17, 4, poterat εἶπεν ἐκβώσας || 14 μαθήσει πόσον V, verum servavit S)113
τὸν ὡρόμαντιν ἀπολέσας με; πῶς γνώσῃ πότʼ ἐννυχεύει χρυσότοξος Ὠρίων;ἔργων δὲ τίς σε πρωινῶν ἀναμνήσει,ὅτε δροσώδης ταρσός ἐστιν ὀρνίθων;“κἀκεῖνος εἶπεν „οἶσθα χρησίμους ὥρας·ὅμως δὲ δεῖ σχεῖν τὸν φίλον τί δειπνήσει· Ὅτι τῷ ἀνδρὶ δουλεύειν ἐπιθυμίαις εἰθισμένῳ οὐδεὶς λόγος ἰσχυρὸς πρὸς τὸ μὴ πράττειν ἀεὶ τὰ καθʼ ἡδονήν.
Ὄνος τις ἀναβὰς εἰς τὸ δῶμα καὶ παίζωντὸν κέραμον ἔθλα, καί τις αὐτὸν ἀνθρώπωνἐπιδραμὼν κατῆγε τῷ ξύλῳ παίων.ὁ δʼ ὄνος πρὸς αὐτόν, ὡς τὸ νῶτον ἠλγήκει,„καὶ μὴν πίθηκος ἐχθές“ εἶπε καὶ πρώην ἔτερπεν ὑμᾶς αὐτὸ τοῦτο ποιήσας.“Ὁ μῦθος πρὸς ἄνδρας τοὺς ἐναντίως ἔχοντας τὰς δόξας καὶ κινδύνους ἑαυτοῖς ἐπιφέροντας.
Ὁδοιπορῶν ἄνθρωπος εἰς ἐρημαίηνἑστῶσαν εὗρε τὴν Ἀληθίην μούνην,[*](125, 1 i = 141, 2 2 e = 2, 16. 102, 3 | 3 m e = 139, 7, cf. 78, 15. 117, 9 | 126, 1 e = 91, 2)[*](124, 15 ὡρομάτην V, corr. l G.Schnr, ὡρονόμον S | ἀπολέσας (om. με) | θύσας με S || 16 ἐννυχέβει V || 17 προινῶν V 19 ὅτε δὴ cf. p. LVI | οἶδα V, corr. Scbnr, οἶδα χρήσιμόν σʼ ὥραις Rth (El), num „οἴδας“ εἶπε,,? || 20 suppl. Schnr | τι δειπνῆσαι Lm || epim. Georg. p. 31)[*](125 V 141 (Kn p. 684, Fur. 368 || 1 ἐπὶ Bgk cf. 5, 5 | κἀμπαίζων ci. Cr p. 218, 1 || 2 cf. Herond. lII 40 44 (Cr ‘Unters.’ 65) ὡς τὸν V || 5 ὁ πίθηκος χθὲσ V, corr. Buttmann | ἡμᾶς)[*](126 V 133 (Κn p. 683, Fur. 364), brevius B 98; Eb 128 p. 79 cf. O. Hense Lect. Stob. act. soc. phil. Lips. lI p. 37 adn. 1 ἐρημίαν V | exciderit παρῆλθεν ὕλην (12, 2) κἀμπλανώμενος ταύτῃ | cf. Arat. 118 || 2 ἀλήθειαν μόνην V, correcturas editorum recepi interim, sed totus locus contractus videtur, cf. B εὗρε γυναῖκα μόνην κατηφῆ ἑστῶσαν, unde Eb: μόνην κατηφῆ γραῦν τινʼ εὗρεν ἑστῶσαν)114
καί φησιν αὐτῇ „διὰ τίνʼ αἰτίην, γραίη,τὴν πόλιν ἀφεῖσα τὴν ἐρημίην ναίεις;“ἣ δʼ εὐθὺ πρὸς τάδʼ εἶπεν ἡ βαθυγνώμων· „ὅτι πρὸ τοῦ μὲν παῤ ὀλίγοισιν ἦν ψεῦδος,νῦν δʼ εἰς ἅπαντας ἐξελήλυθʼ ἀνθρώπους.“εἰ δʼ ἔστιν εἰπεῖν καὶ βεβούλησαι κλύεινὁ νῦν βίος πονηρός ἐστιν ἀνθρώπων.Ὁ λόγος οὗτος ἀνθρώπους κωμῳδεῖ, ὧν ἡ ἀλήθεια μακρὰν πέφευγε διὰ τὸ τῷ ψεύδει τούτους φιλεῖν καὶ μᾶλλον συνοικεῖν.
Ὁ Ζεὺς τὸν Ἑρμῆν ὀστράκοισιν ἐγγράψαιἁμαρτίας τε κἀδικήματʼ ἀνθρώπωνἐκέλευσε κἀς κιβωτὸν αὐτὰ σωρεύεινσταθεῖσαν αὐτοῦ πλησίην, ἐρευνήσαςὅπως ἑκάστου τὰς δίκας ἀναπράσσῃ.τῶν ὀστράκων δὲ κεχυμένων ἐπʼ ἀλλήλοις[*](127, 3 cf. 201, 5)[*](126, 3 δίʼ ἣν αἰτίαν, γύναι V, corr. Lm, sed hic quoque locus mutilus, B: „τίς εἶ·‘; ἣ δὲ ἔφη· Ἀλήθεια“ καὶ διὰ ποίαν αἰτίαν τὴν πόλιν κτλ.; coll. 135, 6 possis: καί φησιν αὐτῇ· „τίς ⟨μὲν⟩ εἶ; ⟨τί δὲ κλῄζῃ⟩; „Ἀληθίη“. „καὶ διὰ τίνʼ αἰτίην, γραίη, 6 ὅτι ποτὲ παῤ κτλ. V, ὅτι πρὸ τοῦ μὲν παῤ Lm | ψεύδη 7. 8 transp. Hense || 8 ἐάν τι ἀκούειν καὶ λέγειν θέλῃς (ad v. 7) B δέ V | καὶ κλύειν ἐμοῦ βούλῃ Schnw || 7 νῦν εἰς πάντας βροτοὺς ἐλήλυθε ψεῦδος V, νῦν δὲ εἰς π. ἀνθρώπους ἐστὶν B, corr. Eb 9 πον. βίος V, transp. l G. Schnr | [9] Hense Eb; cf. prom. B: ὅτι κάκιστος βίος καὶ πονηρὸς τοῖς ἀνθρώποις, ὅτε τὸ ψεῦδος προκρίνεται τῆς ἀληθείας; unde novum versum edotavit Gb a. Babrio certe alienum)[*](127 (Eb 130 Knoche p. 84) V 134 (Kn p. 683, Fur. 365), B 105; myth. 45 p. 219 | E proverbiis orta, cf. Cr p. 219, ubi adde Eurip. fr. 506 N. Stob. l 49 p. 395 W. || 1—3 ὀστράκῳ γράφοντι (sic) τὸν Ἑρμῆν ἁμαρτίας | ἐκέλευσεν ὁ Ζεὺς εἰς κ. ταύτας σ. V, ὁ Ζεὺς τὰς τῶν ἀνθρώπων ἁμ. ἐν ὀστράκοις τὸν Ε. ὥρισε γράφειν καὶ εἰς κιβώτιον ἀποτιθέναι πλησίον αὐτοῦ B, rest. Cr (prol.): cf. 66, 4 sq. || 4. 5 ἵνʼ ἐρευνίσας ἑ. κτλ. V, ὅπως ἑ. κτλ. (om. ἐρ.) B; 4 suppl. Gb || 5 ἀναπράσσῃ B, ἀναπράσσει V ἀναπράξει Rth || 6 servavit V, nisi quod ἐπʼ accessit ex B)115
τὸ μὲν βράδιον τὸ δὲ τάχιον ἐμπίπτειεἰς τοῦ Διὸς τὰς χεῖρας, εἴ ποτʼ εὐθύνοι.τῶν οὖν πονηρῶν οὐ προσῆκε θαυμάζεινἢν θᾶσσον ἀδικῶν ὀψέ τις κακῶς πράσσῃ. Ὄϊς τις εἶπε πρὸς νομῆα τοιαῦτα·„κείρεις μὲν ἡμᾶς, καὶ πόκους ἔχεις κέρσας,τὸ γάλα δʼ ἀμέλγων ἔστι σοι φίλον πῆξαι,ἡμῶν δὲ τέκνα μῆλά σοι περισσεύει.πλέον οὐδὲν ἡμῖν· ἀλλὰ χἠ τροφὴ γαίης ἅπασ᾿ — ἐν ὄρεσι δʼ εὐθαλὲς τί γεννήσει; —,βοτάνη τʼ ἀραιὴ καὶ δρόσου γεμισθεῖσα·τὴν κύνα δὲ φέρβεις ἧμιν ἐν μέσοις ταύτηντρέφων ὁποῖα σαυτὸν εὐθαλεῖ σίτῳ.“ταῦθʼ ὡς ἤκουσεν ἡ κύων ἔφη τοῖα· [*](128, 4 e = 108, 10)[*](127, 7 serv. VB || 8 V. in fine εἴ ποτε καλῶς κρίνοιτο B || 9. 10 = prom. B. || 10 ἂν VB | ὀψέ τις ipse)[*](128 (Eb 131) V 136 (Kn p. 683, Fur. 366): cf. Knoche p. 104. Poeta expressit Xen. Mem. lI 7, 13 || 1 νομέα, corr. Butt mann | i fine τοιάδε V, τοιαῦτα volg.; num admisit τοιούτως locum contractum esse Xenophontis exemplari collato negabis 3 γάλα δ᾿ ἀμέλγων ἐστι κτλ. V, ἀμέλγοντʼ Cor., sed cf. Scbmid Attic. IV 114 coll. Theocr. Xl 35 possis ἀμέλγειν ἔ. κεἰ φίλον, π. φλέον πῆξαι Lm || 4 περισσεύσει V || 5 sq. οὐδὲν δίδως, ὅτι ἂν μὴ ἐκ τῆς γῆς λάβωμεν Xenoph. || 5 πλέον δʼ V; πλέον miris artificiis coniecturisque vexatum, cf. Aelian. VIII 24. XIV 25. Anth. Pal. VII 175. V 25 | χἡ Lm, καὶ V | γαίας Scbndr, γῆς V || 6 πᾶσα V, πᾶσʼ ⟨ἢν〉 Gb Rth ὄρεσι δʼ Lm, ὄρεσιν V | τι V, τί Lm | γεννήσει V, γεννᾶται Coraïs, γεννήσῃ Gb Rth 7 ὡραῖα βοτάνη V, βοτάνη γʼ ὀρείη Lm, β. γʼ ἀραιὴ Hpt; an -ν -ν vel -αι -αὶ | γεμισθεῖσα V, an -ν vel -αι? 7 Rth 8 φέρβοις δʼ ἂν ἡ. ἐν μέσοις κύνα ταύτην V, corr. Cr, cf. prol. Post 9 versus exciderit, quo expressum erat Xenophontis ὃς οὐδὲ τοιοῦτόν σοι παρέχει || 10 ταῦτʼ οὖν ἀκούσασ᾿ (cf. 88, 9 Xenoph. τὸν κύνα οὖν ἀκούσαντα) vel τ. ὡς ἐπήϊʼ (ἐπῇεν) — τοίως vix fuit; ἤκουσε τούτων ἡ κ. ἔφη θʼ οὕτως Eb)116
„εἰ μὴ παρήμην κἀν μέσοισι πωλεύμην,οὐκ ἄν ποθʼ ὑμεῖς ἔσχετʼ ἄφθονον ποίην·ἐγὼ δὲ περιτρέχουσα πάντα κωλύωδρηστῆρα λῃστὴν καὶ λύκον διωκτῆρα.“Ὁ μῦθος πρὸς τοὺς τῇ τῶν πλησίον διαφθονουμένους εὐημερίᾳ, ἔσθ᾿ ὅτε καὶ ὑπʼ αὐτῶν ἐκείνων τὰ μέγιστα ὠφελουμένους.
Ὄνον τις ἔτρεφε καὶ κυνίδιον ὡραῖον.τὸ κυνίδιον δʼ ἔχαιρε παῖζον εὐρύθμως,τὸν δεσπότην τε ποικίλως περισκαῖρον·κἀκεῖνος αὖ κατεῖχεν αὐτὸ τοῖς κόλποις.ὁ δʼ ὄνος γʼ ἔκαμνεν ἑσπέρης ἀλετρεύων πυρὸν φίλης Δήμητρος, ἡμέρης δʼ ὕληνκατῆγʼ ἀφʼ ὕψους, ἐξ ἀγροῦ θʼ ὅσων χρείη·καὶ μὴν ἐν αὐλῇ παρὰ φάτναισι δεσμώτης[*](129, 4 i = 76, 14 | 6 sq. cf. 76, 6 | 8 e = 191, 12. 97, 8)[*](128, 11 εἰ μὶ V | μέσοισιπωλεύμην V, μέσοις ἐπ- plerique 12 αὕφθονον V; Xen.: οὐδʼ ἂν νέμεσθαι δύναισθε, φοβούμεναι μὴ ἀπόλησθε: fortasse ailquid excIdit, nam parum placent ementiones ἀθόρυβον, ἔκφοβοι | δὲ del. Eb | 13 περιτρέχουσα δʼ ἐγὼ πάντοθεν κ. V, corr. Schnr || Epim εὐημερίαν V | ἔστιν ὅτε V, corr. Cr: ἐστίν, ὅτε plerque | ὠφελουμένων V, corr. Cr; ὠφελοῦνται plerque)[*](129 (Eb 132 Knoche p. 110) V 137 (Kn p. 684, Fur. 367), sim. A 42; cf. Galen. XVIII 1 p. 291 K., Corp. paroemiogr. I p. 439 || 1 Ὄνον ἔτρεφέν τις Eb | πάνυ ὡραῖον V, corr. Buttmann; in fine Μελιταῖον olim fuisse (Lm) probabile est, cf. Au paroem. Galen. | In sequuntur v. 8. 9 a Lm transpositi 2 χάριν ὅν εὐρύθμους π., em. Knoche Nck || 3 περισκέρον V || 4 ἐκεῖνος δʼ αὐτὸ κατέχων ἐν τ. κ. V, corr. Schndr, Lm, cf. 76, 14 || post 4 lac.? cf. v. 11. 9 || 5 ὁ δὲ γε ὄνος τὴν μὲν νύκτα λατρεύων V, ἀλετρεύων Bgk Phil. XLVII 396 Rth; corr. Cr coll. 19, 6ª. 9, 5. 83, 2 (prol.) || 6 ἡμέρας V || 7 ἦγεν V, correxerunt Scbneideri; ἦγέν τʼ Sdl | ἐφ᾿ V, corr. Fur. | δʼ ὅσον V, corr. I. G. Schneider | χρεία V || 8. 9 post v. 1 Vat. || 8 καὶ ἦν V, corr. Gb, cf. 125, 5; καὶ στὰς Eb | φάτναις A, corr. Scbneideri; de φατν- non dubitanudum)117
ἔτρωγε κριθὰς χόρτον, ὥσπερ εἰώθει.δηχθεὶς δὲ θυμῷ καὶ περισσὸν οἰμώξας, σκύμνον θεωρῶν ἁβρότητι σὺν πάσῃ,φάτνης ὀνείης δεσμὰ καὶ κάλους ῥήξαςἐς μέσσον αὐλῆς ἦλθεν ἄμετρα λακτίζων.σαίνων δʼ ὁποῖα καὶ θέλων περισκαίρειν,τὴν μὲν τράπεζαν ἔθλασ᾿ ἐς μέσον βάλλων ἅπαντα δʼ εὐθὺς ἠλόησε τὰ σκεύη·δειπνοῦντα δʼ ἰθὺς ἦλθε δεσπότην κύσσων,νώτοις ἐπεμβάς· ἐσχάτου δὲ κινδύνουθεράποντες ἐν μέσοισιν ὡς τὸν ἄνδῤ εἶδον,ἐσάωσαν αὐτὸν ἐξ ὄνου γνάθων ὄντως· κρανέης δὲ κορύναις ἄλλος ἄλλοθεν κρούωνἔθεινον, ὥστε καὐτὸς ὕστατʼ ἐκπνείων„ἔτλην“ ἔλεξεν „οἷα χρή με, δυσδαίμων·τί γὰρ παῤ οὐρήεσσιν οὐκ ἐπωλεύμην,βαιῷ δʼ ὁ μέλεος κυνιδίῳ παρισούμην; Ὅτι οὐ πάντες πρὸς πάντα ἴσοι πεφύκασι, κἂν φθόνῳ ἀλαζονεύωονται.
[*](129, 9 m e = 19, 9 cf. 55, 6 | 16 m cf. 26, 8 | 21 m = 85, 12)[*](129, 9 κριθῆς Lm, χόρτον ad praed. || 10 δαχθεὶς V 11 ἐν ἁβρότητι π. V, corr. Nck, num -σιν ἐν - αις || 13 ἐς μέσον V, corr. l G. Schnr | εἰς Rth | ἦλ || 15 ἐς μέσον βαλὼν θλάσεν V, corr. Eb | εἰς Rth || 16 εὐθὲς V || 17 ἰθὺς Cr (95, 42), εὐθὺς V; num δ. δὲ τέλος? cf. 15, 5; δʼ ἐγγὺς Lm κρούσων ex 21, corr. Lm || 19 θ. ἐν μέσοις (!) ἔσωσαν ὡς εἶδον Gb Rth | μέσοισιν V, suppl. Mekler, -σι τοῦτον Lm 20 oppressit diasceuasta, quae non satis intellexit: Babrium, ut 16, 6 λύκος χανὼν ὄντως (94, 8), proverbio aliquo lusisse suspicor; in mentem mihi venit ὄνου γνάθος et ἐκ λύκου στόματος, cf. etiam ὄνου παρακύψεως || 21 κρανάης V, corr. Lm 22 ὡς δέ V, corr. Eb coll. 26, 6. 51, 4; ὡς δὴ Lm | ἐκπνέων V. corr. Lm || 23 χρῆν? || 24 οὐρήεσιν et ἐπολεύμην V || Epim. V, sim. A | Choliam bum nimis barbarum ex verbis οὐ — πεφύκασι effecit Gb)118