Dialexeis

εἰ δὲ ἀνὴρ φύσει τὲ κεχρημένος γενναιοτάτῃ, καὶ παιδεία σωφρονεστάτῃ, καὶ φιλοσοφίᾳ ἀληθεστάτῃ, καὶ τύχῃ δεξιωτάτῃ, συγγίγνεσθαι δαιμονίῳ ἠξιώθη πρὸς τοῦ θεοῦ, θαυ τῷ μαστὸν δοκεῖ καὶ ἄπιστον, καὶ τοῦτο, ὅσον αὐτῷ ἱκανὸν εἶναι, χρησμῳδεῖν οὐκ Ἀθηναίοις, μὰ Δία, περὶ τῶν Ἑλληνικῶν κακῶν βουλευομένοις, οὐδὲ Λακεδαιμονίοις περὶ στρατείας μαντευομένοις, οὐδὶ εἰ τις Ὀλυμπίαζε ἀγωνιούμενος περὶ νίκης ἠρώτα, οὐδʼ εἴ [*](46b)τις εἰς δικαστήριον κα | θιστάμενος, εἰ αἱρήσει, διεπυνθάνετο, οὐδʼ εἴ τις ἤρα χρημάτων, εἰ πλουτήσει, οὐδὲ ἄλλό τι τῶν ἐπὶ μηδεμιᾷ προφάσει ἀξιόχρεῳ πραγματευομένων, ὑπὲρ ὧν ὁσημέραι ἐνοχλοῦσιν οἱ ἄνθρωποι τοὺς θεούς·

τάχα μὲν γὰρ καὶ ταῦτα ἦν ἱκανὸν καὶ τὸ Σωκράτους δαιμόνιον διειδέναι, εἴπερ ἦν μαντικόν· καὶ γὰρ ἰατρῶν, ὅστις αὐτῷ ἱκανὸς καὶ ἄλλῳ, ὁ αὐτὸς, καὶ τεκτόνων καὶ σκυτοτόμων καὶ τῶν ἄλλων ἑξῆς καὶ ἐπιστημῶν καὶ δυνάμεων·

ἀλλὰ ταύτῃ γε ὁ Σωκράτης ἐπλεονέκτει (τῷ νῷ ταῖς τῶν θεῶν φωναῖς συγγιγνόμενός τε), ὅτι τὰ αὑτοῦ ἐν καλῷ διατιθέμενος [*](2. 3 φύσει τὲ κεχρημένος sq. or 26. 4 a de Homero ‖ 7 χρη- σμῳδεῖν sq. vi. or. 41. 1 e et c) [*](17 καὶ γὰρ ἰατρῶν — 19 δυνάμεων n) [*](4 τύχῃ] ψυχῇ Dav. ‖ 6 καὶ τοῦτον MN α(δ) ‖ 9 περὶ στρατείας μαντευομένοις om. B ‖ 10 Ὀλυμπίαζε -ἀγωνιούμενος R! ‖ 12. 13 οὐδʼ εἰ ἄλλος τις Reiske ‖ 15 ἱκανὸν ἦν MN α(δ) 17 ἰατρῶν ἄριστος ὅστις ϛ(θ) | αὑτῶ α(δ Δ) ‖ 18 ὁ αὐτὸς „ein und derselbe“] ὡσαύτως Canterus ὁ ἄριστος Dav. (Duebn.) 21 τε (post συγγιγνόμενός) om. Ϛ (δ Δ) | ὅτι post ἐπλεονέκτει reiecit Markl. | αὐτοῦ MB | θέμενος Reiske)

Εἶεν· τοῦτο μὲν, φήσει τὶς, πείθομαι, ὅτι κατʼ ἀρετὴν τρόπου καὶ φύσεως γενναιότητα ἠξιώθη ὁ Σωκράτης δαιμονίου συνουσίας· τί δὲ καὶ ἦν τὸ δαιμόνιον, ποθῶ μαθεῖν.

Ἐὲν πρῶτον, ὦ τάν, ἀποκρίνῃ μοι, πότερον ἡγεῖ τι εἶναι δαιμονίων γένος ἐν τῇ φύσει, ὡς θεῶν, ὡς ἀνθρώπων, ὡς θηρίων, ἢ μή· γελοῖον [*](Ed. Duebn. p.53)λοῖον γὰρ ‖ ἂν ἐρωτᾶν, τί ἦν τὸ δαιμόνιον Σωκράτους, [*]((c))τὸ πᾶν ἀγνοοῦντα· οἷον εἰ καὶ νησιώτης ἀνήρ, ἀθέατος τοῦ ἵππων γένους καὶ ἀμαθέστατος, ἀκούων ὅτι ἦν Μακεδόνι βασιλεῖ κτῆμα ὁ Βουκεφάλας, ὄχημα ἐκείνῳ μὲν τιθασόν, τοῖς δὲ ἄλλοις ἄβατον, ἔπειτα ἀνερωτῴη, τί ἦν πρᾶγμα ὁ Βουκεφάλας· ἠπόρησεν γὰρ ἂν ὁ διηγούμενος, πρὸς ἄνδρα ἀθέατον τῆς ἵππων φύσεως, εἰκόνος σαφοῦς.