Dialexeis

φροντίδι), κἀν τοῖς ἐπὶ μέρους ἡ πρόνοια ἐξετάζεται. Τί δὴ φῶμεν; βούλει τοῦ ὅλου προνοεῖν τὸν θεόν; οὐκ ἐνοχλητέον ἄρα τῷ θεῷ· οὐ γὰρ πείσεται, ἤν τι παρὰ τὴν σωτηρίαν αἰτῇς τοῦ ὅλου.

Τί γὰρ εἰ καὶ [*](8 προνοεῖ ὁ θεὸς vi. or. 41. 4g cf. Epict. diss. lI 5. 24 (Sim- plic. in Epict. p. 84) Phil. prov. I 57 II 102 Cicer. nat. deor. II 66 III 90 Senec. dial. I 3 Marc. Anton. V 8 Orig. c. Cels. IV 209 Sext. Emp. hyp. 3. 10) [*](3 διακεκλήρωνται — 4 βίου n) [*](5 in mge infer. fol. 36a (vet. schol. u) R!: τῶν ὅσα γενέσθαι ἄνθρωποι εὔχονται τὰ μὲν πρόνοια τὰ δὲ εἱμαρμένη τὰ δὲ τύχη τὰ δὲ τέχνη ἐφορᾷ καταναγκάζει μεταβάλλει οἰκονομεῖ θεοῦ ἔργον ἀνάγκης αὐτομάτου ἀνθρώπου 6 in mge ὅτι περὶ τῶν ἀπὸ τῆς προνοίας οὐκ εὐκτέον. α΄ (vet. schol b) R!) [*](3 τοῦ (ante αὐτομάτου) om. n | τούτῳ B ἑκάστῳ B ἕκαστον α(δΔ) sed ‘obiectumʼ q. d. genetivo partitivo positum ut fieri solet saepius cf. Brugmann Kurze vergl. Gr. d indog. Spr. § 557 || 6 τύχης] τέχνης α(δ) || 7 γάρ του Reiske || 11 〈ἢ〉 κἂν MNφ(Δ) ἢ εἰ α(δ) ἢν ἐν Heins. | τοῖς om. N | ἡ πρόνοια — 12 προνοεῖν om. M | ἐζετάζηται B || 12 ὅλου (λ in ras.) R!)

Ἀθηναῖοι λοιμώττουσιν, σείονται Λακεδαιμόνιοι, ἡ Θετταλία ἐπικλύζεται, ἡ Αἴτνη φλέγεται· ὧν σὺ μὲν τὴν διάλυσιν φθορὰν καλεῖς· ὁ δὲ ἰατρὸς οἶδεν τὴν αἰτίαν, καὶ ἀμελεῖ εὐχομένων τῶν μερῶν, σώζει δὲ τὸ πᾶν· φροντίζει γὰρ τοῦ ὅλου.

Ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ μέρος προνοεῖ ὁ θεός. Οὐδὲ ἐνταῦθα τοίνυν εὐκτέον; Ὅμοιον ὡς εἰ καὶ ἰατρὸν ᾔτει ὁ κάμνων φάρμακον ἤ σιτίον· τοῦτο γὰρ εἰ μὲν ἀνύτει τι, καὶ μὴ αἰτοῦντι δώσει· εἰ δὲ ἐπισφαλές, οὐδὲ αἰτοῦντι δώσει.

Τῶν μὲν δὴ κατὰ τὴν πρόνοιαν, οὐδὲν οὔτε αἰτητέον, οὔτε εὐκτέον.

Τί δὲ τῶν κατὰ τὴν εἱμαρμένην; ἢ κἀνταῦθα ἡ εὐχὴ γελοιότατον· θᾶττον γὰρ ἄν τις βασιλέα ἔπεισεν, ἢ τύραννον· τυραννικὸν δὲ ἡ εἱμαρμένη, καὶ ἀδέσποτον, [*](1 μόρια sq. simil. or. 15. 5a sq. cf. Epict. diss. II 9. 4 || 2 τοῦ ἰατροῦ sq. cf. Phil. de pr. et poen. 5 provid. 57 Simpl. in Epict. 84 || 3 ἀποκρινεῖται vi. supra p. 41. 19 || 7 Ἀθηναῖοι — 8. 9 φλέ- γεται ═ or. 41 4h || 18 εἱμαρμένην sq. cf. Luc. lup conf. 5 (630) Orig. c. Cels. lI 68 Senec. nat quaest. lI 35. 1) [*](20 τυραννικὸν — p. 59. 5 Μιλησίους n) [*](18 in mge ὅτι οὐδὲ περὶ τῶν καθʼ εἱμαρμένην β΄ (vet. schol. b) R!) [*](5 ἀλλʼ α(δΔ) | σώζεσθαι B || 7 λιμώττουσιν Βφα(δ) || 8 θα- λαττα ἐπικλύζεται MNα(δ) || 12 κἂν φα(θ) | προνοῇ φα(θ) || 13 (et 17) εὐκταῖον MNα! | ὅμοιον γὰρ ὡς Mα(δ) || 14 τοῦτο μὲν γὰρ B || 15 ἀνύτει τι Hob cum R (ανυτι) et B (ὀνήσει τι)] ἀνύσιμον MNα(δΔ) || 18 ἧ κἀνταῦθα Bα(δΔ))

Ἐν μὲν γὰρ δημοκρατίᾳ δύναται τι καὶ πειθώ, καὶ εὐχή, καὶ θεραπεία, καὶ λιταί· ἐν δὲ τυραννίδι ἡ βία κρατεῖ· ὡς ἐν πολέμῳ Ὅμηρος, [*]((Ζ 46))

Τίνα τοίνυν ἄποινα δόντες τῇ εἱμαρμένῃ ἐκλυσόμεθα ἑαυτοὺς τῆς ἀνάγκης καὶ τοῦ δεσμοῦ; τίνα χρυσόν;