Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Φασὶ τὸν Μακεδόνα Ἀλέξανδρον, ἀφικόμενον εἰς Ἄμμωνος, προσειπόντος αὐτὸν τοῦ Ἄμμωνος παῖδα, πιστεῦσαι τῷ θεῷ κατὰ τὴν Ὁμήρου φήμην, πατέρα αὐτὸν θεῶν καὶ ἀνθρώπων ὀνομάζοντος·

ἀποδεξάμενος δὲ τοῦ μαντείου, ἄλλο μὲν ήξίωσεν οὐθὲν τὸν πατέρα μετὰ τοῦτο ἐρέσθαι, οὐ περὶ τῆς Δαρείου φυγῆς, οὐ περὶ τῆς μελλούσης μάχης, οὐ περὶ τῆς Ἑλλάθος κακουμένης, οὐ περὶ τῆς Ἀσίας κυκωμένης· ἀλλʼ, ὥσπερ αὐτῷ τῶν ἄλλων καλῶς ἐχόντων, ἠρώτα τὸν θεὸν περὶ τοῦ Νείλου, ὁπόθεν ὁρμηθεὶς ἐπὶ Αἰγύπτου κάτεισιν.

Πάνυ γοῦν αὐτῷ τοῦτο ἕν ἤδει πρὸς εὐδαιμονίαν, καὶ μαθόντι εἶχεν ἂν καλῶς· οὐδʼ εἰ, μὰ [*](Ed.Duebn p. 161)Δία, πρὸς τῷ || Νείλῳ τὸν Ἴστρον ἔγνω, ἢ τὸν ὠκεανὸν αὐτόν, εἴ τέ τις ἐστὶν ποταμοῦ φύσις περὶ πᾶσαν γῆν εἱλουμένου, εἴτε ἀρχαὶ τῆς δεῦρο καὶ πηγαὶ [*](7.8 πατέρα . . θεῶν καὶ ἀνθρώπων sq. vi. or. 35. 1 e cf. Cornut epidr Cicer. nat. deor. lI 24. 64 Epict. diss. l 3. 1 || 17 πρὸς τῷ Νείλῳ τὸν Ἴστρον vi. or. 25.7 f) [*](Codices RMNα ( Stephanus) φ (= Paccius): H (teste Davisio)) [*](5 in mge ἀλέξανδρος 6 ἅμμων (schol. recent.) R!) [*](1 ΜA' R! || 3 in mge λε· R! | τοῦ — 4 κακά R additis λόγος κεʹ φα τοῦ αὐτοῦ τοῦ — κακά MN ||6 Ἅμμωνος (bis) R || 9 οὐδὲν N(Δ0) || 14 ὁπόθεν] πόθεν α(δ) || 15 αὐτῷ ( αὐτῷ ut p. 325. 9 al.) | τούτου Reiske (Duebn.) | ἕν ἔδει φα(θ)ἐνέδει Reiske (Duebn.) ||16 ἂν in ras R || 18 φύσεις M || 19 πᾶσαν 〈τὴν〉 γῆν MNα(δ))

473

θαλάττης, εἴτε λίμνη ὑποδεχομένη τὰς ἡλίου καταδύσεις καὶ σελήνης, εἴτε ἄλλο τι, οἷον οἱ ποιηταὶ καταμαντεύονται·

ἐξὸν τοὺς μὲν ποταμοὺς ἐᾶν ῥεῖν, ὁπόθεν 〈ὁ θεὸς〉 αὐτοὺς ἀφῆκεν· αὐτὸν δὲ ἐπὶ Ἄμμωνα ἀφικόμενον, ἢ ἐπὶ τὴν Θεσπρωτῶν γῆν καὶ τὴν ἐκεῖ δρῦν, ἢ ἐπὶ τὸν Παρνασσὸν καὶ τὴν Πυθοῖ χρησμῳδίαν, ἢ ἐπὶ τὸν Ἰσμηνὸν καὶ τὴν ἐκεῖ φωνήν, ἢ ἐπὶ Δῆλον καὶ τοὺς ἐκεῖ χορούς, ἢ εἴ που ἄλλό τι μαντεῖον ἦν φθεγματικὸν τῆς Ἑλλάδος ἢ τῆς βαρβάρου γῆς, δεῖσθαι τοῦ Διὸς καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος ἐπιδοῦναι χρησμὸν ἕνα κοινὸν καὶ δημόσιον τῷ πάντων ἀνθρώπων γένει.

Ἦ γὰρ ἂν κοινωφελεστέραν θεωρίαν ἐστείλαντο οἱ ἄνθρωποι τήνδε μᾶλλον, ἢ Δωριεῖς περὶ Πελοποννήσου μαντευόμενοι, [*](143a)ἢ Ἀθηναῖοι περὶ Ἰωνίας πυνθανό μενοι, ἢ Κορίνθιοι περὶ Σικελίας ἀνερωτῶντες.

Φέρε μιμησάμενοι τοὺς θεωροὺς ἐκείνους τοὺς κοινοὺς Ἰωνικούς, τοὺς ὑπὲρ τοῦ γένους ἐπὶ τὰ μαντεῖα σταλέντας, ἐρώμεθα τὸν Δία, τίς τῶν ἀνθρωπίνων ἀγαθῶν πατὴρ καὶ χορηγός, τίνες ἀρχαί, τίνες

[*](2, 3 οἱ ποιηταὶ καταμαντεύονται ut or. 11. 3 c vi. etiam or. 4. 5 d (de anima) || 3 ἐξὸν sq. ut or. 29.2 d || 4 Ἄμμωνα . . Θεσ- πρωτῶν γῆν . . Πυθοῖ . . Ἰσμηνὸν = or. 8. 1 b || 14 Ἀθηναῖοι sq. simil. or.8.3 b χρησμῳδεῖν sq. || 16 φέρε . .ἐρώμεθα sq. ut or. 15.1 a)[*](5 ἐπὶ τὴν — 8 χορούς p)[*](4 in mge μαντεῖα (schol rec.) R! || 5 in mge θεσπρωτῶν γῆ καὶ | ἡ ἐκεῖ δρῦς | παρνασσὸς | ἰσμηνὸς | δῆλος (schol. re- cent. ) R!)[*](3. 4 ὁπόθεν 〈 ὁ θεὸς〉 Hob || 4 ἀφῆκεν 〈ὁ Ζεὺς·〉 αὐτὸν φα(δ Δ⁰ ) | αὐτὸν δὲ | Ἅμμωνα R|| 6 τὴν πειθοῖ H ἐνταυθοῖ MN φα (δ) || 8 ἦν (post μαντεῖον) om. MNα(δ ) || 10 ἕνα καὶ κοινὸν MN || 17 κοινοὺς Ἰωνικούς Hob. κοινωνούς R κοινούς cett. (δΔ) || 19 ἀγαθῶν (γα in ras ) R!)

474

πηγαί, πόθεν ὁρμηθέντα ῥεῖ; τούτων μὲν πέρι οὐθὲν δεῖ τὸν θεὸν ἐνοχλεῖν, αἰσθανομένους τῆς χορηγίας, καὶ ὁρῶντας τὴν αἰτίαν, καὶ συνιέντας τὴν πηγήν, καὶ τὸν πατέρα καὶ ποιητὴν εἰδότας, τὸν οὐρανοῦ ἁρμοστήν, τὸν ἡλίου καὶ σελήνης ἀγωγέα, τὸν κορυφαῖον τῆς τῶν ἄστρων περιφορᾶς καὶ δινήσεως καὶ χορείας καὶ δρόμου, τὸν ὡρῶν ταμίαν, τὸν πνευμάτων οἰκονόμον, τὸν ποιητὴν θαλάττης, τὸν δημιουργὸν γῆς,

τὸν ποταμῶν χορηγόν, τὸν καρπῶν τροφέα, τὸν ζῴων γεννητήν, τὸν γενέθλιον, τὸν ὑέτιον, τὸν ἐπικάρπιον, τὸν πατρῷον, τὸν φυτάλμιον·

οὗ ὁ νοῦς ἀρραγὴς ὤν [*](4 πατέρα καὶ ποιητὴν ut or. 11.9 c cf. Plat. Tim.28 c || 7 ὡρῶν ταμίαν cf. Themist. 9.126 c; 5. 64 c (ἀγαθῶν) Dio Chrys. XII 22 (εἰρήνης καὶ πολέμου) vi. etiam or.15.6f ὡραι ἀμείβουσαι || 8 ποιη- τὴν θαλάττης . . δημιουργὸν γῆς i. e. ‘opifcem mundiʼ cf. Cicer. nat. deor. I 36 100 Apul. dog. Plat. l 5 (rerum omnium exorsor) vi. etiam or.33.6c || 9 ποταμῶν χορηγόν cf. Themist.9.126 c (ζωῆς) vi. etiam or. 15. 6 f ποταμοὶ ῥέοντες || 10 γενέθλιον cf. Chrysipp. fr. (Gercke 14) Eudoc. viοl. 312 | ὑέτιον cf. Ps. Arist. π.κόσμου 7 Epic. diss. l 22. 16 Chrysipp. 14 Eudoc. 312 ἐπικάρπιον cf Epict diss. l 22. 16 Ps. Arist π κόσμον 7 Plut. adv. stoic. 33 Dio Chrys. XII 75 Themist. V 64 Chrysipp. 14 Eudoc. 314 || 11 πατρῷον cf. Cornut. epidr. 9 Chrysipp. 14 Eudoc. 314 | φυ- τάλμιον cf. Plut. sept. sap. conv 15 (de Poseidone) | ὁ νοῦς . . . ἄτρυτος vi. or. 15.6 g cf Pa. Arist. π. κόσμου 6 δυνάμει χρώ- μενος ἀτρύτῳ) [*](4 ποιητὴν — 10 γεννητήν p) [*](4 in mge περὶ διὸς (schol. recent.) R! ||) [*](1 περὶ MN 1.2 οὐδὲν MNα(δ) 2 ἐνοχλεῖν (νο in ras.) R! 2.3 χορηγίας] αἰτίας ϛ(δ) ἀρχὴς Markl. || 3 αἰτίαν| χορηγίαν ϛ(δ) 4 〈 γίνωσκε τὸν〉 ποιητὴν p εἰδότας om. p ||6 ἀστέρων α(δ Δ0) δινήσεως RH φ p διοικήσεως cett. (δ) || 7 τὸν τῶν ὡρῶν MNα(δΔ0) |τῶν (pro τὸν) πνευμάτων α(δ) corr. Markl. || 8 〈τῆς〉 θαλάττης MNα(δ) ||9 τροφέα (εα in ras.) R! ||10 γενέτην MN α(δ) | ὑετὸν et ἐπίκαρπον M 11 φυτάλμι ον R φυτάλιον HMN )

475

καὶ ἄτρυτος καὶ ἐπὶ πάσας ἐξικνούμενος φύσεις ἀμηχάνῳ τάχει, ὡς προσβολὴ ὄψεως, πᾶν κοσμεῖ ὅτου ἂν ἐπαφήσηται· καθάπερ καὶ αἱ παρʼ ἡλίου ἀκτῖνες προσπεσοῦσαι τῇ γῇ λαμπρύνουσιν αὐτῆς τὸ καταληφθὲν πᾶν.

Τίς δέ ἐστιν ὁ τῆς ἐπαφῆς ταύτης τρόπος, ἐγὼ μὲν εἰπεῖν οὐκ ἔχω· ᾐνίξατο δὲ αὐτὴν ἠρέμα Ὅμηρος, (Α 528) ἦ καὶ κυανέῃσιν ἐπʼ ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων.