Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
ἵνα μὴ τὸν Ὅμηρον αὖθίς [*](1 ὁ Γλαῦκος. ἀπίτω sq. ut or. 15 2 f simil. etiam or. 38. 4 m || 4 ὁ μακαρίζων sq. vi. or. 22. 1 b || 6 ὁμόφρονα . . γάμον simil. vi. or. 25. 1 d γάμου σώφρονος || 19 εἰ γὰρ ἕν sq. sed vi infra § II f || 23. 24 ἐκ τῶν ἄκρων ἐπὶ τὰ ἔσχατα vi simil. or 27.7 l) [*](1 ἡκέτω (τω in ras .) R! || 2 ἀποδειξάμενος MN || 4 Ἀλκινόου ς(δ ∠°) || 6 Ναυσικᾷ R! Ναυσικακία M Ναυσικάᾳ cett. (δ ∠) 10 μείονα Markl. || 16 . 17 δικαστήν γε RM δικαστήν σε cett. (δ∠) 20 κρατεῖ ϛ(δ ∠) ἐν ἀγῶνι Hob. ἕνα τῶν R ἐκ τῶν cett. (δ ∠) || 23 αἰσχρῶν om. Duk. | ἡρέμαι R! || 24 ἐπὶ (ι in ras .) R! )
Ἀκούεις δʼ αὐτοῦ διηγουμένου χορὸν ἀγρευτικόν, παιζούσας ἐν ὄρει τὰς νύμφας, ἐξηγουμένης τῆς Ἀρτέμιδος; [*]((ζ 1Ο7))
κατὰ κάλλος Ἄρτεμιν; Ἀκούεις δὲ αὐτοῦ καὶ περὶ Μενελάου κάλλους τοιαυτὶ λέγοντος· ὅτε ἔφη τρωθέντος ῥυῆναι τὸ αἷμα κατὰ τοῦ μηροῦ, ἔπειτα εἰκάζει τὸ τοῦ μηροῦ κάλλος γυναικὸς τέχνῃ ἐλέφαντα χραινούσης φοίνικι, [*]((cf. Δ 142))
Τοῦ δὲ Ἀγαμέμνονος αὖθις αὖ ἐπαινῶν τὸ κάλλος, οὐκ ἐδεήθη εἰκόνος Λυδίας, ἢ Καρικῆς, οὐδὲ ἐλέφαντος [*](2 γλαυκῶπιν (ιν in ras.) R! || 3 καὶ 〈τὴν〉 Ἥβην MN || 4 ἀφαι- ρήσεις Markl. || 5 〈περὶ〉 τὰ θεῖα Steph. || 8 ὑπὲρ R! (pr. man. ) om. M |ἥδε] ἥ γε N α(δΔ) cum Homero || 10 ῥεῖα τʼ Homerus ἀριγνώτη (η in ras.) R || 11 καταγελᾷς μὲν τοῦ Steph. | μὲν (ante νυμφῶν) del. Steph Reiske 11. 12 νυμφῶν om. H|| 12 Ἄρτεμιν om. MN φα(δ) Ἄρτεμιν 〈νυμφῶν〉 H Ἀρτέμιδα νυμ- φῶν Steph 13 τοιαυτὶ] ταυτὶ MNα(δ) || 17 ἵππων α(δ) cum Homero || 19 εὐφυέες Homerus 21 〈αἱ〉 κνῆμαι MNα(δ) | καὶ σφυρά] τε ἰδὲ σφυρὰ Homerus)
τῷ μὲν γὰρ ἦν τὸ κάλλος περὶ τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ ὄμματα, τῷ δὲ ἀμφὶ τοὺς μηροὺς καὶ τὰ σφυρά· ὁ δὲ τὰ κρείττω καλός, καλλίων· ὁ δὲ τὰ ἥττω καλός, οὔπω μὲν αἰσχρός, καλὸς δὲ ἧττον.
Τί δὲ ἐν τῷ στρατοπέδῳ τῷ Ἑλληνικῷ οὐ διέφερεν μὲν ὥρᾳ ὁ Ἀχιλλεύς, εἶχεν δὲ τὰ δεύτερα ὁ Νιρεύς; δικαστῇ δέ σοι, ἀπολειπόμενος ὁ Νιρεὺς τοῦ Ἀχιλλέως, οὐδὲν ἦν διαφέρων τοῦ Θερσίτου.
Καὶ ἵνα μὴ περὶ κάλλους σοι μόνον διαλέγωμαι, οὐκ ἀμφισβητεῖ τῷ Ἀχιλλεῖ περὶ ἀνδρείας ὁ Αἴας, οὐδὲ τῷ Αἴαντι ὁ Διομήδης, οὐδὲ τῷ Διομήδει ὁ Σθένελος, οὐδὲ τῷ Σθενέλῳ ὁ Μενεσθεύς· ἀλλʼ οὐδεὶς διὰ τοῦτο τὴν ἀρετὴν ἀφαιρεῖ τοῦ Μενεσθέως διὰ τὸν Σθένελον· οὐδὲ τοῦ Σθενέλου διὰ τὸν Διομήδην, οὔτε τοῦ Διομήδους διὰ τὸν Αἴαντα, οὔτε τοῦ Αἴαντος διὰ τὸν Ἀχιλλέα·
ἀλλʼ ἔστιν κἀνταῦθα ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς οὐ διαπηδῶσα τὰς διὰ μέσου φύσεις, ἀλλὰ κατιοῦσα ἠρέμα ἀπὸ τῶν ἀρίστων ἐπὶ τοὺς καταδεεστέρους.
[*](6 ὁ . . τὰ ἥττω καλός sq. vi. supra § l i εἰ γὰρ ἓν sq. etiam or. 7. 2k | οὔπω μὲν αἰσχρός sq. vi. simil. de ‘arteʼ et ‘non arteʼ or. 27 2d || 8 διέφερεν sq. vi. or. 25. 7e || 9 Νιρεύς sq. vi. or. 35. 1c cf. Dio Chrys. 21. 17 πλὴν ὅτι γε οὐδεὶς ἂν εἴποι τούσδε ὁμοίως ἂν εἶναι καλοὺς οὐδὲ Ἀλέξανδρον ἢ Εὔφορβον ἢ Τρώϊλον ἐοικέναι τι Μενελάῳ καὶ Πατρόκλῳ καὶ Νιρεῖ sq. || 20 ἀπὸ τῶν ἀρίστων sq. ut supra § ll a vi. or. 27. 7l etiam or. 9. 1d et or. 11. 12e)[*](8 〈τῇ〉 ὥρᾳ MNα(δ) | δὲ (post εἶχεν) om. MNα(δΔ)⁰ corr. Markl. || 9 (et 10) Νηρεύς R | δικαστὴς δέ RMN παρὰ δικαστῇ δέ Duk. δικαστῇ γέ Reiske | 〈ἀλλʼ〉 ἀπολειπόμενος Reiske || 10 διαφέρων RH διαλειπόμενος cett. (δ) || 11 μόνον σοι Markl || 15 ἀφαιρεῖ (αι in ras. ex ι) R! || 16 οὔτε R!MN οὐδὲ α(δΔ) || 17 οὔτε] οὐδὲ α(δ) prob. Meiser | τοῦ Αἴαντος om. MNα(δ) || 18 Ἀχιλλέα τοῦ Αἴαντος MNα(δ) || 20 ἠρέμαι R)Καὶ ἵνα ποτὲ ἀπαλλαγῶμεν τῶν σωμάτων, οἷς ἀναμέμικται ἡ ῥώμη καὶ τὸ κάλλος, εἰ τὴν Ἀνδρομάχην τῇ Πηνελόπῃ ἀντεξετάζοις, οὐχὶ σώφρων μὲν ἑκατέρα καὶ φίλανδρος; προτιμήσεις δὲ τὴν Πηνελόπην, οὐχ ὅσα γυναικὸς βαρβαρικῆς Ἑλληνίδα, ἀλλὰ τῷ περιόντι κατὰ τὴν ἀρετὴν τὸ πλεῖον νέμων.