Dialexeis

Πάντα μεστὰ αἰνιγμάτων, καὶ παρὰ ποιηταῖς, καὶ παρὰ φιλοσόφοις· ὧν ἐγὼ τὴν πρὸς τὸ ἀληθὲς αἰδὼ ἀγαπῶ μᾶλλον, ἢ τὴν παρρησίαν τῶν νεωτέρων· πραγμάτων γὰρ ὑπʼ ἀνθρωπίνης ἀσθενείας οὐ καθορωμένων σαφῶς, εὐσχημονέστερος ἑρμηνεὺς ὁ μῦθος.

Ἐγὼ δὲ || εἰ μέν τι πλέον ἐθεάσαντο τῶν προτέρων [*](Ed. Duebn. p. 37) οἱ ἔπειτα. μακαρίζω τοὺς ἄνδρας τῆς θέας· εἰ δὲ μηδενὶ πλεονεκτοῦντες κατὰ τὴν γνῶσιν, μετέλαβον αὐτῶν τὰ αἰνίγματα εἰς μύθους σαφεῖς, δέδια μή τις αὐτῶν ἐπιλάβηται ὡς ἐξαγορευόντων ἀπορρήτους λόγους.

Τί γὰρ ἂν ἄλλο εἴη μύθου χρεία; λόγος περισκεπὴς [*](2 ποταμῶν sq cf. Plat. Phaed. 111d || 3 Κλωθὼ vi. or. 5. 5e cf. Plat. republ. X 617c || 4 ἀτράκτῳ scil. ἀνάγκης cf. Plat re- publ. X 616c sq. Lucian. Iup. conf. 1 (627) || 5 Συρίου i. e. Phe- recydis cf. Diels Vorsocr. 507 sq. Orig. c. Cels VI 303 || 8 Ἡρά- κλειτον cf. Bernays Heracl. Briefe 39 Diels Vorsocr. 75 || 10 πάντα μεστὰ ut or. 4. 9a; 6. 5l; 23. 6b; 26 2g; 27. 9a; 35. 3b; al. || 13 ἀσθενείας sq. vi. supra p. 20. 5 et quae ibi adnotavi) [*](4 ἑλιττομένῳ om. MNφα(δ) || 5 in mge ΛΒ΄ (num. quater- nionis) R! | καὶ τὸν Ζῆνα MNφα(θ) || 8 τὸ Ἡρακλείτου (vel τὸ Ἡρακλείτειον) Reiske || 9 θεοὶ (alt.)] ἄνθρωποι H (sec. man.) et ita Heins. (δ∠) || 11 παρὰ om. MNα(δ) || 17 μετέλαβον RB μετέβαλον cett. (δ∠) sed vi. or. 7. 7a etiam p. 50. 1 al. || 20 χρεία ἢ λόγος Ϛ(δ∠))

Θρασεῖα γὰρ οὖσα ἡ ἀνθρωπίνη ψυχή, τὰ μὲν ἐν ποσὶν ἧσσον τιμᾷ, τοῦ δὲ ἀπόντος θαυμαστικῶς ἔχει· καταμαντευομένη δὲ τῶν οὐχ ὁρωμένων καὶ θηρεύουσα ταῦτα τοῖς λογισμοῖς, μὴ τυχοῦσα μὲν σπεύδει ἀνευρεῖν, τυχοῦσα δὲ ἀγαπᾶ ὡς ἑαυτῆς ἔργον.