Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
Δεινῶς γε οἱ ἄνθρωποι στασιωτικοὶ οὐ μέχρι πολιτείας μόνον, οὐδὲ ἀρχῆς, οὐδὲ τῶν ἐν μέσῳ κακῶν, [*](1 γραφή sq. parodia rhetorica notae illius accusationis e Plat. apol 24. 6 Xenoph. mem l 1. 1 apol. 10 cf. etiam Diog. Laert. lI 40 Philostr vit Apoll. 7. 11. 2 || 10. 11 ὑπὲρ Διὸς . . λοιμὸς ἦλθε vi. or. 7. 4b; 41. 3m || 19 δεινῶς sq. vi. supra p. 30. 5) [*](7 οὗτος — 8 μυρίους n) [*](10 πικρᾶς μὲν (suprascr ὑπὲρ) R! | λιμὸς B || 12. 13 καὶ ἐν αἱ ἐν (prior. ἐν lineola deletum; erat igitur καὶ ἐν in arche- typo) B καὶ αἱ ἐν α(δ∠) χ᾿ αι ἐν Schenkl, sed vi. or. 2. 3d τέχνῃ or. 4. 6c ἀριστεύς or. 5. 4a εἱμαρμένη or. 8. 6c Ἔριν al. cf Dürr l. l. 27) [*](Codices RMNBα (═ Stephanus) φ ═ (Paccius); H (teste Davisio)) [*](15 ∠΄ R! || 17 in mge η΄ R! | τίνες — 18 φιλόσοφοι RBMN additis λόγος κθ΄ φα || 19 στασιαστικοὶ HNα(θ))
Καὶ γὰρ ποιητικὴ τί ἄλλο ἢ φιλοσοφία, τῷ μὲν χρόνῳ παλαιά, τῇ δὲ ἁρμονίᾳ ἔμμετρος, τῇ δὲ γνώμῃ μυθολογική καὶ φιλοσοφία τί ἄλλο ἢ ποιητική, τῷ μὲν χρόνῳ νεωτέρα, τῇ δὲ ἁρμονίᾳ εὐζωνοτέρα, τῇ δὲ γνώμῃ σαφεστέρα;
Δύο τοίνυν πραγμάτων χρόνῳ μόνον καὶ σχήματι ἀλλήλοις διαφερομένων πῶς ἄν τις διαιτήσαι τὴν διαφορὰν ἐν οἷς τι περὶ τοῦ θείου ἑκάτεροι λέγουσιν καὶ οἱ ποιηταὶ καὶ οἱ φιλόσοφοι;
Ἢ τὸ σκέμμα τουτὶ ἐοικέναι φῶμεν τοιῷδε, οἷον εἵ τις καὶ ἰατρικὴν ἐνθυμηθεὶς τὴν πρώτην ἐκείνην πρὸς τὴν νέαν δὴ καὶ τοῖς νῦν σώμασιν ἐπιτεταγμένην, [*](32a)σκοποῖ τὸ ἐν ἑκατέ|ρᾳ βέλτιον καὶ χεῖρον;
Ἀποκρίναιτο γὰρ ἂν αὐτῷ ὁ Ἀσκληπιός, ὅτι τὰς μὲν ἄλλας τέχνας οὐ μεταποιοῦσιν οἱ χρόνοι· ὧν γὰρ ἡ αὐτὴ χρεία ἀεί, [*](2 ποιητικὴν καὶ φιλοσοφίαν ad rem vi. orat. 26 || 3 ἁπλοῦν sq. vi or. 17. 3a οὐ γὰρ sq. καὶ γὰρ sq. cf. schol. Pind. lsthm. 5. 36 Philostr. ep. 35 || 17 τὴν πρώτην sq. vi. or. 14. 8g || 20 ὁ Ἀσκλήπιος simili modo inducitur respondens or. 5. 4f ad rem vi. or. 1. 2g ὥσπερ sq.) [*](13 πῶς — διαφορὰν v (: διαιτῶμαι)) [*](3 διαφόρους HB οὐ διαφέρον Dav.2 || 4 τὸ αὐτοῦ] αὐτὸ ἑαυτοῦ BH et ita Duk. αὐτὸ αὑτοῦ Dav.2 οὐ διʼ ἑαυτοῦ MNφα(θ) unde οὐδὲν ἑαυτοῦ Orelli Reiske (Duebn.) ταὐτὸν Schenkl sed vi. or. 3. 4b τὸ πρὸς sq | ἢ om. φα(δ) || 5 πῖπτον Duebn. || 10 ἢ (in ras. ex ἡ) R! || 13 διαφερομένων (ων in ras.) R! | διαιτήσῃ v || 14 τι del. Duebn. || 16 ἡ ∠⁰ || 21 χρεία, ἀεὶ ϛ (δ∠))
Μηδὲν οὖν ἡγοῦ τοὺς υἱέας τοὺς ἐμούς, τὸν Μαχάονα ἐκεῖνον καὶ τὸν Ποδαλείριον, ἧττόν τι εἶναι δεξιωτέρους ἰᾶσθαι τῶν αὖθις ἐπιτιθεμένων τῇ τέχνῃ, καὶ τὸ σοφὰ ταῦτα καὶ παντοδαπὰ ἰάματα ἐξευρηκότων·