Dialexeis

Ἕκαστος δὴ τῶν ταῦτα αἱρουμένων περίστασίν τινα διαπεραίνεται τοῦ βίου, καὶ ταλαιπωρίας ἀνέχεται οὐχ ἑκουσίου, οὐδὲ διʼ ἄγνοιαν τῶν αὐθαιρέτων ἀγαθῶν.

Τίνα γὰρ ἄν τις καὶ φαίη τούτων ἐλεύθερον; τὸν δημαγωγόν; δοῦλον λέγεις πολλῶν δεσποτῶν· τὸν ῥήτορα; δοῦλον λέγεις πικρῶν | δικαστῶν· τὸν τύραννον; [*](127 a) δοῦλον λέγεις ἀκολάστων ἡδονῶν· τὸν στρατηγόν; δοῦλον λέγεις ἀδήλου τύχης· τὸν πλέοντα; δοῦλον ἀσταθμήτου τέχνης·

τὸν φιλόσοφον; ποῖον λέγεις; ἐπαινῶ μὲν γὰρ καὶ Σωκράτην· ἀλλʼ ἀκούω λέγοντος· ῾Πείθομαι τῷ νόμῳ, καὶ ἑκὼν ἐπὶ τὸ δεσμωτήριον

ἄπειμι, καὶ λαμβάνω τὸ φάρμακον ἑκών᾿ . Ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς τι φῆς; ἑκών, ἢ πρὸς ἀκουσίους τύχας [*](4. 5 στρατευόμενον . . γεωργοῦντα .. χρηματιζόμενον .. πολι- τευόμενον vi. simil. or. 15. 1 b sq et quae ibi adnotavi || 10 καὶ ταλαιπωρίας sq. vi. or. 34. 4 b καὶ ταλαιπωρίας δεῖ || 16 ἀδήλου τύχης vi. or. 13. 7 b τὸ ἄδηλον sq.) [*](1 αὐθαιρέτου Reiske || 2 εἵνεκα nescio unde Δ | γαμεῖ φ α(δ Δ) || 7. 8 περϊίσταται MN || 8 εὐχῆς] τύχης φ? (῾ idcirco op- tatorum adeptio fortunae magis est quam mentis iudiciiʼ σ2) et ita Combes |||9 δὴ] δῆα α(δ) |τῶν (ante ταῦτα) in ras. 10 ταλαιπωρίας (πω in ras.) R || 11 ἑκουσίουδὲ (suprascr. ου) R οὐκ ἀκουσίου (οὐδὲ) Orelli (Markl.) (Duebn.) οὐχ ἑκουσίους· οὐδὲ Reiske (Duk.) || 11.12 ἀγαθῶν] κακῶν Reiske || 17 δοῦλον 〈λέγεις〉 ἀσταθμήτου Dav. || 21 ἑκὼν 〈εἴκεις〉, ἢ Reiske)

Κἂν ἐπὶ Ξενοφῶντα ἔλθω, βίον καὶ τοῦτον ὁρῶ μεστὸν πλάνης, καὶ τύχης ἀμφιβόλου, καὶ στρατιᾶς κατηναγκασμένης, καὶ στρατηγίας ἀκουσίου, καὶ φυγῆς εὐπρεποῦς. Ταῦτα τοίνυν i φημὶ τὰς περιστάσεις διαφεύγειν ἐκεῖνον τὸν βίον, διʼ ὃν καὶ Διογένης ὑψηλότερος ἦν καὶ Λυκούργου καὶ Σόλωνος καὶ Ἀρταξέρξου καὶ Ἀλεξάνδρου, καὶ ἐλευθερώτερος αὐτοῦ τοῦ Σωκράτους, οὐ δικαστηρίῳ ὑπαχθείς, οὐδὲ ἐν δεσμωτηρίῳ κείμενος, οὐδὲ ἐκ τῶν συμφορῶν ἐπαινούμενος.