Dialexeis

Διὰ τοῦτο ἡ Χπάρτη ἐπὶ πλεῖστον ἐλευθέρα, ὅτι ἐν οὐδὲ εἰρήνῃ σχολὴν ἄγει· μάστιγες αὐταὶ καὶ πληγαὶ Λακωνικαί, καὶ ἔθη κακῶν, ταῖς ἀρεταῖς ἀναμιγνύμενα.

Ἔχοις εἰπεῖν, τίνάς ποτε Ὅμηρος ὀνομάζων χαίρει θεοῖς εἰκέλους, καὶ δίους, καὶ μῆτιν ἀταλάντους Διί;

Τίνας γάρ, ἀλλʼ ἢ τοὺς ἀρίστους, Ἀγαμέμνονά τε καὶ Ἀχιλλέα καὶ Ὀδυσσέα, καὶ ὅστις ἄλλος συνετέλει αὐτῷ

εἰς ἐπαίνου μοῖραν; τί δέ, εἰ μὴ τῷ Διὶ εἴκαζεν αὐτούς, ἀλλʼ ἢ Μdαχάωνι τῷ ἰατρῷ, ἢ Κάλχαντι τῷ μαντικῷ, ἢ Νέστορι τῷ ἱππικῷ, ἢ Μενεσθεῖ τῷ τακτικῷ, ἢ Κπειῷ τῷ τέκτονι, ἢ Νιρεῖ τῷ καλῷ; ἆρʼ οὐκ ἄν εἶχες ἀποκρίνασθαί μοι τῆς εἰκόνος τὴν αἰτίαν; ἢ ἐκεῖ μὲν γνωρίζεις τὴν ὁμοιότητα, ἐνταῦθα δὲ, ὅτι μὲν ὅμοιοι τῷ Διὶ, οἶσθα, καὶ ἐπαινεῖς τὸν εἰκάσαντα τῆς

γνωρίσεως, τὸ δὲ γνώρισμα αὐτὸ ἀγνοεῖς; 〈ἴέρε οὖν, ἐγώ σοι ὑπὲρ τοῦ Ὁμήρου διηγήσομαι, ὡς 〈δεῖ· οὐ〉τωσὶ ἡρέμα πω λέγων· [*](4 ἔχοις εἰπεῖν sq. vi. or. 23.1 a ubi iden initium || 5 θεοῖς εἰκέλους s. ═ or. 23. 1 a etiam or. 40. 3 b ἢ οὐκ ἂν ἐθελήσαις aq. cf Ps Plut. vit Hom. 133 Themist. 5. 64 b. 9. 122 d Dio Chrys. 4. 41; 1. 38 vi. etiam or. 38 1 b; 26 9 h vers. finem || Nιρεῖ τῷ καλῷ νi. or. 40. 2g etiam or. 15. 3f) [*](Codices RBMNV ( Stephanus) φ (═ Paccius) ; B (teste Davisio)) [*](1 〈 ΛE΄〉 Hob. ||3 in mge δ΄ R! ζος NV |πῶς — παρασκευά- σαιτο RM V πῶς — παασκευάσατο BN (littera ι atramento in titulum rubricatum intrusa) additis λόγος λζʹ φᾶ || 4 ἔχοις (οι in ras.) R! ἔχεις cett.(δ) Boissonade (anecd IV 4.17) || 5 ἰκέλους MN (ῖκ-) |δίους] διογενεῖς MNφα(δ) || 6 ἀλλʼ] ἄλλους φ? ἀχαιῶν B 9 όαχάωντω (suprascr ι) R! Μαχαονι τῷ α(δΔ) || 11 Νηρεῖ RN (pr. man .) ἆρʼ οὑν οὐκ αν B || 15 αὐτὸ om. φα(δ || 16 6 διηγύσω- μαι α(δ) || 16.17 ὡς 〈δεῖ (vel ἔχω?) οὐ〉τωσὶ (ut p. 106.5) Ηob. ωστωσιν (-κεν) R(HB) ὥστε σʼ ἐν. V ὡς Nα(θ) οὑτωωσὶ Markl. )

Πατέ|ρα γάρ που θεῶν καὶ ἀνθρώπων εἶναι λέγει τὸν Δία, οὔτι που διότι ὑπεκδὺς τοῦ οὐρανοῦ, νῦν μὲν ὄρνιθι εἶκασθείς, νῦν δὲ χρυσῷ, καὶ ἄλλοτε ἄλλῳ, γυναιξὶ θνηταῖς ἐπλησίαζεν, σπερμαίνων τὰ πρῶτα γένος κυδρῶν βασιλήων· οὕτω γὰρ ἄν εἴη ὁ Ζεὺς ὀλιγοτεκνότατος· ἀλλὰ τὴν αἰτίαν ἀναθεὶς αὐτῷ τοῦ εἶναι τὰ γένη ταῦτα, καὶ σώζεσθαι, προσειπεῖν πατέρα, τῶν ἐν φιλίᾳ ὀνομάτων τὸ πρεσβύτατον.

Κἶεν· οὕτω σοι τὰ τοῦ Διὸς ἔχει. Τ δὲ τῶν ὁμοίων τῷ Διὶ ἆρʼ ἡγεῖ ἄλλῃ πη ἔχει; ἢ οὐχ ὁρᾷς, ὡς οὐδὲ ||τὸν Σαλμωνέα εικασαν οἱ ποιηταὶ αὐτῷ, [*](Ed. Duebn. P18) καίτοι κερανοὺς ἀφιέντα, ὡς ᾤετο, καὶ μιμούμενον

τὸν βροντῶν κτύπον καὶ τὸ ἀστραπῆς φῶς; ἀλλὰ ταῦτά γε ὁ αλμωνεὺς δρῶν, ὅμοιος ἥν Θερσίτῃ μιμουμένῳ [*](2 πατέρα . . θεῶν καὶ ἀνθρώπων cf. Epici. diss. I 3.1 Cicer. nat. deor. ll 24. 64 vi etiam or. 41. 1 a || 8.9 αἰτίαν .. τοῦ εἶναι τὰ γένη . . καὶ σώζεσθαι i. e. Δία γενέθλιον et πατρῷον vi. or. 41. 2 b et c || 13 τὸν αλμωνέα cf. Lucian. tragodopod. 312 Tim. 2 lulian. VII 235a ὁ Σαλμωνεὺς ἔδωκεν ὑπὲρ τούτων τοῖς θεοῖς δίκην ὅτι ἄνθρωπος ὠν ἐπεχείρει Zεὺς εἶναι | οἱ ποιη- ταὶ inprimis Homerus Οdyss. 11.236) [*](Duebn.) et ita Meiser om M φ Dav ὥς τις ἂν Reiske 17 (p. 402) ῆρέμα πω Markl. (Duebn.) ηρεναι (quod ad formam in -αι caden- tem vi p. 225. 10; 264. 2; 329 19: 419 5: 461. 23; 463. 21 al.) πο RBH -ηρεναι προ- om. cett. (θ) δὴ ἄνευ ἐπῶν Meiser εἴ πῃ ἐν ἔπει Reiske |λέγων] πεζῷ τῷ λόγῳ MNφα(θ) πεζῶς ἄνευ μέτρου τε λέγων Dav.) [*](3 οὔτι που] οὐ δήπου Markl. || 4 ἄλλως NV ἄλλῳ τῷ Markl. 6 βασιλέων (pr. man. uterque) versus vel ipsius Maximi vel alii poetae sequioris aetatis? ceterum cf. Hesiod op. et. di. 736 σπερμαίνειν γενεήν sq || 7 ἂν-εἴ || 8 ταῦτα | πάντα Combes 9 προσεῖπεν α(δΔ) || 12 ἆρʼ ἡγεῖ om. Mφα(δ) |ἔχει R! α(δ) ἔχειν cett. (Δ) || 14 κεραυνὸν Μφα (δ) |μιμούμενον om. α(δ) || 15 τὸν] τῶν VN om. Βα(δ) |κτύπου〈μιμούμενον〉 καὶ α(δ) || 16 Σαλ μωνὺς (suprascr. v) R!)