Dialexeis

καὶ ἔστιν οὕτω δή τις ὀξύτατος ὁ τοῦ ἀλγεῖν δρόμος ἐπὶ τὸ ὑγιαῖνον ἀπὸ τοῦ κάμινοντος, ὡς μάθοις ἂν τῷ προσπταίσματι ἄκρῳ τῷ ποδί· ἐκ γὰρ ὀνύχων, φασίν, ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τὸ ἀλγεινὸν ἀκαρεὶ θεῖ. Τοῦτο δὲ οἴει γίγνεσθαι ἄν, εἰ μὴ ἐτύγχανεν ἡ ψυχὴ διειληφυῖα τὸ σῶμα πᾶν πάντοθεν, καὶ ἀνακεκραμένη αὐτῷ, καθάπερ τὸ φῶς τῷ ἀέρι; ἢ μᾶλλον οὑτωσὶ λέγωμεν·

καθάπερ αἱ τῶν θυμιαμάτων ὀδμαὶ καὶ τοῖς πόρρω οὖσιν προσέβαλλον, ἀνακεράσασαι | τὸν διὰ μέσου ἀέρα [*](119 a) [*](3 ὑποκοριζόμενοι sq. cf. Varro sat. p. 102. 4 (Riese) ‘apella- mus . . a fervore febrimʼ || 5 ἕτερον sq cf. Plat. republ V 462 c ὅταν που ἡμῶν δάκτυλός του πληγῇ, πᾶσα ἡ κοινωνία ἡ κατὰ τὸ σῶμα πρὸς τὴν ψυχὴν τεταμένη. . πᾶσα ἅμα ξυνήλγησε μιέρους πονήσαντος ὅλη || 15 ἀνακεκραμένη sq. vi. or. 7. 1 e εἰ δʼ ἀμ- φοῖν sq.) [*](12 ἐκ γὰρ ὀνύχων — 13 θεῖ n || 14 ἡ ψυχὴ — p 335. 3 φύσει p) [*](1 διαταράξειεν Reiske || 3 ὃ καλοῦμεν] ἐκαλοῦμεν Dav. (Duebn.) καλοῖμεν Markl ἐκαλοῦμεν ἂν Reske ὃ del. Meiser 4 μετέβαλλον R! IMN μετέβαλον cett (δ Δ) || 6 μὲν] ἓν Markl. 8 συνελκύσηται C et ita Wakefield (silv crit. III 53) || 8.9 συν- επισπάσητε CN || 9 σῶμα] μέρος (in mge corr.) D || 12 γὰρ 〈τῶν〉 ὀνύ- χων C || 13 ἀκαρεὶ RMn ἀκαρεῖ IDΝ ἀκαρῆ CW ἐν ἀκαρεῖ α(δΔ) 14 διείληφε p || 15 ἀνακέκραται p || 16 μᾶλλον οὑτωσὶ λέγωμεν om p || 17 ὀσμαὶ W | 18 προσέβαλον CWα(δ Δ))

καὶ γὰρ τῶν δένδρων τὰ φύλλα· καὶ γὰρ ταῦτά ἐστιν, ὅσα ἐν φυτοῖς τὰ ἀναισθητότατα.

Οὕτω δὴ πρὸς τὸ σῶμα ἡ ψυχὴ ἔχουσα, ἀνακέκραται αὐτοῦ ταῖς λύπαις καὶ ταῖς ἡδοναῖς. Καὶ τὸ ἀλγεῖν ἔστιν αἰτία μὲν σώματος, ψυχῇ δὲ πάθος.

Μία μὲν δὴ αὕτη χορηγία ὀδύνης τῷ ἀνθρώπῳ. Δευτέρα δὲ ἥδε, ἔμπαλιν αὖθις αὖ πρὸς τὴν προτέραν ἔχουσα·

ἀπὸ γὰρ τῆς ψυχῆς αὕτη ἔρχεται, καὶ τελευτᾶ ἐπὶ τὸ σῶμα. Ψυχῆς γοῦν καμούσης λύπῃ, συγκάμνει τοι σῶμα τὶ καὶ ὑποτήκεται τοῦτο μὲν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ἀπολεῖβον δάκρυα, τοῦτο δὲ πᾶν ὠχραινόμενον καὶ ἰσχναινόμενον· ὁποῖα αἱ ἐξ [*](5 ἐξαιρετέον λόγου ut Plat. symp. 176 Σωκράτη δʼ ἐξαιρῶ λόγου || 7 ἀναισθητότατα sq. cf. Plut. de gen. Socr. 589a ὀστᾶ γὰρ ἀναίσθητα καὶ νεῦρα sq. || 8 ἀνακέκραται sq. vi. or. 10. 3e et 9b cf. Plat. Tim. 64d || 10 ψυχῇ δὲ πάθος nam συναλγεῖ τῶ σώματι ψυχὴ cf. Plat. Axioch. 366b vi. etiam or. 41. 3ο || 13 ψυχῆς . . καμούσης sq. cf. Nemes. de nat. Hom. 2 p. 33 συμπάσχει ἡ ψυχὴ τῷ σώματι νοσοῦντι καὶ τεμνομένῳ καὶ τὸ σῶμα τῇ ψυχῇ (Clean- this) || 15 ἀπολεῖβον δάκρυα scil. propter amorem vi. or. 20. 5c μεστὸς δακρύων || 16 ὠχραινόμενον vi. or. 20. 5b ὁ χλωρός) [*](13 ψυχῆς γοῦν — p. 336. 1 ἀπεργάζονται n) [*](16 in mage ὠχραινόμενον (schol. vet. a) R!) [*](1 εὐωδία καθάπερ (suprascr. ἢ) R! | ἐν] τὰ ἐν Reiske || 3 αὐτῶν IMNp | ταύτῃ (e ταύτην corr.) R! ταῦτα C || 5 ἐξαι- ρετέον λόγου Hob. ἐξ ἑτέρου λόγου codd. (recte?) ἐξαίρω λόγου H (alt. man.) Δ⁰ ἐξαιρῶ λόγου Duebn. || 5. 6 καὶ γὰρ τῶν] ὡς καὶ τῶν l (man. alt.) φα(δΔ) καθάπερ τῶν Markl. || 6 φῦλλα R! || 7. 8 ἡ ψυχὴ ἔχουσα πρὸς τὸ σῶμα C || 10 ψυχῆς φα(δΔ) || 11 ἧδε R! || 13 γοῦν] οὖν DN νῦν n || 13. 14 καμνούσης C || 14 τοι σῶμα τὶ (i. e. profecto συγκάμνει σῶμα aliquatenus) Hob. τῷ σώματι RMND τὸ σῶμα cett. (δΔ) τὸ σῶμά τι Schenkl)

Τί δή οὖν τούτων ἐπιμέμνημαι; Ὅτι τὸ ἀλγεῖν καὶ ἀπὸ ψυχῆς σώματι ἐπιπεμπόμενον, καὶ ἀπὸ σώματος ἐπὶ ψυχὴν παραγινόμενον, εἰκότως ἄρα δέοιτο ἂν καὶ ἰατρικῆς μιᾶς πρὸς ἀλυπίαν, καθάπερ ὁ Εὔριππος κυβερνητικῆς μιᾶς πρὸς εὔπλοιαν. Καὶ τοῦτο μὲν [*]( Ed. Duebn. p. 136)ταῦτά || μοι ἔστω ἀποπεφασμένον·