Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
ἀλλʼ ἄρχει τίνων; τίνας αὐτῷ δίδως ὑπηρέτας; τίνας
χιρουργοὺς τῶν πράξεων; τὸ σῶμα; εὐθὺς ὅρα τί δρᾷς· διαπηδᾷς τὴν τάξιν τῶν ἀρχομένων, ἀπὸ τοῦ στρατηγοῦ ἐπὶ τοὺς σκευοφόρους.
Οὐχ ὁρᾷς τὸν κόσμον; ὁ στρατηγός, εἶτα οἶ λοχαγοί· καὶ μετὰ τούτους ἐνωμοτάρχαι· εἶτα οἱ ὁπλῖται, οἱ πελτασταί, οἱ τοξόται· καταβαίνει ἡρέμα ἡ ὑπηρεσία ἀπὸ τοῦ ὅλου, ἀπὸ τῶν ἀρίστων ἐπὶ τὰ φαυλότατα.
[*](1 τέχνην τεχνῶν vel ἐπιστήμην ἐπιστημῶν scil. philosophiae definitionem (Aristotelicam si fides est anonymo ap. Cramer. anecd. Par. IV 400) cf. Iulian. VI 183 a Themist. 23. 300 a 11 ἔστω κοίρανος sq. vi. or. 33.3 c || 19 20 ἀπὸ τοῦ ὅλου . . ἐπὶ τὰ φαυλότατα vi. or. 9. 1 d καὶ διὰ τούτων sq etiam or. 40. 2 a)[*](3 δῶς R | τέχνην] οὐ τέχνην Reiske || 4 〈καὶ〉 ἐπιστήμην α(δ) 〈οὐδʼ ἐπιστήμην Reiske || 5 〈ἀλλʼ〉 ἀπαλλάγηθι Reiske 8 δρᾷς 〈ὡς〉 εἴ ϛ(δΔ) || 9 τὸ τῆς τέχνης τὸ τῆς ὕλης cett. (δΔ) 10 καλοῦ; 〈οὔ (μὴ ·)〉 ἀρχέτω Markl. (Reiske) Duebn. || 10.11 λόγον ἄρχειν Markl Reiske λόγος· λόγον ἄρχειν Duk. ἄρχειν del Meiser || 11 βούλει del Meiser || 12 ἔδωκε (ω in ras. ) R! | πάϊς Ho- merus || 18 ἐνωμοτάρχαι] οἱ νομοτάρχαι H οἱ ἐνωσμοτάρχαι Dav. (Duebn.) | εἶτα ὁπλῖται (suprascr οἱ) R! || 19 ἠρέμαι R! | ὅλου )Ἀλλʼ ὁρῶ τὸ πρόχειρον δὴ τοῦτο. Ὁ θεὸς οἰκονομεῖ τὸ πᾶν τοῦτο | καλῶς καὶ τεχνικῶς καὶ ἐπιστημόνως· [*](117 b) τί δὲ οὐ μέλλει; Τί οὖν μᾶλλον ἡ ἐπιστήμη,
ἢ ἀρετή; εἰ μὲν γὰρ τὴν ἐπιστήμην τοῦ θεοῦ ἀρετὴν καλῇς, οὐ νεμεσῶ τῶν ὀνομάτων· οὐ γάρ ἐστιν θεῷ, καθάπερ ἀνθρώπῳ, τῆς ψυχῆς τὸ μὲν ἄρχον, τὸ δὲ ἀρχόμενον· ἀλλʼ ἀπλοῦν τὸ θεῖον, αὐτὸ ὅ, τι περ νοῦς καὶ ἐπιστήμη καὶ λόγος.
Εἰ δὲ ἐν τῇ κράσει τοῦ [*](Ed. Deubn. p. 134)κρείττονος πρὸς τὸ χεῖ ρον, τὸ τοῦ ἀρχομένου ὄνομα μετατίθης πρὸς τὸ κρεῖττον, μέχρι μὲν τῆς φωνῆς ἀνέχομαι, τὸ δὲ πρᾶγμα οὐ δίδωμι.
Ἀρετὴν τὴν ἐπιστήμην, εἰ βούλει, κάλει, ἀλλʼ ἐπιστήμην τὴν ἀρετὴν μὴ κάλει. Καὶ γὰρ ψευδὴς ὁ λόγος καὶ ἐπισφαλής, νὴ Δία.
Εἴ τις ἔσται τοῖς ἀνθρώποις πίστις, ὅτι θεωρημάτων ἀριθμοὶ καὶ μαθήματα ἄττα ἐπὶ τὴν ψυχὴν ἐλθόντα τὴν ἀρετὴν αὐτοῖς συνεισάγει, πολλοῦ μέντʼ ἂν ἦν ἄξιον τὸ τῶν σοφιστῶν γένος, τὸ πολυμαθὲς τοῦτο καὶ πολύλογον καὶ πολλῶν μεστὸν μαθημάτων, [*](1.2 ὁ θεὸς . . . οἰκονομεῖ sq. vi. or 8. 8 a || 4 τὴν ἐπιστήμην τοῦ θεοῦ ἀρετὴν vi. simil. or. 6. 7 b ||6 τῆς ψυχῆς τὸ μὲν ἄρχον, τὸ δὲ ἀρχόμενον scil. λόγος et πάθος vi. or. 20. 4 a sq. || 7 τὸ θεῖον sq. cf. Epict. diss lI 8. 2 οὐσία . . θεοῦ νοῦς, ἐπιστήμη, λόγος ὀρθός vi. etiam or. 11. 8 g sq. || 17 τὸ τῶν σοφιστῶν γένος vi. or. 30.1 d 18 πολλῶν μεστὸν μαθημάτων καπηλεῦον ταῦτα sq. cf. Plat. Prot. 313 c ὁ σοφιστὴς τυγχάνει ὢν ἔμπορός τις ἢ κάπηλος τῶν ἀγωγί- μων et soph. 231 d ἔμπορος τις περὶ τὰ τῆς ψυχῆς μαθήματα) [*](〈ἐπὶ τὸ μέρος (τὰ μέρη)〉 ἀπὸ Markl (Duk.) lacunam asteriscis indicavit Duebn. ἐπὶ τοῖς ὅλοις ἐπὶ τὰ ἔσχατα ἀπὸ Reiske ἀπὸ del. Meisner niIl mutandum esse censet Schenkl) [*](3 μᾶλλον om.α(δ) οὐκ ἄλλο Combes || 3.4 ἡ ἐπιστήμη, ᾗ Dav. ᾖ ἐπιστήμη ἡ Markl (Duebn . . ) ἐπιστήμη ἡ Duk || 5 καλεῖς Ϛ(δ Δ) 6 τὸ -μὲν R! ||7 ὅ, τιπερ] ὥσπερ Heins. διόπερ Dav. ὅ, τι πέρ ἐστι Reiske || 10 μὲν in ras. R! || 11 〈τὴν〉 ἀρετὴν α(δ) || 12 ἀλλʼ] τὴν δὲ α(δ) om. MN || 15 θεωρηματικῶν Reiske ἀριθμὸς Markl. ἀριθμῶν Meiser || 16 αὐτοῖς α(δ Δο) || 17 σοφι ÷ ⊹στῶν R! 18 πολυλόγον ϛ(δ Δ) | μεστοῦ M μεστῶν N)
Εἰ δʼ οἱ μὲν λόγοι σαφεῖς καὶ πρόχειροι, καὶ μεστὰ πάντα διδασκάλων καὶ μαθημάτων, ἀντιτυπεῖ δὲ ἔν δοθεν ταῖς τῶν λόγων ὁδοῖς παθήματα χαλεπὰ καὶ ἄγρια, καὶ ἐθισμοὶ φαῦλοι, καὶ ἀσκήσεις ἄδικοι, καὶ ἐπιθυμίαι ἀλλόκοτοι, καὶ τροφαὶ πονηροί, ἐνθυμητέον,