Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

ἀλλʼ ἄρχει τίνων; τίνας αὐτῷ δίδως ὑπηρέτας; τίνας

χιρουργοὺς τῶν πράξεων; τὸ σῶμα; εὐθὺς ὅρα τί δρᾷς· διαπηδᾷς τὴν τάξιν τῶν ἀρχομένων, ἀπὸ τοῦ στρατηγοῦ ἐπὶ τοὺς σκευοφόρους.

Οὐχ ὁρᾷς τὸν κόσμον; ὁ στρατηγός, εἶτα οἶ λοχαγοί· καὶ μετὰ τούτους ἐνωμοτάρχαι· εἶτα οἱ ὁπλῖται, οἱ πελτασταί, οἱ τοξόται· καταβαίνει ἡρέμα ἡ ὑπηρεσία ἀπὸ τοῦ ὅλου, ἀπὸ τῶν ἀρίστων ἐπὶ τὰ φαυλότατα.

[*](1 τέχνην τεχνῶν vel ἐπιστήμην ἐπιστημῶν scil. philosophiae definitionem (Aristotelicam si fides est anonymo ap. Cramer. anecd. Par. IV 400) cf. Iulian. VI 183 a Themist. 23. 300 a 11 ἔστω κοίρανος sq. vi. or. 33.3 c || 19 20 ἀπὸ τοῦ ὅλου . . ἐπὶ τὰ φαυλότατα vi. or. 9. 1 d καὶ διὰ τούτων sq etiam or. 40. 2 a)[*](3 δῶς R | τέχνην] οὐ τέχνην Reiske || 4 〈καὶ〉 ἐπιστήμην α(δ) 〈οὐδʼ ἐπιστήμην Reiske || 5 〈ἀλλʼ〉 ἀπαλλάγηθι Reiske 8 δρᾷς 〈ὡς〉 εἴ ϛ(δΔ) || 9 τὸ τῆς τέχνης τὸ τῆς ὕλης cett. (δΔ) 10 καλοῦ; 〈οὔ (μὴ ·)〉 ἀρχέτω Markl. (Reiske) Duebn. || 10.11 λόγον ἄρχειν Markl Reiske λόγος· λόγον ἄρχειν Duk. ἄρχειν del Meiser || 11 βούλει del Meiser || 12 ἔδωκε (ω in ras. ) R! | πάϊς Ho- merus || 18 ἐνωμοτάρχαι] οἱ νομοτάρχαι H οἱ ἐνωσμοτάρχαι Dav. (Duebn.) | εἶτα ὁπλῖται (suprascr οἱ) R! || 19 ἠρέμαι R! | ὅλου )

330

Ἀλλʼ ὁρῶ τὸ πρόχειρον δὴ τοῦτο. Ὁ θεὸς οἰκονομεῖ τὸ πᾶν τοῦτο | καλῶς καὶ τεχνικῶς καὶ ἐπιστημόνως· [*](117 b) τί δὲ οὐ μέλλει; Τί οὖν μᾶλλον ἡ ἐπιστήμη,