Dialexeis

Ἐπεὶ καὶ ὁ Μενέλαος βασιλεὺς μὲν ἦν, οὐχ ἧττον ἢ ὁ Ἀγαμέμνων, μαλθακὸς δὲ αἰχμήν, καὶ διὰ τοῦτο ὀλίγον αὐτῷ μετέδωκε ποιητικῆς εὐφημίας Ὅμηρος.

Ὅ γε μὴν Ἀγαμέμνων οὗτος, τί ἦν ἂν ἐπικλεέστερος τῶν ἄλλων, εἰ κατὰ τὸ Αργος μένων, γῆν ἀγαθὴν ἔχων, γεωργῶν τὴν γῆν, ἀπέφηνεν αὐτὴν εὐκαρπωτέραν

τῆς Αἰγυπτίας; Τοῦ μὲν γὰρ Ὀδυσσέως ἀκούεις αὐτοῦ σεμνολογουμένου περὶ τῆς Ἰθάκης· [*]((ι 27)) τρηχεῖα, ἀλλʼ ἀγαθὴ κουροτρόφος, φησίν. Οἶδεν γάρ που, ἅτε σοφὸς ὤν, ὅσον διαφέρει [*](1. 2 Ἀχιλλεὺς διώκων Αἴας . . . Τεῦκρος τοξεύων = or. 7. 6 b vi. etiam or. 18. 5 c ὅτι ὁ Ζεὺς sq. || 11. 12 ἀμφότερον, βασιλεὺς καὶ αἰχμητὴς ἀγαθός cf. Xenoph. comm. lII 2. 2 conv. IV 6 Dio Chrys. lI 39. 54 Aetius (Diels 501) Themist. 13. 176 c || 21 ἅτε σοφὸς ὢν vi. or. 22. 5 g cf. schol. ad Hom. α 1; ε 211 al.) [*](3 in mge τὰ ἀριστευτι | κά (schol. recentiss.) R! ||15 in mge ἐπικλεέστερος (vet. schol. b) R!) [*](3 εἴ ( pro ἤ) τις M || 10 δὴ] δὲ | ἔργον Ϛ(δ Δ°) || 11 ὁ (ante Ἀγαμέμνων) om. MNα(δ Δ°) || 17 τὴν γῆν tamquam „duplicem lectionem duplicatae editionis“ del. Markl. || 17. 18 εὐκαρπο- τέραν α(δ Δ) || 20 τρηχεῖʼ α(δ Δ) cum Homero)

Ὅμηρον ἐῶ· τάχα γὰρ καὶ δυσχεράναις ἂν τῷ λόγῳ προφερομένῳ σοι μάρτυρα φιλοπό|λεμον.