Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
Ἐγὼ δὲ ποθῶ πρὸς τὴν εὐωχίαν τροφὴν λόγων ὑγιεινῶν, καὶ ἀνόσου τοιούτου δέομαι σιτίου, ἀφʼ οὗ καὶ Σωκράτης ὑγίανεν, καὶ Πλάτων, καὶ Ξενοφῶν, καὶ Αἰσχίνης.
Ἐπιθυμεῖ ἡ ἀνθρώπου ψυχή, καὶ δέδιεν, καὶ λυπεῖται, [*](2 τὶ γὰρ sq. vi. simil. or. 15. 6 a || 3 μαθόντι ὅπως . . φυ- λακτέον vi. or. 29. 7 b ὅπως sq. || 9 ὄνησις κατὰ μίμησιν τῶν ἱστορημένων cf. Livius praef. 10 ‘hoc illud est praecipue in cog- nitione rerum salubre ac frugiferum, omnis te exempli docu- menta. . intueri; inde tibi. . quod imitere capias, inde . . foedum exitu quod vites’ || 10 κατὰ μίμησιν γραφῆς vi. simil. or 2. 2 a 18. 19 Σωκράτης . . Πλάτων . . Ξενοφῶν . . Αἰσχίνης vi. or. 18.5 a 20 ἐπιθυμεῖ sq. vi. etiam or. 1 2 b ἢ εἴπερ sq.) [*](1 ἐπι(εικὴς ψυ)χή ut ad p 274.17.18 R! || 1. 2 παρέχεσθε ὑμεῖς φα(θ) παρέχεσθε ὑμῖν (ἡμῖν) B (Dau.²) || 2 τί γ(ὰρ σεμ)νὸν ut ad p. 274. 17. 18 R! || 3 μήπω (η in ras. ex ι) R! | ἢ πλέον δ unde τί πλέον Markl. || 4 cum ἱστορίαν pergit M || 5 Ἁλικαρ- νασεῦσσιν R! Ἁλικαρνασεῦσι certt. (δΔ) || 6 Χῖοι Ϛ(δ Δ) || 7 γὰρ (post εἰ μὲν) om. θ || 8 ποῦ δ corr. Markl. || 9 μίμησιν (μι in ras.) R! || 13 πόλεμοι RH πολέμιοι cett. (δ) || ἀτυχίαι Markl. || 18 ὑγίανεν MN cum R! 20 δέδειεν R!)
Εἰπέ, τίνι ἐπιτρέψω τὴν στρατηγίαν καὶ τὴν ἴασιν; Ἱπποκράτην δὲ ἔα τοῖς σώμασιν καὶ Θεμιστοκλέα τῇ θαλάττῃ· λέγε τὸν ψυχῆς ἰατρόν, λέγε τὸν στρατηγόν.
Κἂν ἀπορῇς ἀνδρῶν, ἐπὶ τοὺς θεοὺς ἴθι. Ἔρου μὴ περὶ γῆς δῃουμένης, μήτε περὶ θαλάττης λῃστευομένης, μηδὲ περὶ τειχῶν πολιορκουμένων, μηδὲ περὶ σωμάτων φθειρομένων· σμικρὰ ταῦτα, ἐφήμερα ταῦτα.
Τμηθήσεται λήϊον, κἂν Πελοποννήσιοι ἀπόσχωνται· λῃστευθήσεται θάλαττα, κἂν Ἀθηναῖοι [*](Ed. Duebn. p.115)μὴ ναυμαχῶσιν· || καταβαλεῖ τὰ τείχη, καὶ εἰ μὴ Φίλιππος, ἀλλʼ ὁ χρόνος· φθαρήσεται τὰ σώματα, κἂν | [*](101a) ἀπέλθῃ ὁ λοιμός· [*]((Ι 408/9))
Οὐ γὰρ ἐπὶ λοιμὸν παρακαλεῖς τὸν θεόν, οὐδὲ ἐπὶ τοξείαν ὀϊστῶν θανατηφόρων, οὐδὲ ἐπὶ φθορὰν κυνῶν καὶ ἀνδρῶν καὶ ὁρέων· οὐ γὰρ ταῦτα ἔργα μουσικοῦ θεοῦ, καὶ σοφοῦ καὶ μαντικοῦ.
Ὅμηρος δὲ αὐτῷ προσέθηκεν τὴν φήμην, αἰνιττόμενος τὴν ἡλίου ἀκτῖνα διʼ ἀέρος χωροῦσαν ὀϊστοῦ θᾶττον, ἀκρατοτέραν τῆς τῶν σωμάτων συμμετρίας.
Ἐμοὶ δὲ ᾀθέτω εἴτε καὶ Ὅμηρος, εἴτε Ἡσίοδος, εἴτε τις ἄλλος ποιητὴς δαιμόνιος, θεὸν Παιᾶνα ψυχῆς παθημάτων· ἄξια ταῦτα τοῦ Ἀπόλλωνος, ἄξια τοῦ Διός.
[*](4 κλῦθι, ὦ Ἄπολλον καὶ Ζεῦ vi. or. 41. 3 c etiam or. 11. 6 c et e; cf. etiam Lucian d. mort. 20. 3 || 5 ψυχῆς νοσούσης sq. v. or. 7. 7 b 28. 2 i || 6 εἴ ποτέ sq. vi. or. 5 7 h || 13 τὴν ἡλίου ἀκτῖνα sq. vi. or. 4. 8 h et quae ibi adnotavi || 16 Ὅμηρος . . Ἡσίοδος ut or. 4. 3 b || 17 θεὸν Παιᾶνα sq. scil. θάνατον vi. or. 7. 5 f εἰ δὲ ἡγεῖ sq.)[*](16 in mge ὅμηρος | ἡσίοδος (schol. recent.) R!)[*](2 εὔξαι || 3 κλῦθι — ἀμφιβέβηκας om. MNφα(δ) | ἀργυρότοξε RH et ita Dav. ἀργυρότοξʼ Duebn. Homerus || 6 ἔρεψα (ψ in ras.) R! || 7 〈ἢ〉 εἰ α(δ Δ) cum Homero || 11 ὀρέων Markl. (Δ) ὀρνέων codd. (eodem erroris genere quo p 276. 12 λήϊνον RN) || 13 φήμην (μην in ras. ex μιν) R! || 14 ὁϊ ÷ σιοῦ R! | ἀκρατωτέραν nescio unde Δ κραταιοτέραν (vel ἀκμαιοτέραν) Markl. || 15 ᾀδέτω (ἀδ in ras.) R!)Τίνες λυσιτελέστεροι πόλει, οἱ προπολεμοῦντες, ἢ οἱ γεωργοῦντες. Ὅτι οἱ προπολεμοῦντες.
Ἔχεις εἰπεῖν, τίνας ὀνομάζει Ὅμηρος ἐν τοῖς ἔπεσιν διογενεῖς, καὶ θεοῖς εἰκέλους, καὶ λαῶν ποιμένας, καὶ ἄλλα ὅσα ποιητὴν εἰκὸς ἀποσεμνύνοντα τοῖς ὀνόμασιν
ἀρετὴν ἀνδρός; ἆρα τοὺς ἐπὶ σκαπάνῃ καὶ αὔλακι πρὸς τῇ γῇ διαπονουμένους, δεινοὺς ἀροῦν, ἀγαθοὺς φυτεύειν,