Dialexeis

Πρόδικος μὲν Ἡρακλέα ἄγει ἐν τῷ μύθῳ ἄρτι ἡβάσκοντα καὶ ἀνδριζόμενον ἐπὶ διττὰς ὁδούς, Ἀρετὴν b καὶ Ἡδονήν ἐπιστήσας ἡγεμόνας ἑκατέρᾳ τῇ ὁδῷ·

ἡ μὲν αὐτῷ σοβαρὰ τῶν ἡγεμόνων, ἡ δὲ εὐσχήμων ἰδεῖν, βαδίζουσα ἠρέμα, φθεγγομένη μουσικῶς, βλέμμα πρᾶον [*](3 ὁ Ἀπόλλων sq. vi. or. 3. 1b || 8 Πρόδικος sq. Prodici fa- bulam a Xenophonte traditam (mem. lI 1. 21) simil. ad illu- strandam amicitiam adulationemque adhibet Themist. 22. 280a (cf. Welker kl. Schrift. lI 488 sq. Weber Leipz. Stud. X 248. 4) cf. etiam Dio Chrys. l 66 sq. Philo de merc. meretr. 2sq. lulian. 2. 56d Lucian. somn. 8 Galen. protrept. (Kaibel 27) Cebes tab. 18 Silius Ital. pun. XV Cicer. offic. l 32. 118 Clem. Alex. paed. lI 10 110 Quintil. IX 2. 36 || 11 εὐσχήμων ἰδεῖν cf. Xenoph. mem. II 1 22 τὴν μὲν εὐπρεπῆ ἰδεῖν Dio Chrys. l 70 εὐειδῆ || 12 βλέμμα πρᾶον cf. Xenoph. mem. lI 1. 22 τὰ ὄμματα αἰδοῖ (κεκοσμημένη)) [*](Codices RPBMNφ (═ Paccius) α (═ Stephanus); H (teste Davisio)) [*](5 ΙΔʹ R! || 7 in mge ιζ΄ numerus πίνακος, non orationis ut voluit Schier) R! | τίσιν — φίλου R add. κ΄ Z (teste Schenkl) add. λόγος δ΄ φα τοῦ αὐτοῦ τίσι — φίλου NP τοῦ αὐτοῦ περὶ τοῦ τίσι — φίλου M om. (spat. rubric. relicto) B || 8 μὲν] τὸν Markl. (Schier) || 11 σοβαρὰ non venerabilis (ut vol. Markl. Schier), sed arrogans (de Voluptate dictum, ad quam verbis ἡ δὲ δευτέρα p. 171. 1 revertitur) | ἡ δὲ (scil. Ἀρετὴ)] ἅτε Markl. ἅτε δὴ Duk. del. Boissonade (ad Aristaenet. p. 509) (Duebn.) | ἰδεῖν· 〈ἡ μὲν〉 Reiske)

ἡ δὲ δευτέρα θρυπτική, ἐπίχριστος, χλανιδίοις ἐξηνθισμένη, βλέμμα ἰταμόν, βάδισμα | [*](69 a) ἄτακτον, φωνὴ ἄμουσος.

Ταῦτα ὁρᾶ καὶ ὁ Ἡρακλῆς, ἅτε Διὸς παῖς, καὶ ἀγαθὸς τὴν φύσιν, καὶ χαίρειν τῇ Ἡδονῇ φράσας, ἐπιτρέπει ἑαυτὸν τῇ Ἀρετῇ ἄγειν.