Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Εἰ μὲν γὰρ τὸ ἀδικεῖν καὶ τὸ ἀδικεῖσθαι τοιοῦτόν ἐστιν, ὁποῖον τὸ τύπτειν καὶ τύπτεσθαι, καὶ τέμνειν καὶ τέμνεσθαι, οὐδὲν δεινὸν τὸν αὐτὸν καὶ δραστικὸν ὁμοῦ εἶναι ἀδικίας καὶ παθητικόν· εἰ δʼ ἐνταῦθα ὁ αὐτὸς μὲν τῇ κοινότητι τῆς φύσεως ἐνέργειαν καὶ πάθος, ἑκάτερον αὐτῶν, καταδέχεται, ἔοικεν δὲ τὸ ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι πολὺ μᾶλλον τῷ ὁρᾶν καὶ ὁρᾶσθαι, ὁ μὲν γὰρ τὸ μετέχον ὄψεως, τὸ δὲ, ὁρώμενον, οὐ πάντως καὶ

[*](1 Ὄσσα . . Ὄλυμπος vi. or. 28. 3 b || 2 ἀπεῖχον τοῦ οὐρανοῦ, ὅσον sq. vi. simil. or. 2. 2b || 14 εἰ δʼ ἐνταῦθα sq. cf. similem ra- tiocinationem Archytae ap. Stob. fl. l 70)[*](12 τέμνειν — 14 παθητικόν p)[*](4 καὶ δόκιμον — 5 ἡ ἀπάτη om. B || 9 φέῤ εἴδιω R φέῤ εἴδω BMNOP φέῤ ἴδω α(δ Δ) | λέγε B λέγω φα(δ Δ) || 10 οὖν] οὐ Markl. οὐδʼ Duk. | 〈ἀδικεῖν〉 καὶ ἀδικεῖσθαι Combes | ἦν B || 10.11 γὰρ καὶ τὸ B || 11 τοιοῦτο τί ἐστιν B || 12 καὶ τὸ τύπτε- σθαι OPα(δ) | καὶ τέμνειν καὶ τέμνεσθαι om. σ2 (φ?) ὥσπερ ἐστὶ τέμνειν καὶ τέμνεσθαι p || 13 οὕτως οὐδὲν p || 16 αὐτὸν MNP | 〈οὐ〉 καταδέχεται Markl. || 17 τὸ ὁρᾶν NOP | καὶ ὁρᾶσθαι — 18. p. 148. καὶ ὁρᾷ, ἢ om. N | οἱ μὲν γὰρ H (prim. man.) τὸ μὲν γὰρ φα(δ) ὁρᾶ γὰρ B ὁρᾶ μὲν γὰρ H (alt. man.) unde ὁρᾶται μὲν γὰρ Δ sed intellige ‘alter is est qui videt, alterum, etsi videtur, ipsum tamen non semper videtʼ || 18 ὄψεως 〈καὶ ὁρᾶται〉 Heins. )
148

ὁρᾷ, ἢ μᾶλλον οὑτωσὶ λέγωμεν, ὅτι ἔοικεν τὸ ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι τῷ ἐλέγχειν καὶ ἐλέγχεσθαι· ἐλέγχει μὲν γὰρ ὁ τὸ ἀληθὲς εἰδώς, ἐλέγχεται δὲ ὁ ἀγνοῶν· καὶ ὡς οὐκ ἂν εἴη οὔτε τοῦ τἀληθὲς εἰδότος τὸ ἐλέγχεσθαι, οὔτε τοῦ τἀληθές οὐκ εἰδότος τὸ ἐλέγχειν, οὕτως οὐδὲ τὸ ἀδικεῖν εἴη ἂν καὶ τὸ ἀδικεῖσθαι τοῦ αὐτοῦ.

Ἐπεὶ τοίνυν οὐ τοῦ αὐτοῦ, | ἀλλʼ ἑτέρου, ὁ δὲ [*](62b) χρηστὸς τῷ πονηρῷ οὐχ ὁ αὐτός, ποτέρῳ πότερον προσθήσομεν; ἆρα τὸ μὲν ἀδικεῖν τῷ πονηρῷ, τὸ δὲ ἀδικεῖσθαι τῷ χρηστῷ; ἢ τὸ μὲν ἀδικεῖν τοῦ μοχθηροῦ, τὸ δὲ ἀδικεῖσθαι οὔπω δῆλον ὁποτέρου αὐτοῖν, οὑτωσὶ δὲ θεασώμεθα.

Ἀδικία ἐστὶν ἀφαίρεσις ἀγαθοῦ· τὸ δὲ ἀγαθὸν τί ἂν εἴη ἄλλο, ἢ ἀρετή; ἡ δὲ ἀρετὴ ἀναφαίρετον. Οὐκ ἀδικηθήσεται τοίνυν ὁ τὴν ἀρετὴν ἔχων, ἢ οὐκ ἔστιν ἀδικία ἀφαίρεσις ἀγαθοῦ·

οὐδὲν γὰρ ἀγαθὸν ἀφαιρετόν, οὐδὲ ἀποβλητόν, [*]((I 408/9))

  • οὐδὲ ἑλετόν, οὐδὲ ληϊστόν.

    • [*](12 ἀδικία ἐστὶν ἀφαίρεσις ἀγαθοῦ sq. cf. Senec. dial. lI 5.4 ‘omnis iniuria diminutio eius est in quem incurrit nec potest quisquam iniuriam accipere sine aliquo detrimento vel digni- tatis vel corporis vel rerum extra nos positarum; sapiens autem nil perdere potest . . . unius enim in possessione virtutis est ex qua depelli numquam potest . . . quodsi iniuria nil laedere po- test ex his quae propria sapientis sunt . . . iniuria sapienti non potest fieri’ Plut. stoic. rep. 20 ἀδικεῖται οὐδεὶς μὴ βλαπτόμενος vi. etiam or. 22. 7 e)[*](12 ἀδικία — p. 149.12 τὸ ἀγαθόν n)[*](1 ὁρᾷ, ἢ Hob. ὁρᾶν (eodem errore quo p. 165. 4) RPMN ὁρᾷ cett. (δ Δ) | λέγομεν MOP | τὸ] τῷ MOP || 1.2 〈ἀδικεῖν καὶ〉 om. RBMNO || 4 καὶ οὐκ (suprascr. ὡς) R! οὔτε] οὕτω B || 4.5 lac. expl. Hob. 〈τὸ ἐλέγχεσθαι. οὔτε τοῦ ἀγνοοῦντος〉 φα(δ Δ) || 12.13 τὸ δὲ — 15 ἀγαθοῦ om. MNOP || 16 γὰρ 〈 ὂν〉 ἀγαθὸν n | ἀπόβλητον α(δ Δ) || 17 οὐδὲ ἑλετόν om. n | ληϊστόν (ισ in ras.) R! )
    149

    Εἶεν· οὐκ ἀδικεῖται ὁ χρηστὸς οὔτε ὑπὸ τοῦ χρηστοῦ, ἀνεπιβούλευτος γὰρ αὐτοῦ ἀρετή, οὔτε ὑπὸ τοῦ μοχθηροῦ, ἀναφαίρετος γάρ· λείπεται τοίνυν ἢ μηδὲν ἀδικεῖσθαι καθάπαξ, ἢ τὸν μοχθηρὸν ὑπὸ τοῦ ὁμοίου·

    ἀλλὰ τῷ μοχθηρῷ οὐδενὸς μέτεστιν ἀγαθοῦ, ἡ δὲ ἀδικία ἦν ἀγαθοῦ ἀφαίρεσις· ὁ δὲ μὴ ἔχων ὅ,τι, ἂν ᾖ, ἀφαιρεθῇ, οὐδὲ εἰς ὅ,τι ἀδικηθῇ ἔχει.

    Μήποτε οὖν οὐ κατὰ τὴν ἀφαίρεσιν τοῦ πάσχοντος ἡ ἀδικία τέτακται, ἀλλὰ κατὰ τὴν γνώμην τοῦ δράσαντος· καὶ ὁ μοχθηρὸς ὑπὸ τοῦ μοχθηροῦ ἀδικεῖται, κἂν μὴ ἔχῃ τὸ ἀγαθόν· καὶ ὁ χρηστὸς ὑπὸ μοχθηροῦ, ἂν ἔχῃ δὴ ἀν αφαίρετον τὸ ἀγαθόν.

    Ἀποδέχομαι τοῦ λόγου τῆς γνώμης τῷ ἡμαρτημένῳ προστιθέντος τὴν ἀδικίαν μᾶλλον ἢ τῷ ἐπιτυχεῖ τοῦ ἔργου· καὶ γὰρ μοιχὸν κολάζει ὁ νόμος, οὐ τὸν δράσαντα μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸν βουληθέντα· καὶ τοιχώρυχον τὸν ἐπιχειρήσαντα, [*](1 οὐκ ἀδικεῖται sq. cf. Senec. dial. lI 7. 2 ‘iniuria in bonos nisi a malis non temptatur, bonis inter se pax est, mali tam bonis perniciosi quam inter se’ vi. etiam or. 24. 2 b et c cf. Senec. de const. sap. 2. 4 ep. 71. 7 Chrysipp. ap. Plut. stoic. rep. 20 μὴ ἀδικεῖσθαι τὸν σοφὸν ἐν ἄλλοις ἀποφῃνάμενος Muson. (Hense) 56. 14 || 3 ἀναφαίρετος (ἀρετὴ) cf. Archytas ap. Stob. flor. l 72 || 14. 15 καὶ γὰρ μοιχὸν sq. cf. Senec. dial. lI 7. 3 ‘non minus latro est cuius telum opposita veste elusum est omnia scelera etiam ante effectum operis, quantum culpae satis est, perfecta sunt’) [*](1 εἶεν om. n | 〈οὔτε — 2 ἀρετή〉 Hob. lac. indic. Duebn. || 2 οὔτε] οὐδὲ Markl. || 3 ἀναφαίρετος γὰρ 〈ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ〉 Heins. et simil. Schenkl ἀναφαίρετος γάρ· 〈οὔτε ὁ μοχθηρὸς ὑπὸ τοῦ χρηστοῦ· ἀναφαίρετος γάρ, οὐδὲν ἔχων ἀρετῆς〉 Reiske | μηδένα nescio unde Heins.2 (Δ) || 6 ὅ,τι, ἂν ᾖ, Hob. ὅτι μὴ codd. ὅτι δὴ Schenkl ὅτι καὶ Duebn. μὴ (punctis notat. in H) del. Steph. (Dav.2) || 11 ὑπὸ τοῦ μοχθηροῦ MNOPα(δΔ) || 12 ἂν ἔχῃ δὴ] κἂν μὴ ᾖ φα(δ) κἂν ἔχῃ μὴ Dav.2 (Δ) | 〈ἀν〉αφαίρετον Hob. ἀφαιρετὸν codd. (δ Δ) || 14 ἐπιτυχεῖ (ει in ras.) R ! ἐπιτυχεῖν BMN || 15 κολάζει-ὁ (fuit -εινο) R!)

    150
    κἂν μὴ λάθῃ· καὶ προδότην τὸν μελλήσαντα, κἂν μὴ πράξῃ.

    Ἥξει τοίνυν ὁ σύμπας λόγος εἴς τι δέον. Ὁ μὲν γὰρ ἀγαθὸς οὔτε ἀδικεῖ, οὔτε ἀδικεῖται· οὐκ ἀδικεῖ μὲν διὰ τὴν βούλησιν, οὐκ ἀδικεῖται δὲ διὰ τὴν ἀρετήν. δὲ μοχθηρὸς ἀδικεῖ μέν, οὐκ ἀδικεῖται δέ· ἀδικεῖ μὲν διὰ μοχθηρίαν, οὐκ ἀδικεῖται δέ, δι᾿ ἀπουσίαν ἀγαθοῦ.