Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Εἰ μὲν γὰρ τὸ ἀδικεῖν καὶ τὸ ἀδικεῖσθαι τοιοῦτόν ἐστιν, ὁποῖον τὸ τύπτειν καὶ τύπτεσθαι, καὶ τέμνειν καὶ τέμνεσθαι, οὐδὲν δεινὸν τὸν αὐτὸν καὶ δραστικὸν ὁμοῦ εἶναι ἀδικίας καὶ παθητικόν· εἰ δʼ ἐνταῦθα ὁ αὐτὸς μὲν τῇ κοινότητι τῆς φύσεως ἐνέργειαν καὶ πάθος, ἑκάτερον αὐτῶν, καταδέχεται, ἔοικεν δὲ τὸ ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι πολὺ μᾶλλον τῷ ὁρᾶν καὶ ὁρᾶσθαι, ὁ μὲν γὰρ τὸ μετέχον ὄψεως, τὸ δὲ, ὁρώμενον, οὐ πάντως καὶ

[*](1 Ὄσσα . . Ὄλυμπος vi. or. 28. 3 b || 2 ἀπεῖχον τοῦ οὐρανοῦ, ὅσον sq. vi. simil. or. 2. 2b || 14 εἰ δʼ ἐνταῦθα sq. cf. similem ra- tiocinationem Archytae ap. Stob. fl. l 70)[*](12 τέμνειν — 14 παθητικόν p)[*](4 καὶ δόκιμον — 5 ἡ ἀπάτη om. B || 9 φέῤ εἴδιω R φέῤ εἴδω BMNOP φέῤ ἴδω α(δ Δ) | λέγε B λέγω φα(δ Δ) || 10 οὖν] οὐ Markl. οὐδʼ Duk. | 〈ἀδικεῖν〉 καὶ ἀδικεῖσθαι Combes | ἦν B || 10.11 γὰρ καὶ τὸ B || 11 τοιοῦτο τί ἐστιν B || 12 καὶ τὸ τύπτε- σθαι OPα(δ) | καὶ τέμνειν καὶ τέμνεσθαι om. σ2 (φ?) ὥσπερ ἐστὶ τέμνειν καὶ τέμνεσθαι p || 13 οὕτως οὐδὲν p || 16 αὐτὸν MNP | 〈οὐ〉 καταδέχεται Markl. || 17 τὸ ὁρᾶν NOP | καὶ ὁρᾶσθαι — 18. p. 148. καὶ ὁρᾷ, ἢ om. N | οἱ μὲν γὰρ H (prim. man.) τὸ μὲν γὰρ φα(δ) ὁρᾶ γὰρ B ὁρᾶ μὲν γὰρ H (alt. man.) unde ὁρᾶται μὲν γὰρ Δ sed intellige ‘alter is est qui videt, alterum, etsi videtur, ipsum tamen non semper videtʼ || 18 ὄψεως 〈καὶ ὁρᾶται〉 Heins. )
148

ὁρᾷ, ἢ μᾶλλον οὑτωσὶ λέγωμεν, ὅτι ἔοικεν τὸ ἀδικεῖν καὶ ἀδικεῖσθαι τῷ ἐλέγχειν καὶ ἐλέγχεσθαι· ἐλέγχει μὲν γὰρ ὁ τὸ ἀληθὲς εἰδώς, ἐλέγχεται δὲ ὁ ἀγνοῶν· καὶ ὡς οὐκ ἂν εἴη οὔτε τοῦ τἀληθὲς εἰδότος τὸ ἐλέγχεσθαι, οὔτε τοῦ τἀληθές οὐκ εἰδότος τὸ ἐλέγχειν, οὕτως οὐδὲ τὸ ἀδικεῖν εἴη ἂν καὶ τὸ ἀδικεῖσθαι τοῦ αὐτοῦ.

Ἐπεὶ τοίνυν οὐ τοῦ αὐτοῦ, | ἀλλʼ ἑτέρου, ὁ δὲ [*](62b) χρηστὸς τῷ πονηρῷ οὐχ ὁ αὐτός, ποτέρῳ πότερον προσθήσομεν; ἆρα τὸ μὲν ἀδικεῖν τῷ πονηρῷ, τὸ δὲ ἀδικεῖσθαι τῷ χρηστῷ; ἢ τὸ μὲν ἀδικεῖν τοῦ μοχθηροῦ, τὸ δὲ ἀδικεῖσθαι οὔπω δῆλον ὁποτέρου αὐτοῖν, οὑτωσὶ δὲ θεασώμεθα.

Ἀδικία ἐστὶν ἀφαίρεσις ἀγαθοῦ· τὸ δὲ ἀγαθὸν τί ἂν εἴη ἄλλο, ἢ ἀρετή; ἡ δὲ ἀρετὴ ἀναφαίρετον. Οὐκ ἀδικηθήσεται τοίνυν ὁ τὴν ἀρετὴν ἔχων, ἢ οὐκ ἔστιν ἀδικία ἀφαίρεσις ἀγαθοῦ·

οὐδὲν γὰρ ἀγαθὸν ἀφαιρετόν, οὐδὲ ἀποβλητόν, [*]((I 408/9))

  • οὐδὲ ἑλετόν, οὐδὲ ληϊστόν.

    • [*](12 ἀδικία ἐστὶν ἀφαίρεσις ἀγαθοῦ sq. cf. Senec. dial. lI 5.4 ‘omnis iniuria diminutio eius est in quem incurrit nec potest quisquam iniuriam accipere sine aliquo detrimento vel digni- tatis vel corporis vel rerum extra nos positarum; sapiens autem nil perdere potest . . . unius enim in possessione virtutis est ex qua depelli numquam potest . . . quodsi iniuria nil laedere po- test ex his quae propria sapientis sunt . . . iniuria sapienti non potest fieri’ Plut. stoic. rep. 20 ἀδικεῖται οὐδεὶς μὴ βλαπτόμενος vi. etiam or. 22. 7 e)[*](12 ἀδικία — p. 149.12 τὸ ἀγαθόν n)[*](1 ὁρᾷ, ἢ Hob. ὁρᾶν (eodem errore quo p. 165. 4) RPMN ὁρᾷ cett. (δ Δ) | λέγομεν MOP | τὸ] τῷ MOP || 1.2 〈ἀδικεῖν καὶ〉 om. RBMNO || 4 καὶ οὐκ (suprascr. ὡς) R! οὔτε] οὕτω B || 4.5 lac. expl. Hob. 〈τὸ ἐλέγχεσθαι. οὔτε τοῦ ἀγνοοῦντος〉 φα(δ Δ) || 12.13 τὸ δὲ — 15 ἀγαθοῦ om. MNOP || 16 γὰρ 〈 ὂν〉 ἀγαθὸν n | ἀπόβλητον α(δ Δ) || 17 οὐδὲ ἑλετόν om. n | ληϊστόν (ισ in ras.) R! )