Dialexeis

έλησα δʼ ἂν καὶ τῶν σεμνῶν τούτων ἐρωτημάτων· [*](2 ἀσαφεῖς ὁδοὺς καὶ πεπλανημένας scil. rectae viae παρα- τριβὰς vi. or. 39. 3 m et quae ibi adnotavi || 9 ἀναβιβασάμενοι sq. vi. infra § VIII h || 14 τὸν Κροίσου λέβητα vi. or. 13. 3 b ═ or. 29. 7 a cf. Lucian. lup. conf. 14 (637) ex Herodot. l 47 || 16 θαλάτ- της μέτρα, ἀριθμὸν ψάμμου vi. or. 3. 1 b; 13. 3 b cf Herodot. l 47 οἶδα δʼ ἐγὼ ψάμμου τʼ ἀριθμὸν καὶ μέτρα θαλάσσης sq.) [*](9 ἡμεῖς — 16 ψάμμου p) [*](2 αὐτοὶ δὲ Steph. (δ Δ) || 3 ἢ ἔπιμεν (in archetypo ηδ et ita R (δ lineol. del.) unde τίδ B)] ἢ εἴπωμεν ϛ(δ Δ⁰) ἢ ἀπείπωμεν Reiske ἀπείπωμεν (del. ἢ) Duebn. ἢ μέτιμεν Schenkl |〈οὐδʼ〉 ἐκ Reiske | λοξοῦ τὰ φα(δΔ⁰) λοξοῦ οὐδὲ Duebn || 6 τῶν ἐχόντων τέχνῃ MNOPSφ et (nisi quod τὰ ἴχνη) α(δ Δ) || 8 νος (suprascr. ο) R! || 9 ἄρα Oα(δ) || 10 τῇ ψυχῇ Markl. (Duk.) || 12 εἰδόντες ἐσιδόντες B | εἰ δέ μοι p || 13 ἓν Διός Hob. ἐν Διός codd. ἐκ Διός Heins. (Lariotiana) Dav.1 et ita Schenkl || 15 ἀνοητότου (mutat. in ἀνοητάτου cui το suprascr. man. antiqua) R! ἀνοη- τάτου etiam N)

ἐμοὶ δὲ σαφῶς ὁ Ἀπόλλων ἐκ Δελφῶν περὶ τοῦ Διὸς ἀποκρινάσθω, ἢ ὁ Ζεὺς αὐτός· ὑπὲρ αὐτοῦ τίς; ἐξ Ἀκαδημίας ὑποφήτης τοῦ θεοῦ, ἀνὴρ Ἀττικός, μαντικός· ἀποκρίνεται δὲ ὧδε

Τῇ τοῦ ἀνθρώπου ψυχῇ δύο ὀργάνων ὄντων πρὸς σύνεσιν, τοῦ μὲν ἁπλοῦ, ὃν καλοῦμεν νοῦν, τοῦ δὲ ποικίλου καὶ πολυμεροῦς καὶ πολυτρόπου, ἃς αἰσθήσεις καλοῦμεν, συνῆπται μὲν αὐτῶν ἡ ἐργασία, κεχώρισται δὲ ἡ οὐσία·

ὡς δὲ ταῦτα πρὸς ἄλληλα ἔχει, οὕτω κἀκεῖνα ὧν ἐστι ταῦτα ὄργανα· καὶ διαφέρει νοητὸν 〈καὶ〉 αἰσθητόν, ὅσον νοῦς αἰσθήσεως. Ἔστιν δὲ τούτων κατὰ μὲν τὴν ὁμιλίαν θἄτερον γνωριμώτερον, τὸ αἰσθητόν· τὰ δὲ νοητὰ ἄγνωστα μὲν ταῖς ὁμιλίαις, γνωριμώτερα δὲ τῇ φύσει·

ζῷα γάρ που, καὶ φυτά, καὶ λίθοι, καὶ φωναί, καὶ θυμοί, καὶ ὁρμαί, καὶ σχήματα, [*](1 ἐπίασιν Μῆδοι sq. vi. or. 13. 1 a; 30. 2 g ἐπιόντας sq. etiam or. 29. 7 a ἐπιόντα πόλεμον || 2 ἐπιθυμῶ Σικελίας de Alcibiade dictum vi. or. 21. 3 d ἐρᾶν . . Ἀλκιβιάδην Σικελίας or. 27. 6 c etiam or. 7. 4 g || 9 τοῦ μὲν ἁπλοῦ sq. cf. Diog. Laert lII 9 || 10 ποικίλου sq. [simil. πολυμερὲς cum πολύφωνον et πολυπαθές coniunctum vi. or 7. 2 d et or. 27. 6 etiam or. 16. 4 g] cf. Diog. Laert. III 9 Plat. Theaet 156 a) [*](8 in mge σημείωσαι ὅτι νοῦς καὶ αἴσθησις ὄργανα πρὸς σύνεσιν τῶν ὄντων τῇ ψυχῇ M eadem rubro colore PS ?? R!) [*](1 κἂν 〈γὰρ〉 ὁ Markl. || 5 αὑτοῦ 〈ἤ〉 τις ἐξ φα(δ Δ) || 7 ἀποκρινάσθω in φ exstitisse suspicatur Heins. (,,loquatur“ σ2) 8 ἀνθρώπου (θρω in ras.) R! || 13 διαφέρει (δι suprascr. man. recent.) R! || 14 〈καὶ〉 αἰσθητόν Hob. cum R αἰσθητοῦ cett (δ Δ) | ὅσον (non ὅσαν) ὡς B || 18 θυμοί] χυμοί Markl. Duebn.) ὁρμαί (ρμ in ras. ex σμ R!)] ὀσμαὶ Markl. (Duebn.))

τὸ δὲ νοητόν, ἀπηλλαγμένον τῆς τούτων ἐπαφῆς καὶ ἐπερείσεως αὐτὸ καθʼ ἑαυτὸ ὁρᾶσθαι πέφυκεν ὑπὸ τούτου·

ὁ δὲ τῇ πάσῃ ψυχῇ ἐμπεφυτευμένος διασπᾶται ὑπὸ τῶν αἰσθήσεων, καὶ ταράττεται, καὶ ἀσχολίαν ἄγει, ὥστε μὴ διορᾶν τὰ αὑτοῦ

θεάματα, ἤδη δὲ καὶ δημαγωγηθεὶς ἀναπείθεται, ὥστε συμφθέγγεσθαι ταῖς τῶν αἰσθήσεων φωναῖς, καὶ μηδὲν ἡγεῖσθαι ἄλλο εἶναι παρὰ τὰ ὁρατὰ καὶ ἀκουστὰ καὶ ὀσφραντὰ καὶ γευστὰ καὶ ἁπτά.

Ὥσπερ οὖν ἐν συμποσίῳ μεστῷ κνίσσης πολλῆς, καὶ οἴνου χεομένου, καὶ αὐλῶν ἤχου, καὶ συρίγγων, καὶ ψαλμάτων, καὶ [*](5 αὐτὸ καθʼ ἑαυτὸ sq. cf. Diog. Laert. III 12 φασὶ . . τὴν ψυχὴν . . τὰ δὲ αὐτὴν καθʼ αὑτὴν ἐνθυμεῖσθαι || 7 ὑπὸ τῶν αἰσθήσεων sq. vi. or. 37. 7 b sicut anima ὑπὸ σώματος or. 27. 5h etiam or. 7. 5 e; 33. 8 b cf. etiam Albin. 10 ἄνθρωποι μὲν δὴ ἅτε τοῦ τῆς αἰσθήσεως πάθους ἐμπιπλάμενοι, ὥς τε καὶ ὁπότε νοεῖν προαιροῖντό τι νοητόν, ἐμφανταζόμενον ἔχειν τὸ αἰσθητόν, ὡς καὶ μέγεθος συνεπινοεῖν . . . οὐ καθαρῶς τὰ νοητὰ νοοῦσι || 8.9 τὰ αὑτοῦ (scil. τοῦ λόγου vel τῆς ψυχῆς) θεάματα quae de- scribit infra § a et or. 16. 6 d || 9 δημαγωγηθεὶς scil. ὑπὸ τοῦ ἐν τῇ ψυχῇ δήμου vi. or. 7. 2 c etiam infra § X g || 10 συμ- φθέγγεσθαι vi. or. 37. 7 b; 33. 8 d etiam or. 7. 5 e βοῶντι συμβοᾷ || 11 ἀκουστὰ sq. cf Plat. Theaet. 156b || 12 ὥσπερ sq. vi. or. 3.7 d οὐ μᾶλλον ἢ sq.) [*](12 ὥσπερ — p. 137. 5 θεάμασιν p) [*](14 ψαλμάτων in mge repetit. (vet. schol. a) R!) [*](1 χρόαι MNO || 2 ἀνακιρναμένη (εν in ras.) R! ἀνακιρνα- μένια (═ ἀνακιρναμενηα sic !) O ἀνακιρνάμενα φα(δ Δ) κατεσ- κεύακε NOPS || 6 τούτου] τοῦ νοῦ φα(δΔ) || 7 ταράττεται] σπα- ράττεται Markl. || 8 διορᾶν] ἀεὶ ὁρᾶν Reiske | αὑτοῦ N cum R! || 12 οὖν om. p || 13 χεομένου 〈πολλοῦ〉 Schott.)

Καὶ μὲν δὴ καὶ ἡ τῶν αἰσθητῶν φύσις, πολυειδής τε οὖσα, καὶ συμπεφορημένη, καὶ ῥέουσα, ἐν μεταβολῇ παντοίᾳ συνδιατίθησιν αὐτῇ τὴν ψυχήν, ὥστε καὶ μεταβιβάζουσαν αὐτὴν ἐπὶ τὴν τοῦ νοητοῦ φύσιν, στάσιμόν τε οὖσαν καὶ ἑδραίαν, μὴ δύνασθαι διορᾶν ἀσφαλῶς ὑπὸ τοῦ σάλου καὶ τοῦ ταράχου κραδαινομένην· οἷόν που ξυμβαίνειν φιλεῖ καὶ τοῖς ἐκ νεὼς εἰς ἤπειρον ἀποβᾶσιν· μόγις γάρ που καὶ τούτοις ἵσταται τὸ σῶμα ὑπὸ τοῦ ἐν τῷ κλύδωνι ἔθους κινούμενόν τε, καὶ περιφερόμενον, καὶ σειόμενον.