Dialexeis

ἀαπήσομεν δὲ ἀμυδρῶς ἰδόντες; εἴθε μοι μαντεῖον ἦν ἓν Διός, ἢ Ἀπόλλωνος, οὐ λοξὰ χρησμῳδοῦν οὐδὲ ἀμφίβολα· ἠρόμην ἂν τὸν θεόν, οὐ τὸν Κροίσου λέβητα, τοῦ βασιλέων ἀνοητοτάτου καὶ μαγείρων δυστυχεστάτου, ἀλλʼ οὐδὲ θαλάττης μέτρα, οὐδὲ ἀριθμὸν ψάμμου·

έλησα δʼ ἂν καὶ τῶν σεμνῶν τούτων ἐρωτημάτων· [*](2 ἀσαφεῖς ὁδοὺς καὶ πεπλανημένας scil. rectae viae παρα- τριβὰς vi. or. 39. 3 m et quae ibi adnotavi || 9 ἀναβιβασάμενοι sq. vi. infra § VIII h || 14 τὸν Κροίσου λέβητα vi. or. 13. 3 b ═ or. 29. 7 a cf. Lucian. lup. conf. 14 (637) ex Herodot. l 47 || 16 θαλάτ- της μέτρα, ἀριθμὸν ψάμμου vi. or. 3. 1 b; 13. 3 b cf Herodot. l 47 οἶδα δʼ ἐγὼ ψάμμου τʼ ἀριθμὸν καὶ μέτρα θαλάσσης sq.) [*](9 ἡμεῖς — 16 ψάμμου p) [*](2 αὐτοὶ δὲ Steph. (δ Δ) || 3 ἢ ἔπιμεν (in archetypo ηδ et ita R (δ lineol. del.) unde τίδ B)] ἢ εἴπωμεν ϛ(δ Δ⁰) ἢ ἀπείπωμεν Reiske ἀπείπωμεν (del. ἢ) Duebn. ἢ μέτιμεν Schenkl |〈οὐδʼ〉 ἐκ Reiske | λοξοῦ τὰ φα(δΔ⁰) λοξοῦ οὐδὲ Duebn || 6 τῶν ἐχόντων τέχνῃ MNOPSφ et (nisi quod τὰ ἴχνη) α(δ Δ) || 8 νος (suprascr. ο) R! || 9 ἄρα Oα(δ) || 10 τῇ ψυχῇ Markl. (Duk.) || 12 εἰδόντες ἐσιδόντες B | εἰ δέ μοι p || 13 ἓν Διός Hob. ἐν Διός codd. ἐκ Διός Heins. (Lariotiana) Dav.1 et ita Schenkl || 15 ἀνοητότου (mutat. in ἀνοητάτου cui το suprascr. man. antiqua) R! ἀνοη- τάτου etiam N)

ἐμοὶ δὲ σαφῶς ὁ Ἀπόλλων ἐκ Δελφῶν περὶ τοῦ Διὸς ἀποκρινάσθω, ἢ ὁ Ζεὺς αὐτός· ὑπὲρ αὐτοῦ τίς; ἐξ Ἀκαδημίας ὑποφήτης τοῦ θεοῦ, ἀνὴρ Ἀττικός, μαντικός· ἀποκρίνεται δὲ ὧδε

Τῇ τοῦ ἀνθρώπου ψυχῇ δύο ὀργάνων ὄντων πρὸς σύνεσιν, τοῦ μὲν ἁπλοῦ, ὃν καλοῦμεν νοῦν, τοῦ δὲ ποικίλου καὶ πολυμεροῦς καὶ πολυτρόπου, ἃς αἰσθήσεις καλοῦμεν, συνῆπται μὲν αὐτῶν ἡ ἐργασία, κεχώρισται δὲ ἡ οὐσία·

ὡς δὲ ταῦτα πρὸς ἄλληλα ἔχει, οὕτω κἀκεῖνα ὧν ἐστι ταῦτα ὄργανα· καὶ διαφέρει νοητὸν 〈καὶ〉 αἰσθητόν, ὅσον νοῦς αἰσθήσεως. Ἔστιν δὲ τούτων κατὰ μὲν τὴν ὁμιλίαν θἄτερον γνωριμώτερον, τὸ αἰσθητόν· τὰ δὲ νοητὰ ἄγνωστα μὲν ταῖς ὁμιλίαις, γνωριμώτερα δὲ τῇ φύσει·

ζῷα γάρ που, καὶ φυτά, καὶ λίθοι, καὶ φωναί, καὶ θυμοί, καὶ ὁρμαί, καὶ σχήματα, [*](1 ἐπίασιν Μῆδοι sq. vi. or. 13. 1 a; 30. 2 g ἐπιόντας sq. etiam or. 29. 7 a ἐπιόντα πόλεμον || 2 ἐπιθυμῶ Σικελίας de Alcibiade dictum vi. or. 21. 3 d ἐρᾶν . . Ἀλκιβιάδην Σικελίας or. 27. 6 c etiam or. 7. 4 g || 9 τοῦ μὲν ἁπλοῦ sq. cf. Diog. Laert lII 9 || 10 ποικίλου sq. [simil. πολυμερὲς cum πολύφωνον et πολυπαθές coniunctum vi. or 7. 2 d et or. 27. 6 etiam or. 16. 4 g] cf. Diog. Laert. III 9 Plat. Theaet 156 a) [*](8 in mge σημείωσαι ὅτι νοῦς καὶ αἴσθησις ὄργανα πρὸς σύνεσιν τῶν ὄντων τῇ ψυχῇ M eadem rubro colore PS ?? R!) [*](1 κἂν 〈γὰρ〉 ὁ Markl. || 5 αὑτοῦ 〈ἤ〉 τις ἐξ φα(δ Δ) || 7 ἀποκρινάσθω in φ exstitisse suspicatur Heins. (,,loquatur“ σ2) 8 ἀνθρώπου (θρω in ras.) R! || 13 διαφέρει (δι suprascr. man. recent.) R! || 14 〈καὶ〉 αἰσθητόν Hob. cum R αἰσθητοῦ cett (δ Δ) | ὅσον (non ὅσαν) ὡς B || 18 θυμοί] χυμοί Markl. Duebn.) ὁρμαί (ρμ in ras. ex σμ R!)] ὀσμαὶ Markl. (Duebn.))

τὸ δὲ νοητόν, ἀπηλλαγμένον τῆς τούτων ἐπαφῆς καὶ ἐπερείσεως αὐτὸ καθʼ ἑαυτὸ ὁρᾶσθαι πέφυκεν ὑπὸ τούτου·

ὁ δὲ τῇ πάσῃ ψυχῇ ἐμπεφυτευμένος διασπᾶται ὑπὸ τῶν αἰσθήσεων, καὶ ταράττεται, καὶ ἀσχολίαν ἄγει, ὥστε μὴ διορᾶν τὰ αὑτοῦ