Isaias

Septuaginta

Septuaginta. The Book of Isaiah According to the Septuagint (Codex Alexandrinus). Ottley, Richard, Rusden, editor. Cambridge: C.J. Clay and Sons, 1904.

ὁ ἀγαγὼν τῇ δεξιᾷ Μωσῆ, ὅ βραχίων τῆς δόξης αὐτοῦ; κατίσχυσεν ὕδωρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, ποιῆσαι αὐτῷ ὄνομα αἰώνιον.

καὶ ἤγαγεν αὐτοὺς διὰ τῆς ἀβύσσου, ὡς ἵππον δι’ ἐρήμου, καὶ οὐκ ἐκοπίασαν,

καὶ ὡς κτήνη διὰ πεδίου· καὶ κατέβη πνεῦμα παρὰ Κυρίου καὶ ὡδήγησεν αὐτούς· οὕτως ἤγαγες τὸν λαόν σου, ποιῆσαι σεαυτῷ ὄνομα δόξης.

Ἐπίστρεψον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἴδε ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ ἁγίου σου καὶ δόξης· ποῦ ἐστιν ὁ ζῆλός σου καὶ ἡ ἰσχύς σου; ποῦ ἐστιν τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου καὶ τῶν οἰκτειρμῶν σου, ὅτι ἀνέσχου ἡμῶν;

σὺ ἡμῶν εἶ πατήρ, ὅτι Ἀβραὰμ οὐκ ἔγνω ἡμᾶς, καὶ Ἰσραὴλ οὔκ ἐπέγνω σύ, Κύριε, πατὴρ ῥῦσαι ἡμᾶς, ἀπ’ ἀπ᾿ τὸ ὄνομά σού ἐστιν ἐν ἡμῖν.

τί ἐπλάνησας ἡμᾶς, Κύριε, ἀπὸ τῆς ὁδοῦ σου; ἐσκλήρυνας ἡμῶν τὰς καρδίας τοῦ μὴ φοβεῖσθαί σε; ἐπίστρεψον διὸ. τοὺς δούλους σου, διὰ τὰς φυλὰς Τῆς κληρονομίας σου,

ἵνα μικρὸν κληρονομήσωμεν τοῦ ὅρους τοῦ ἁγίου σου· οἱ ὑπεναντίοι ἡμῶν κατεπάτησαν τὸ ἁγίασμά σου.

ἐγενόμεθα ὡς τὸ ἀπ’ ἀρχῆς, ὅτε οὐκ ἦρξας ἡμῶν, οὐδὲ ἐνεκλήθη τὸ ὄνομά σου ἐφ’ ἡμᾶς.

[*](8 τεκνα]+μου ℵ al. om και 2° ℵBQ al. 9 θλιψεως]+αυτων πρεσβεις] πρεσβυς MSS exc A. 0111 Κυριος ℵ?ΒQ. αυτος 2°] pr και 10 αγιον]+αυτου ℵΒQ pl. om και 3° MSS exc ℵ*A*vid. 11 o pr που Β 3.1 (o αναγαγων 36 al). γης] της γης Βab mgQ 26 41 al της θαλασσης B*. 12 Μωση] Μωσην vel Μωυσην Mss exc A. αυτω] εαυτω Β. 13 om και 1° ℵBQ pl. om της Β 22 al. 14 0111 2° ℵBQ pl. 15 δοξης]+σου B. om των B. 16 συ ℵΒ pl. εστιν εν ημιν] εφ ημας εστιν ℵΒQ pl. 17 om απο ℵ*Q 109. τας καρδιας ημων ℵ*B pl. 18 0111 οι υπεναντιοι. . .σου ℵΒ 19 ενεκληθη] επεκληθη Q pl εκληθη ℵΒ.)
99

Ἐὰν ἀνοίξῃς τὸν οὐρανόν, τρόμος λήμψεται ἀπὸ σοῦ ὅρη, καὶ τακήσονται

ὡς κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρὸς τήκεται, καὶ κατακαύσει πῦρ τοὺς ὑπεναντίους, καὶ φανερὸν ἔσται τὸ ὄνομα Κυρίου ἐν τοῖς ὑπεναντίοις· ἀπὸ προσώπου σου ἔθνη ταραχθήσονται,

ὅταν ποιῇς τὸ, ἔνδοξα· τρόμος λήμψεται ἀπὸ σοῦ ὅρη.

ἀπὸ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσαμεν οὐδὲ οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν εἶδον θεὸν πλὴν σοῦ σοῦ>, καὶ τὰ ἔργα σου ἀ ποιήσεις τοῖς ὑπομένουσιν

συναντήσεται γὰρ τοῖς ποιοῦσιν τὸ δίκαιον, καὶ τῶν ὁδῶν σου μνησθήσονται. ἰδοὺ σὺ ὠργίσθης, καὶ ἡμεῖς ἡμάρτομεν· διὸ, τοῦτο ἐπλανήθημεν,

καὶ ἐγενήθημεν ὡς ἀκάθαρτοι πάντες ἡμεῖς, ὡς ῥάκος ἀποκαθημένης πᾶσα ἡ δικαιοσύνη καὶ ἐξερύημεν ὥς φύλλα διὰ τὰς ἀνομίας οὕτως ἄνεμος οἴσει

καὶ οὐκ ἔστιν ὅ ἐπικαλούμενος τὸ ὄνομά σου καὶ ὃ μνησθεὶς ἀντιλαβέσθαι σου· ὅτι ἀπέστρεψας τὸ πρόσωπόν σου ἀφ’ ἡμῶν, καὶ παρέδωκας ἡμᾶς διὰ τὰς ἁμαρτίας

Καὶ νῦν, Κύριε, πατὴρ ἡμῶν σύ, ἡμεῖς δὲ πηλός, ἔργον τῶν χειρῶν σου πάντες.

μὴ ὀργίζου ἡμῖν σφόδρα, καὶ μὴ ἐν καιρῷ μνησθῇς ἁμαρτιῶν καὶ νῦν ἐπίβλεψον, ὅτι λαός σου πάντες ἡμεῖς.

πόλις τοῦ ἁγίου σου ἐγενήθη ἔρημος Σιών ὡς ἔρημος ἐγενήθη Ἰερουσαλήμ· εἷς κατάραν

ὁ οἶκος τὸ ἅγιον ἡμῶν, καὶ ἡ δόξα ἦν ηὐλόγησαν οἱ πατέρες ἡμῶν ἐγενήθη πυρί· καυστος. καὶ πάντα τὰ ἔνδοξα συνέπεσεν.

καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις ἀνέσχον, Κύριε, καὶ ἐσιώπησας, καὶ ἐταπείνωσας ἡμᾶς σφόδρα.