Genesis

Septuaginta

Septuaginta. The Old Testament in Greek According to the Septuagint. Volume 1: Genesis-IV Kings. Swete, Henry Barclay, editor. Cambridge: Cambridge University Press, 1901.

εἲπαμεν δὲ αὐτῷ Εἰρηνικοί ἐσμεν, οὐκ ἐσμὲν κατάσκοποι.

δώδεκα ἀδελφοί ἐσμεν, υἱοὶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν· ὁ εἷς οὐχ ὐπάρχει, ὁ δὲ μικρότερος μετὰ τοῦ πατρὸς ἡμῶν σήμερον εἰς γῆν Χανάαν.

εἶπεν δὲ ἡμῖν ὁ ἄνθρωπος ὃς ὁ κύριος τῆς γῆς Ἐν τούτῳ γνωσόμεθα ὃτι εἰρηνικοί ἐστε· ἀδελφὸν ἕνα ἄφετε ὦδε μετ’ ἐμοῦ, τὸν δὲ ἀγορασμὸν τῆς σιτοδοσίας ὑμῶν λαβόντες ἀπέλθατε·

καὶ ἀγάγετε πρὸς με τὸν ἀδελφὸν ὑμῶν τὸν νεώτερον, καὶ γνώσομαι ὅτι οὐ κατάσκοποί ἐστε, ἀλλ’ ὅτι εἰρηνικοί ἐστε· καὶ τὸν ἀδελφὸν ὑμῶν ἀποδώσω ὑμῖν, καὶ τῆ γῇ ἐμπορεύεσθε.

ἐγένετο δὲ ἐν τῶ κατακενοῦν αὐτοὺς τοὺς σάκκους αὐτῶν, καὶ ἢν ἑκάστου ὁ δεσμὸς τοῦ ἀργυρίου ἐν τῷ σλακκῳ αὐτῶν· καὶ ἴδον τοὺς δεσμοὺς τοῦ ἀργυρίου αὐτῶν αὐτοὶ καὶ ὁ πατήρ αὐτῶν, καὶ ἐφοβήθησαν.

εἶπεν δὲ αὐτοῖς Ἰακὼβ ὁ πατὴρ αὐτῶν Ἐμὲ ἠτεκνώ. ΙωσὴΦ οὐκ ἔστιν, Συμεὼν οὐκ ἔστιν, καὶ τὸν Βενιαμεὶν λήμἐπ' ἐμὲ ἐγένετο πάντα ταῦτα.

εἶπεν δὲ Ῥουβὴν τῷ πατρὶ [*](DEF) [*](23 ἑρμηνευτὴς] ἑρμηνεὺς DE 27 δουναι] pr του Ε 28 28 θεὸς ἕποι’ ησεν D 29 εἰς γῆν] ἐν γῆ D (?) | απηγγειλαν] ανηγγ. F Ι συμβεβηκότα] συμ. βάντα D silEF 32 υιοι pr οἱ E Ι ἤμων Ι°] + ποτε E Ι ο ets] pr καὶ E | οὐχ ὕπαρχε] ἀφανῆ γεγονεν E Ι μικρότερος ADE] μικρὸς F | ἤμων 2°] + ὑπάρχει E j om σήμερον Ε | εἶ γην] ἐν γῆ D silEF 33 γνωσόμεθα] γνώσομαι D silEF | ἀδελφὸν] + ὑμῶν D ἔαν ’τον ἅδ’. ὑμῶν ὂν φατε φέρετε καὶ Ε | ἔνα] + ἐξ ὑμῶν E | om ὧδε Ε | σιτοδοσιας] + του οἴκου D silF 34 ἄγαγ’. ’τον ἅδ’. ὕμ’. ’τον νέωτ’. πρὸς με D Ι om οὐ F* (superscr F1) | om ἀλλ’ ὅτι ειρ. ἐστε Ε 35 om αὐτοὺς D | ει[δο]ν I) ἰδόντες E ἔιδον F 36 λειφεσθε E Ι ἐγένοντο E Ι ταύτα πάντα F 37 Ρουβειν E)

85
αὐτοῦ λέγων τοὺς δύο υἱούς μου ἀπόκτεινον, ἐὰν μὴ ἀγάγω αὐτὸν πρὸς [*](Α) σέ· δὸς αὐτὸν εἰς τὴν χεῖρά μου, κἀγὼ ἀνάξω αὐτὸν πρὸς σέ.

ὁ δὲ εἶπεν Ov καταβήσεται ὁ υἱός μου μεθ’ ὑμῶν, ὅτι ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἀπέθανεν, καὶ αὐτὸς μόνος καταλέλειπται· καὶ συμβήσεται αὐτὸν μαλακισθῆναι ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ ἂν πορεύεσθε, καὶ κατάξετέ μου τὸ γῆρας μετὰ λύπης εἰς ἅ̣δου.

Ὁ δὲ λιμὸς ἐνίσχυσεν ἐπὶ τῆς γῆς.

ἐγένετο δὲ ἡνίκ’ λεσαν καταΦαγεῖν τὸν σῖτον ὃν ἤνεγκαν ἐξ Αἰγύπτου, καὶ εἶπεν ὁ πατὴρ αὐτῶν πορευθέντες πορευθέντες πρίασθε ἡμῖν μικρὰ βρώματα.

εῖπεν δὲ αὐτῷ Ἰούδας λέγων Διαμαρτυρίᾳ διαμεμαρτύρηται ἡμῖν ὁ ἂψ λέγων οὐκ ὂψεσθε τὸ πρόσωπόν μου ἐὰν μὴ ὁ ἀδελφὸς ὑμῶν ὁ νεώτερος καταβῇ πρὸς μέ.

εἰ μὲν οὖν ἀποστέλλεις τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν μεθ’ ἡμῶν, καταβησόμεθα καὶ ἀγοράσωμέν σοι βρώματα·

εἰ δὲ μὴ ἀποστέλλεις τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν μεθ’ ἡμῶν, οὐ πορευσόμεθα· ὁ γὰρ ἄνθρωπος εἶπεν ἡμῖν λέγων οὐκ ὄψεσθέ μου τὸ πρόσωπον ἐὰν μὴ ὁ ἀδελφὸς ὑμῶν ὁ νεώτερος μεθ’ ὑμῶν ᾖ.

εἶπεν δὲ Ἰσραήλ Ti ἐκακοποιήσατέ μοι, ἀναγγείλαντες τῷ ἀνθρώπῳ εἰ ἔστιν ὑμῖν ἀδελφός;