Περὶ ἐπιρρημάτων

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ἐπιρρημάτων, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

ἀντικρύ: ὀξύνεται καὶ ἐκτείνεται· ὅταν δὲ ἔχῃ τὸ ϲ, ϲυϲτέλλεται καὶ βαρύνεται. τὸ δὲ αἴιτιον ἐν τῷ περὶ ἐπιρρῇ ματοϲ ἐροῦμεν.

ὀψέ: ἤδη μέντοι οἱ Αἰολεῖϲ καὶ ἐν ἁπλῇ προφορά. διὰ τοῦ ῑ ἀποφαίνονται —ἴϲωϲ ἀναλογώτερον, ὡϲ δείκνυται ἐν τῷ περὶ ἐπιρρημάτων.

χαμαί: τὸ δὲ πάλαι βαρύνεται. λέγεται τὸ αἴτιον ἐν τῷ περὶ ἐπιρρημάτων.

[*](1. 9 subscriptio Ζήτει orta esse videtur ex male intellecto compendio nominis Ζηνόδοτοϲ, quem saepissime Herodianum exscripsisse scimus. Gaisfordius confert MS. Paris. 2638 in Bekk. Anecd. p. 1446: ἰϲτέον ὅτι ή εὐθεῖα τούτων ἢ ἐμαυτὸϲ εἶχεν εἶναι ἢ ἐγαυτόϲ: ἀλλ’ ἔϲτιν ἀϲύϲτατον οὕτε γὰρ ἐμαυτὸϲ δύναται εἰνα ιοὔτε ἐγαυτόϲ.καί ἐμαυτὸϲ μὲν ὅτι πᾶϲα ϲ κτλ., cf. Apoll. de pron. p. 94 et 114 seqq ., Priscian. l p. 554 Κr. ἐμαυτοῦ ϲαυτοῦ deficiunt nominativo, An. Ox. III 271, 19. l. 14 cod. Ἀττικῆϲ, em. Lehrsius ad Herod. p. 63. l. 17 cod. τέ χολούμενοϲ, τεοῦ suspicatus est Lebrsius ex E M. 755, 35 τεῦ ὄνομα ἀόριϲτον γενικῆϲ ἀντὶ τοῦ τίνοϲ. λέγεται καὶ τεοῦ. Nunc ipse integer versus legitur E. M. 752, 15 in cod Voss. l. καὶ ante ὀρθὴν inseruit Ls. Herodianum τέο non a τίϲ τίνοϲ derivasse patet ex Mon. 19, 21, sed τοῦ τέο pro vocabulo a. τίϲ diverso habuit et quidem nominativo dostituto, quare in hoc adnotamento iure Lehrsius sibi visus est Herodianeae doctrinae vestigia habere.)