ἰϲτέον ὅτι τὰ εἰϲ μι λήγοντα τροπῇ τῆϲ μι εἰϲ ϲ τὰ δεύτερα πρόϲωπα ποιεῖ οἷον τίθημι τίθηϲ, ἵημι ἵηϲ, κίχρημι κίχρηϲ, δίδωμι δίδωϲ, ζεύγνυμι ζεύγνυϲ, ὄμνυμι ὄμνυϲ, δείκνυμι δείκνυϲ, εἰμί εἴϲ ὀξυτόνωϲ οἷον
αἵματόϲ εἰϲ ἀγαθοῖο, φίλον τέκοϲ (δ 611), εἶμι εἶϲ περιϲπωμένωϲ, ὡϲ παρ’ Ἡϲιόδῳ (Op.206)
τῇδ’ εἶϲ ᾗ ϲ’ ἂν ἐγώ περ ἄγω καὶ ἀοιδὸν ἐοῦϲαν. καὶ ἀπὸ τοῦ φημί δὲ τὸ β΄ πρόϲωπον φήϲ ὤφειλεν εἶναι χωρὶϲ τοῦ ι,
[*](origo Herodianea non dubia sit cf. Lehrs Herodian. p. 78. l.6 de ἔδυν cf. E. M. 290, 1. ἐκχύμενοι scripsi pro ἐκχυνόμενοι, 1. 8 πέπειϲθι exhibui pro πέπειθι cf. Hermann. ad Aeschyl. Eum. 589 et Βuttm. II 24. κέκραχθι pro κέχραθι scr., verbis καὶ ἄλλα πολλὰ intelleguntur κέκλυθι ἄνωχθι τέθναθι δείδιθι (E. M. 260 25). —ln cod. sunt: ἀπὸ μέντοι περιϲπωμένων οὐχ εὕρομεν χρῆϲιν αὐτῶν· ἑαυτοῖϲ δὲ φωνὰϲ περιτιθέντεϲ τὸ νενοηθέν, emendavi ex Herodiani sententia, qul perfecti et plusquamperfecti imperativum in θι exire existimavit, in ε finiri negat cf. περὶ ῥημάτων fr. 37. l. 11 Αhrensii emendationem πάθοϲ pro ἔθοϲ non necessariam arbitror, caeterum idem pro κέκλυϲε et κεκλύκω scribendum esse κέκλυκε et κεκλύκω vidit do dial. Dor. p. 328. Ex hoc loco fluxerunt E. M. 253 οἷον δέδοικα δεδοίκω ὡϲ ὄλωλα ὀλώλω, Ζon. 186, ubi βέβρωθα βεβρώθω pro ὄλωλα ponitur; Epim. cod. Coisl. 387 in An. Par.IΙΙ 295,1 μεταβάλλει τὸ τέλοϲ Ϲικελικῶϲ (sc. μέμονα μενοινῶ) ὡϲ τὸ λήθω λέληθα καὶ Ἰακῶϲ λέλαθα· τὸν οὖν λέλαθα παρακείμενον οὑτοι λελάθω λέγουϲιν ὡϲ τὸ πεποίηκα πεποιήκω, ἀφ’ οὗ καὶ «ἐκλέλαθον κιθαριϲτύν» (Β 600) καὶ ἀπὸ τοῦ βρωθῶ βέβρωθα μεταβόλλοντεϲ λέγουϲι βεβρώθω «ὠμὸν βεβρώθοιϲ Πρίαμον » (Δ 35); Ep. Cr. I 374, 23 ταῦτα ϲυνεχῶϲ Ϲυρακουϲίοιϲ, ἀλλὰ καὶ παρ’ ἡμῖν ἕϲτηκα καὶ ἑϲτήκω, ὁ μέλλων ἑϲτήξω «ἑϲτήξειν δὲ τὸ τεῖχοϲ ἐπ’ ἀρχαίοιϲι θεμέθλοιϲ» (Callim.hymn.in Apoll. 15)καὶ ἀπὸ τοῦ ἐγρήγορα ἐγρηγορῶ. περὶ μον. 43, 33 δειδίω non a δίω duphlicatum, sed ex δείδια transformatum dicitur; κεκλήγω, πεπλήγω affert Arcad. 151,1.Il.Pr.Μ 125.) [*](1. 22 de εἰϲ cf. Mon. 44, 23, de ἐϲϲί Mon. 44, 16 accuratissime forma ἐϲϲί explicatur in An. Paris. III 338, 37.) 831
τροπῇ τῆϲ μι εἰϲ ϲ, ἀλλ’ ἡ παράδοϲιϲ καὶ ὁ Ἡρωδιαν ὸϲ ϲὺν τῷ ι οἶδεν αὐτὸ γεγραμμένον οἷον φῄϲ.