Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

ᾔδει εἴδω· ὁ μέλλων εἴϲω, ὁ μέϲοϲ παρακείμενοϲ εἶδα, ὁ ὑπερϲυντέλικοϲ εἴδειν. καὶ οἱ Ἀττικοὶ τὸ ε τῶν παρῳχημένων εἰϲ η τρέπουϲι, τὸ ἐβουλόμην ἠβουλόμην λέγουϲιν. οὕτω καὶ τὴν ει δίφθογγον ἐποίηϲαν εἰϲ η καὶ ι προϲγεγραμμένον ᾔδειν.

[*](l. 4 E. M. 413, 14, Choer. 216, 5. l. 9 E. M. 413. 23 cf. Arc. 121, 27. An. Ox. 11 371, 23 ζῷον προϲγράφεται τὸ ι. τὰ γὰρ διὰ τοῦ ῳον οὐδέτερα μονογενῆ ἔχει τὸ ι προϲγεγραμμένον. l. 14 adiectivum ab Arcadio 38, 9 adiectivis in ῳοϲ μετὰ προϲγεγραμμένου adnumeratur, quamquam Lob. El. I 444 hoc ζωόϲ propter accentum tantum adiectum esse suspicatur. Idem Lob. animadvertit grammaticum in E. M. 822, 45 diserte excipere a scriptura per ῳ ϲῶοϲ et ζωόϲ (τὰ διὰ τοῦ ῳον μονογενῆ ἔχει τὸ ι· πρόϲκειται μονογενῆ διὰ τὸ ὁ ϲῶοϲ, ὁ ζωόϲ τὸ ζωόν). Atque hic locus E. M. ab ipso Herodiano profectus esse videtur, qui in Orthogr. fr. 53 ϲῶοϲ amplexus tamen in Cathol. Didymi scripturam ϲῷοϲ commoravit. Eodem modo, arbitror, in Catholica scripturam ζῳόϲ a grammaticis quibusdam adoptatam tetigit ipse ι reiiciens. l. 15 quidam per ι scripserunt, ut patet ex Choer. 216, 3 ζῷϲον τὸ ζω ϲὺν τῷ ι, sed Herodianus hoc improbasse putandus est collato canone ap. Theogn. 148, 10, E. M. 237, 28 τὰ διὰ τοῦ ωω καθαρὰ διϲύλλαβα διὰ τοῦ ω μεγάλου γράφεται οἶον ζώω, χώω, γνώω, ϲώω, πλώω, ῥώω· ὅμοιον καὶ κολῳῶ κατὰ τὴν γραφὴν οὐ κατὰ τόνον οὐδὲ κατὰ ποϲότητα τῶν ϲυλλαβῶν· τοῦτο δὲ καὶ πρώτηϲ καὶ δευτέραϲ ϲυζυγίαϲ τῶν περιϲπωμένων ἐϲτὶ καὶ παρὰ Φιλοξένῳ ϲὺν τῷ ι. τὸ δὲ ἁλώω ἡβώω ἢ ἐπαύξηϲιν χρόνου ἔϲχον ἢ πλεοναϲμὸν τοῦ ω. cf. Lob. El. I 444. l. 17 Io. Al. 31, 13, Il. Pr. l. c., E. M. 416, 14. l. 20 Hes. l. 22 E.M.423, 35. l. 25 E. M. 419, 28.)

517