Περὶ ὀρθογραφίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
ζαχρηήϲ μεγάλωϲ ἐπικείμενοϲ «ζαχρηῶν ἀνέμων » (Ε 525), τὸ δὲ ζαχρειήϲ πάνυ χρειώδηϲ.
[*](quae sequuntur οἱονεὶ ὁ πλατὺϲ κατ᾿ ἀντίφραϲιν τοῦτ᾿ ἔϲτιν ὁ μὴ πλατύϲ ab Herodiani sententia deflexa videntur, sed ad εὐρύϲ a veteribus vocem relatam fuisse apparet etiam ex Hes. Εὔριποϲ θαλάϲϲιοϲ τόποϲ πολύχροοϲ τὸ πλάτοϲ τῆϲ μεϲότητοϲ τῶν ὑδάτων ἢ ὁ εὐχερῶϲ μεταβαλλόμενοϲ, ubi Kusterus πολύροοϲ διὰ τὸ πλάτοϲ. l. 4 Choer. 206, 15, E. M. 397, 42, λέγεται δὲ καὶ διὰ τοῦ ι Εὐρωπία παρὰ Ϲοφοκλεῖ Αἰχμαλώτιϲι «καὶ νηϲιώταϲ καὶ μακρὰϲ Εὐρωπίαϲ» καὶ Εὐριπίδηϲ ἐν Θηϲεῖ «ϲχεδὸν παῤ αὐτοῖϲ κραϲπέδοιϲ Εὐρωπίαϲ». St. B., Hes. habet Εὐρωπία ἡ Ἥρα. l. 8 Hes., E. M. 399, 37 εὐφυΐα ὤφειλε διὰ διφθόγγου ὡϲ γίνεται ἀπὸ τῶν εἰϲ ηϲ ὡϲ εὐϲεβήϲ εὐϲέβεια· ἀλλὰ τὰ παρὰ τὸ φύω καὶ ὄζω (pro δυϲ scripsi) ϲύνθετα διὰ τοῦ ι γράφεται οἶον εὐωδία δυϲωδία, ἀφυΐα καὶ εὐφυΐα et p. 462, 23 τὰ παρὰ τὸ φυή διὰ τοῦ ι εὐφυΐα. εὕρηται καὶ εὐφύεια παῤ Ἀλέξιδι. l. 9 St. B. s. Ἔφεϲοϲ. Hes. Ἔφέϲια. l. 11 E. M. 403, 32 Eustath. 561, 8, qui postquam ἐπιάλτηϲ et ἐφιάλτηϲ et ἐπίαλτοϲ ἠπίαλοϲ attulit, addit: ἐν δὲ τοῖϲ Ἡρωδιανοῦ κεῖται καὶ ἠπιόληϲ ἠπιάλητοϲ, οὗ χρῆϲιϲ, φηϲί, παρὰ Ϲώφρονι « Ἡρακλῆϲ Ἠπιάλητα πνίγων». Hes. ἐπιάληϲ ὁ Ἐφιάλτηϲ, ὃν Αἰολεῖϲ Ἐφέλην, ἄλλοι Ἐπιάλλην (aut ἠπιάλην aut ἐπιάλτην scr.) καὶ Ἐπωφέλην καλοῦϲιν, infra ἐπωφέληϲ ὁ καλούμενοϲ Ἐφιάλτηϲ. l. 13 Hes. l. 16 Choer. 198 7, Hes. l. 17 Choer. 198, 3, Hes. l. 18 Choer. 199, 21. l. 20 Hes. l. 21 Choer. 214, 11 ubi ἐώϊοϲ. διὰ τοῦ ω· κτητικὸν γάρ. Hes. l. 23 St. B. l. 25 E. M. 407, 45, Hes. Ζάμολξιϲ et Ϲάμολξιϲ. l. 26 Hes., sed prius etiam ap. Hes. ζαχρειῶν, quod tamen pro insiticio habet Schmidt., scriptum est ut)515