εἰμί τὸ ὑπάρχω· δίφθογγοϲ τὸ πρῶτον, τὸ δεύτερον ι. οἱ γὰρ [*](E. Orion. 58, 5, E.M. 298, 57. Hes. 1.5 cf. Herod. περὶ παθῶν fr. 264 in E. M. 299, 25. 1.6 Choer. 205, 8, E. M. 299, 20. l. 8 E. Mu. 299, 17. l. 10 Bes.) [*](l. 11 E. M. 299, 53 Hes. l. 13 Βes, qui tamen etiam ἰλύϲ habet, quod praescribit Choer. 225, 2. l. 14 E. M. 299, 55, Hes. habet εἰλιϲπᾶϲθαι et ἰλυϲπᾶϲθαι. l. 15 Hes. l. 16 Hes, qui etiam ἰλύϲω ἰλύϊ καλύψω, κρύψω. l. 17 E. Or. 66, 9, E. M. 300, 1, Hes. l. 21 Hes. l. 22 Choer. 212, 23, Hes.) [*](l. 24 Choer. 208, 25, St. B. s. Ἕλοϲ Arcad. 93, 18. l. 27 Choer. 209, 12: 222 22, E. M 300,15. l. 34 Choer.203,27. l. 36 Choer. Orth. 210,32, Dict. 848, 2.)
501
Αἰολεῖϲ ἐμμί λέγουϲι ὥϲπερ κείρω κέρρω, γέγονε δὲ εἰμί οὕτωϲ· ἔϲτιν ἔω τὸ ϲημαῖνον τὸ ὑπάρχω· τοῦτο τρέπον τὸ ω εἰϲ μι γίνεται ἐμί. καὶ ἐπειδὴ τὰ εἰϲ μι φύϲει μακρᾷ παραλήγεται, καὶ τοῦτο ἀναγκάζεται φύϲει μακρᾷ παραλήγεϲθαι ἢ τρέπον τὸ ε εἰϲ η ἢ προϲλαμβάνον τὸ ι. τὸ γὰρ ε ἐν τοῖϲ ῥήμαϲι διχῶϲ μεγεθύνεται ἢ διὰ προϲθήκηϲ τοῦ ι οἷον ἔχω εἶχον, ἕλκω εἷλκον ἢ διὰ τὸ τρέπεϲθαι εἰϲ η οἷον ἐλαύνω ἤλαυνον, ἐλέγχω ἤλεγχον. καὶ ὤφειλε μᾶλλον τρέψαι τὸ ε εἰϲ η ἤπερ προϲλαβέϲθαι τὸ ι τὰ γὰρ εἰϲ μ οὐ θέλει διφθόγγῳ παραλήγεϲθαι οἷον τίθημι δίδωμι χωρὶϲ τοῦ εἶμι τοῦ ϲημαίνοντοϲ τὸ πορεύομαι. ἀλλ᾿ εἰ ἔτρεψεν τὸ ε εἰϲ η, οὐκ ἤμελλε φυλάττειν λείψανόν τι τοῦ πρωτοτύπου οἷον λέγω λόγοϲ, νέμω νόμοϲ, διδῶ δίδωμι, τιθῶ τίθημι, ἄρδω ἀρδεύω· τούτου χάριν προϲέλαβε τὸ ι καὶ γέγονεν εἰμί διὰ τῆϲ ει διφθόγγου, ἵνα φυλάξῃ τι τῆϲ φωνῆϲ τοῦ πρωτοτύπου. διατί δὲ πάλιν οὐκ ἔτρεψε τὸ ε εἰϲ η ἵνα μὴ ϲυνεμπέϲῃ τὸ ἠμί τὸ ϲημαῖνον τὸ λέγω τὸ γενόμενον ἀπὸ τοῦ φημί.