Περὶ ὀρθογραφίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
εὔελοϲ εὐήλιοϲ.
[*](l. 7 E. M. 383, 42, Hes. ἔϲευα et ἔϲϲευα, ἐϲϲεύαντο ἐϲϲεύοντο. l. 9 Choer. 214, 14, Hes. ἐϲθήματα ἱμάτια, ἐϲθητά corrupte pro αἰϲθητά ὁρατά. l. 12 Hes., idem ϲεϲύα(ν)ται, E. M. ἔϲτι ϲῶ τὸ ὁρμῶ. παραγωγὸν ϲῦμι ὁ μέλλων ϲύϲω ϲέϲυκα ϲέϲυμαι καὶ ἐν ὑπερθέϲει ἔϲϲυμαι. l. 13 Choer. 214, 19. l. 14 St. B s. Ἑϲτίαια et Ἱϲτίαια. Hes. habet Ἑϲτίαια ἡ πάλαι Ταλαντία ὀνομαζομένη. l. St. B. l. 20 Choer. 198, 24, Hes. l. 22 Choer. 198, 23. l. 23 Hes. cf. Lob. Rhem. 4 not. 3, Parall. 156. l. 24 St. B., Hes. babet Εὐβοεύϲ, E. M. 389, 6 prorsus reprobat Εὐβοιεύϲ. τὸ ἐθνικὸν Εὐβοεύϲ καθ᾿ ὑφαίρεϲιν τοῦ ι. τὰ γὰρ εἰϲ α λήγοντα φυλάττει τὴν παραλήγουϲαν τοῦ πρωτοτύπου καὶ ἐν τοῖϲ εἰϲ ευϲ οἷον Ἐλλοπία Ἐλλοπιεύϲ, Ὀρθωϲία Ὀρθωϲιεύϲ. οὕτω καὶ Εὔβοια Εὐβοιεύϲ ὤφειλεν εἶναι. οἱ δὲ λέγοντεϲ Εὐβοεῖϲ καὶ Φωκαεῖϲ ϲὺν τῷ ι ἁμαρτάνουϲιν. ἔοικε δὲ τὰ πολλὰ ἐν τοῖϲ τοιούτοιϲ τὸ ι ἀποβάλλειν ὡϲ Νῦϲα Νυϲαῖοϲ καὶ ἐξ αὐτοῦ Νυϲαιεύϲ καὶ Νυϲαεύϲ ἄνευ τοῦ ι (sic ex St. B. scripsi pro Νύϲϲα Νυϲϲαεύϲ), Νίκαια Νικαεύϲ, quod adnotamentum, quamquam Herodianea continet, non prorsus Herodianeum est, quum ex St. B. collato Hes. appareat, Herodianum Εὐβοεύϲ praetulisse quidem, sed alterum Εὐβοιεύϲ non prorsus reiecisse. l. 28 St. B., de feminino E. M. 389, 14 Ori et Socratis cuiusdam grammatici opiniones refert. l. 29 Choer. 207, 33. l. 30 Hes., a Choer. 210, 6, E. M. 390, 31 comme-)513