Περὶ ὀρθογραφίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
Διόνυϲοϲ: οἱ μὲν Διόνυξον αὐτὸν ὀνομάζουϲιν , ὅτι ϲὺν κέραϲι γεννώμενοϲ ἔνυξε τὸν Διὸϲ μηρὸν ὡϲ Ϲτηϲίμβροτοϲ, οἱ δὲ Δεύνυϲον. Ἀνακρέων κπολλὰ δ’ ἐρίβρομον Δεύνυϲον»· τοῦ ι τραπέντοϲ εἰϲ ε γίνεται Δεόνυϲοϲ —οὕτω γὰρ οἱ Ϲάμιοι προφέρουϲι —καὶ ϲυναιρέϲει Δεύνυϲοϲ ὡϲ Θεόδοτοϲ Θεόδοτοϲ. ἔνιοι φαϲίν, ὅτι, ἐπειδὴ ἐβαϲίλευϲε Nόϲηϲ, δεῦνον δὲ τὸν βαϲιλέα λέγουϲιν οἱ Ἰνδοί, ὡϲ Ἰόβαϲ. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ Διὸϲ καὶ τῆϲ Νύϲϲηϲ τοῦ ὄρουϲ ὀνομάϲθαι, ἐπεὶ ἐν τούτῳ ἐγεννήθη, ὡϲ Πίνδαροϲ, καὶ ἀνετράφη. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ πολλὰ διανύϲαι καὶ κατορθῶϲαι, ὡϲ Ἀλέξανδροϲ ὁ Θάϲιοϲ. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ δονεύειν καὶ κινεῖν τὰ ϲώματα πλεοναϲμῷ τοῦ ι ὡϲ πυκνόϲ πυκινόϲ. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ Διὸϲ ὑετοῖϲκεράννυϲθαι ὅἐϲτιν ὕδαϲιν, ὡϲ πιθανεύεται Ἀριϲτόδημοϲ.
[*](1. 3 Choer. 191, 1. 1. 5 Il. Pr. P 65, Hes. 1. 6 ap. Hes. sine i scriptum est. sed ef. fr. 51. 1. 7 E. M. 270, 10 et 271, 3, Choer.192, 13. 1.10 Hes. E. M. 271. 34. 1. 11 Herod. Il. Pr. 1 90, sic etiam Hes., apud quem tamen. et διελίτηϲ et διλίτηϲ reperitur. 1. 12 Choer. 192, 30. 1. 14 Choer. 190, 18.)[*](1. 16 Choer. 190, 28. 1. Choer. 190, 24; fuisse quosdam qui θείνῃ δεῖνοϲ scriberent, concludi potest ex Hes., qui habet θεῖναι, δείνοιϲ, θείναϲ, δεινεύει, δεινεύειν, δεινήεντα, δείνηϲιν, δείνοιϲ, δεῖνοϲ, δεινωτήν, δεινωτοῖϲ et. δεινεύοιτο, δινῆεν δινωτὴν δινήϲαϲ δινωτοῖϲι, etiam in E. M 262, 21 δενοϲ προπεριϲπᾶται ὁ ψυκτὴρ. 1. 21 E. Orion. 46, 17. 1. 22 Choer. 196, 33. 1. 33 reliqua incertiora sunt quum aucfores etymologiarum taceantur neque sciri possit, an ab epitomatorc adiocta sint. περὶ παθῶν fr. 599: παρὰ δὲ τῷ ποιητῇ ἀεί ἐϲτιν ἡ ἔκταϲιϲ Διώνυϲοϲ διὰ τοῦ ω καὶ τοῦ ῦ μακροῦ ὡϲ τὸ «Διωνύϲοιο τιθήναϲ» καὶ «Διώνυϲοϲ δὲ φοβηθείϲ Ἰλιάδοϲ Ζ. Ε. Μ. 259, 28, 277, 35 280, 6, ubi.)