Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

Γλιϲᾶϲ διὰ τοῦ ι. πᾶϲα γὰρ ϲυλλαβὴ ἀπὸ τῆϲ γλι ἀρχομένη ἀποϲτρέφεται τὴν ει δίφθογγον.

[*](1. 1 St. B. 1. 2 Choer. 189, 9. 1. 4 E. M. 230, 3. pro νοῦϲ νοόϲ scripsi νόοϲ νόου. cf. Apoll. de adv. 586, 12, Lob. El. I 463. 1. 14 Steph. B. 207, 1 cf. E. Μ. s. v. et Hes. γήπεδα et γάπεδα. 1. 16 E. M. 302, 22 et Hes. 1. 18 Hes., ubi γηῖτηϲ, ad quem locum Schmidt. adnotat in Soph. Tracb. 32 in cod. Laur. γηίτηϲ i. e. γήτηϲ legi. 1. Ηes. 1. 21 Ψhoer. 189, 7. 1. 23 Choer. 189, 30. 1. 24 Hes.. E. M. 231, 22, Choer. Ortt. 187, 6, cuius brevius praeceptum hic pono: ἧν γνῶ γνώϲω γνώϲκω καὶ γιγνώϲκω, μνῶ μνήϲω μνήϲκω καὶ μιμνήϲκω· οὐδέποτε οὖν ἐν τοϲ τοιούτοιϲ εὺρίϲκεται δίφθογγοϲ. nam alterum non prorsus Herodianeum est: νώϲω γνὡϲω γνώϲκω γιγνὼϲκω. 1. 25 Coer. 188, 26, E. M. 232,24 ct. Herod.περὶ παθῶν fr. 37 in E. M. 500,31. 1.31 Choer. 187, 30, E. M. 243, 23 fuisse videntur, qui per duplex ϲϲ seriberent, nam sic Γλιϲϲᾶϲ in E. M. et ap. Hes. Γλίϲϲα reperitur, sed Herodianus hanc scripturam improbasse putandus est, quum in Il. Pr., ap. Eustath. et St. B. Γλιϲᾶϲ exstet.)

487