Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

ιον γειον τύμβον.

[*](l. 1 St. B. ct. Spitzsner ad Il. l. c. et 385. l. 3 Choer. 270, 15. In lemmate pro ὑεία scripsi ὕειοϲ et pro ὑεικὸν δέρμα — ὕειον. cf. E. M. 775, 30 Lob. Proll. 321. l. 5 St. B.. ap. Hes. Ὑμήττιοϲ per simplex μ et Τμητόϲ per duplex, de qua geminatione Schmidt. laudat Meinek. exx. crit. I p. 8. l. 6 Hes. De ὑπαί ct. Herod. 1l. Pr. Β 824, Γ 217, O 4. l. 7 Choer. 270, 22.)[*](l. 8 Hes. cf. E. M. 778, 7 et 25. l. 9 Hes., E. M. 777, 46, Lob. Rhem. 275. l. 10 8ι. B. l.12 St. B. 650, 19. Hes. Ὑπερία. l. 13 St.Β. Choer. 269, 33, apud quem ὑπηρεϲία et Ὑπερηϲία epitomatoris neglegentia confusa sunt; Hes. — τὸ ἐθνικὸν τῆϲ Ὑπερηϲίαϲ Ὑπερηϲιεύϲ. Θεόπομποϲ δὲ Ὑπεραϲιεῖϲ φηϲ διὰ τοῦ α St. B. l. 18 Choer. 270, 1, a me emendatus et E.M, 778, 55 (maxime.) cf. Cod. Voss.). l.21 Choer. 269, 27, Hes. l.28 Hes. per ι. In E. M.779, 53 scriptura per ει etiam profertur: ὑπεροπλία γίνεται ἐκ τοῦ ὑπέροπλοϲ. — ἀπὸ τοῦ ὑπέροπλοϲ γίνεται ὑπερόπλειοϲ κτητικῷ τύπῳ, ἀφ’ οὖ θηλυκὸν ὑπεροπλεία διὰ διφθόγγου ἢ ἀπὸ τοῦ ὑπεροπλῆϲ, ὅθεν τὸ ὑπεροπληέϲτατοϲ παρ’ Ἀπολλωνίῳ (ΙI 4) ὤϲπερ Ϲοφοκλῆϲ Ϲοφόκλειοϲ, quae explicatio fluxit ex ι apud Epicos pro ducto. l. 29 Hes. l. 30 Choer. 270,.19. l. 31 Hes., pro quo Schmidt. probabiliter ὑπόγαιον suspicatur, idem Hes. ὑπόγειον· ὑπὸ τὴν γῆν.)

597