Περὶ ὀρθογραφίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
Βῆϲϲα πόλιϲ οκρῶν. Ἡρωδιανὸϲ δι’ ἑνὸϲ ϲ γράφει, Ἀπολλό. δωροϲ δὲ καὶ Ἐξπαφρόδιτοϲ καὶ Ἡρακλέων διὰ δύο. Βῆϲϲάν τε Ϲκάρφην τε καὶ Αὐγειὰϲ ἐρατεινάϲ ». ὠνομάϲθη δὲ ἀπὸ τῆϲ τοῦ τόπου φύϲεωϲ ναπώδουϲ οὐϲηϲ.
[*](proparoxytonos Ἄωοϲ exhibetur, et ap. St. B. 244, 12 sine ῑ scriptum est, sed Meinekius Anall. Alex. p. 279, ui E. Magni locum egregie illustrat, ῖ addit, opinor, ex mente herodiani propter characterem vocabulorum in ωοϲ velut Ἀχελῷοϲ (Arc. 42, 22) et quia dissoluta forma exstat in E. M. Ἀῶοϲ βαϲιλεύϲ — ἀφ’ οὗ καὶ ὅροϲ τι ὦνομάϲθη Ἀώιοϲ. 1. 2 Hes. Choer. Dict. 80, βαίβυκεϲ λέγονται οἱ πελεκᾶνεϲ. 1. 3 Choer. 185, 31 , Arc. 41, 29, Hes. ὁ Βάκχιοϲ ὁ ιόνυϲοϲ. 1. 5 Choer. 186, 6 ef. can. gen. 1. 6 Choer. 183, 29. 1. 8 Hes. Herod. in E. M. 188, 9. 1. 9 Hes. 1. 10 Choer. 186, 1. 1. 11 Choer.185,17.)[*](1. 16 Hes. cf. Moer. Att. p. 97, Phryn. p. 423. 1. 17 Hes. 1. 18 Choer. 183, 27. 1. St. Β. 1. 21 St. B. 1. 23 Hes. E. M. ὁ ποιητὴϲ βέρεθρον τὸ χάϲμα διὰ τοῦ ὲ, φηϲίν , Ἀττικῶϲ δὲ διὰ τοῦ . 1. 24 Hes., Βερεκύνται etiam St. B. 1. 25 St. B. Hinc intellegimus Herodianum, qui plerumque Aristarchi vestigia premit, in hoc vocabulo Zenodotum proprium ab appellativo distinguentem secutum esse, nam Aristonicus tradit: Βῆϲϲα (Β 502) ζηνόδοτοϲ γράφει Βῆϲαν ἐν τῷ ἐνὶ ϲ διὰ τὸ βήϲϲαϲ λέγεϲθαι τῶν ὀρῶν τοὺϲ καθύγρουϲ τόπουϲ. ἔϲτι μέντοι προϲηγορικὰ ἅ τινων κύρια γίνεται οἶον κυπάριϲϲοϲ καὶ πόλεωϲ ὄνομα. His locis comparatIs apparet etiam, quod iam Lehrsius de Arist. p. 266 ed. II monuit, Eustathium ad P 276 dcentem Βῆϲϲα ab Herodiano per duplex ϲϲ scriptum esse non accurate referre. Neque Hesychius appellativum a proprio distinguit: βῆϲϲαι κλίμακεϲ κοιλίαι καὶ ὑδρηλοὶ τόποι. καὶ τὰ βάϲιμα ὄρη. καὶ πόλιϲ.)482