Περὶ ὀρθογραφίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
ϲφαδάζω.
[*](l. 1 Hes. l. 2 Hes. Lob. El. 1 523. l. 3 Hes. cf. An. 11 322, 3. l. 4 Hes. cf. can. gen. l. 5 Choer. 260, 14, Hes. l. 6 St. B., Eustath. ad Dionys. 815. l. 7 Bes. l. 8 E. M. 735,10, Hes. ϲυνεοχμῷ, ubi Schmidtio videntur nonnulli ϲυνεεχμῷ pro ϲυνεοχμῷ invenisse. l. 10 Choer. 262, 5, Hes. l. 12 Choer. 262, 19. l. 13 Hes, Theogn. 56, 28 Ϲυρακόϲιοϲ· οὕθτω γὰρ ὁ Ἡρω διανὸϲ ἐν τῇ καθόλου διὰ δύο ϲϲ καὶ διὰ τοῦ ο γράφων τὸ ὄνομα παραδίδωϲι St. B. Ϲυράκουϲαι, τὸ ἐθνικὸν Ϲυρακούϲιοϲ καὶ Ϲυρακουϲία τὸ θηλυκὸν καὶ λίμνη, ἥτιϲ καλεῖται Ϲυρακώ. καὶ Ϲυρακοϲεύϲ. Tros scripturas commemoraverat Horodianus, e quibus quique trium epitomatorum unam servavit. l. 14 Choer. 258, 16, Hes. l. 15 Hes. cf. St. B. sub Ἀϲϲυρία. l. 16 Hes. (E. M. 708 31 ἐτυμώτερον λέγουϲιν οἱ Αἰολεῖϲ ϲύρκα παρὰ τὸ ἀποϲύρεϲθαι τὸ δέρμα ἀπ’ αὐτῆϲ. τὰϲ γὰρ ϲάρκαϲ ϲύρκαϲ οἱ Δωριεῖϲ λέγουϲι. παρὰ τὸ ϲύρω ϲύρξω ϲύρξ καὶ ϲάρξ). l. 17 Hes. l. 18 Hes. l. Choer. 260, 8; utrumque vocabulum ap. Hes. s. ϲφάγιον confusum est. ut animadvertit Schmidt.)[*](l. 20 ap. Hes. sine ῑ exhibetur, sed Herodianus scripsit cum ῑ: Mon. 22, 33 ubi tria verba ϲφαδᾴζω, τερᾴζω, ματᾴζω ῑ habere dicuntur, Dichr. 292, 17, ubi duo tantum ματᾴζω ϲφαδᾴζω proferuntur. His locis comparatis elucet E. M. 737, 20 fluxisse ex Herodiano et ex ortbographia quidem, quum sermo a scriptura. ordiatur. Congruit autem articulus Etymologici Magni cum Herodiani doctrina. praeterquam quod tribus verbis in Mon. prolatis quartum βορρᾴζειν additum est, quod non tam ab epitomatore adiectum quam in Mon. ita ab ipso Herodliano omissum videtur ut τερᾴζω in Dichron. Ap. Hesych. βορράζων ψοφῶν sine ῑ scriptum est, quod Meinekius subscribi vult. — Locus E. M. est hic: ἰϲτέον ὅτι τὸ ϲφαδᾴζειν καὶ ματᾴζειν καὶ βορᾴζειν καὶ τερᾴζειν ἔχει τὸ ῑ προϲγεγραμμένον. πρῶτον μὲν ἀπὸ τοῦ ματαίζειν καὶ ϲφαδαΐζειν καὶ τῶν ὁμοίων τοῦ ᾱ καὶ ῑ ϲυναιρουμένου. δεύτερον δέ, ὥϲ φηϲιν ὁ τεχικόϲ, τὰ εἰϲ ζω λήγοντα ῥήματα κοινολεκτούμενα οὐδέποτε ἔχει τὸ α ἐν τῇ παραληγούϲῃ μακρὸν φύϲει — ϲεϲημείωται τὸ κράζω — οἶον γενειάζω, ἑτοιμάζω, ἁρπάζω. ἰδοὺ γὰρ ταῦτα μὴ ἔχοντα τὸ ῑ οὐκ ἔχει τὸ ᾱ φύϲει μακρόν, ὡϲ δῆλον ἐκ τοῦ γενειάϲω, ἑτοιμάϲω, ἁρπάϲω μέλλοντοϲ. ἐνταῦθα γὰρ βραχὺ τὸ ᾱ. εἰ ὄρα οὖν τὸ ϲφαδᾴζω καὶ ματᾴζω καὶ τερᾴζω φύϲει μακρὸν ἔχει τὸ α ὡϲ δῆλον ἐκ τῆϲ λοιπῆϲ κλίϲεωϲ τῆϲ μὴ ἐχούϲηϲ)586