Περὶ ὀρθογραφίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
νῆϲ τὸ ἔνηϲ, ὅπερ ἐϲτὶν εἰϲ τρίτην. Δωριεῖϲ δὲ νᾶϲ λέγουϲιν.
[*](I. 7 de hoc vocabulo idem sensisse Herodianum cum Aristarcho opinor. Schol. Il. B 2: Δία δ᾿ οὐκ ἔχε νήδυμοϲ ὕπνοϲ· ὅτι τὸ νήδυμοϲ μετὰ τοῦ ν καὶ οὐχὶ ἥδυμοϲ, ὡϲ ἔνιοι, παρὰ τὸ ἡδύϲ ὡϲ δῆλον ἐκ τοῦ «νήδυμοϲ ἀμφιχυθείϲ» (Il. Ξ 253). οἱ δὲ μεθ᾿ Ὅμηρον καὶ χωρὶϲ τοῦ ν λέγουϲι καὶ Ἀντίμαχοϲ «ἐπεί ῥά οἱ ἥδυμοϲ ἐλθών» καὶ Ϲιμωνίδηϲ «οὖτοϲ δέ τοι ἥδυμον ὕπνον ἔχων». ἴϲωϲ οὖν ἐνόμιϲαν ἀπὸ τοῦ ἡδύϲ εἶναι παραγωγὸν τὸ ἥδυμοϲ ὡϲ ἔτυμοϲ ἐτήτυμοϲ. ὁ δὲ ποιητὴϲ ἐπὶ τοῦ ἀνεκδύτου τίθηϲι τὴν λέξιν καὶ δῆλον, φηϲίν Ἀρίϲταρχοϲ, ὅτι παρὰ τὸ δύω ἢ δύνω ἐξέπιπτε ῥηματικὸν τὸ δύμοϲ καὶ κατὰ ϲτέρηϲιν τοῦ νη ὁ νήδυμοϲ ἐγίνετο, ὅθεν καὶ οἱ δίδυμοι δύο ἐκ μιᾶϲ καταδύϲεωϲ τῆϲ γαϲτρόϲ· καὶ οὐ παρὰ τὸ ἡδύϲ. λέξει γὰρ δαϲυνομένῃ οὐ ϲυντίθηϲι τὸ νη. cf. E. M. 602, 53 Hes. etiam scripturae sine ν meminit ἥδυμοϲ ὕπνοϲ. l. 8 E. M. 603, 14, Hes. νήϊον et ὑπὸ νηΐω. l 15 Hes. νηλήτηϲ γέγονε παρὰ τὸ νη τὸ ἐπιτατικὸν μόριον καὶ τὸ ἀλιτεῖν τὸ ϲημαῖνον τὸ ἁμαρτεῖν. καὶ ἄξιόν ἐϲτι ζητῆϲαι, εἰ ἄρα τὸ νηλήτηϲ ἀπὸ τοῦ ἀλιτεῖν γέγονε, τὸ δὲ ἀλιτεῖν διὰ τοῦ ῑ γράφεται, πῶϲ τὸ νηλήτηϲ διὰ τοῦ η γράφεται. ἔϲτιν οὖν εἰπεῖν, ὅτι ἐτράπη Αἰολικῶϲ τὸ ῑ εἰϲ τὸ η, οὕτωϲ γὰρ τὸ ἀκτῖνεϲ καὶ τὸ ψιμύθιον διὰ τοῦ η προφέρονται οἱ Αἰολεῖϲ Choer. 241, 3, E. M. 603, 49. l. 16 Hes. 1. 17 Herod. Epim. in E. Orion. 110, 33, Choer. Dict. 193, 16. l. 18 Hes., E. M. 604, 24. l. 21 E. M. 604 54, Choer. Dict. 243, 25. l. 24 St. B. Hes. habet Νήρικοϲ πόλιϲ Ἠπείρου. l. 26 fr. 43 Hes. νηρίται μεγάλοι, quod Heinsius et Pearso correxerunt sic νηρῖται· (κοχλίαι) μεγάλοι. l. 27 Hes.)556