Περὶ ὀρθογραφίας

Νείλεωϲ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται. ἢ γὰρ παρὰ τὸ νέοϲ καὶ λεώϲ γέγονε νεόλεωϲ καὶ κατὰ κρᾶϲιν τοῦ ε καὶ ο εἰϲ τὴν ει δίφθογγον [*](l. 4 St. B. cum Meinekii adnotatione. l. 10 St. B. l. 11 E. M. 605, 23 Il. Pr). K 109. l. 15 Hes. l. 17 Hes. cf. fr. 45. l. 18 Theogn. 121, 18 Hes. l. Choer. 240, 33. l. 22 Choer. 240, 17, E. M. 601, 56. quae de νῖκοϲ addidi, sunt ex Schol. ad Il. l., ubi cod. A Ἀρίϲταρχοϲ νῖκοϲ διὰ τοῦ ῑ κτλ., BL. Ἡρωδιανὸϲ διὰ μόνου τοῦ ῑ, ἵνα δηλοῖ τὸ νίκημα. cf. de hoc νῖκοϲ Lob. ad Phryn. 647. ln An. Par. III 368 νῖκοϲ sic derivatur: παρὰ τὸ ἑνὶ εἴκειν, εἶτα κατὰ ἀφαίρεϲιν τοῦ ε νιείκη καὶ ἐλλείψει τοῦ ἑτέρου ε καὶ κράϲει τῶν β΄ ιι εἰϲ ῑ μοκρὸν γίνεται νίκη, quae originario congruit cum Ep. Cr. I 440, 2 in loco, quem ex Herodiano depromptum esse et testimoniorum copia et Homerici usus accurata observatio demonstrat. De νεῖκοϲ in An. Par. diversa etymologia pro ponitur παρὰ τὸ τοῖϲ νέοιϲ ἐοικέναι γέγονε νέεκοϲ καὶ κράϲει τῶν δύο εε εἰϲ τὴν ει δίφθογγον νεῖκοϲ, ἡ γὰρ φιλονεικία τοῖϲ νέοιϲ πρέπει. l. 28 Choer. Dict. 653, 5 καὶ τὸ μὲν νικῶ ἐϲτιδευτέραϲ ϲυζυγίαϲ οἶον νικᾷϲ, τὸ δὲ νεικῶ πρώτηϲ ἐϲτὶ ϲυζυγίαϲ E M. 606, 6. l. 29 Mon. 14, 10 coll. Choer. 240, 27 Νεῖλοϲ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου, οἱ γὰρ Δωριεῖϲ διὰ τοῦ η γράφουϲιν. l. 31 Choer. 241, 9, E. M. 602, 23.)

γον Νείλεωϲ ὡϲ πλέον πλεῖν, δέον δεῖν. ἢ ὥϲπερ ἡ ἀβλῆτοϲ καὶ ἀτρῶτοϲ γενικαὶ μετάγονται εἰϲ εὐθεῖαν καὶ προπαροξύνονται, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ Νηλέωϲ γενικὴ ἀπὸ τοῦ Νηλεύϲ. εὐθείαϲ μετάγεται εἰϲ εὐθεῖαν καὶ προπαροξύνεται οἷον Νείλεωϲ κατὰ τροπὴν τῶν Βοιωτῶν τοῦ η εἰϲ ει δίφθογγον ὥϲπερ οὐτήϲω ὠτειλή.