Περὶ ὀρθογραφίας

μᾶλλον τὸ ἐπίρρημα τὸ α μακρὸν ἔχει. τὰ δὲ ἔχοντα δύο ϲύμφωνα ὅμοια ἑπόμενα βραχὺ ἔχει τὸ δίχρονον οἷον ἄλλοϲ, γάλλοϲ, θαλλόϲ, θάλλω, πάλλω, ἅλλομαι καὶ ἀγάλλομαι Mon. 26 16 cf. Dichr. 292, 10 καὶ τὰ ὅμοια. ὅθεν Λάκωνεϲ τὸ μᾶλλον μάλιον λέγουϲι διὰ τὸ μὴ ϲυϲτεῖλαι τὸ ᾱ. λοιπὸν ἐν οἷϲ ἐπιφέρηται δύο ϲύμφωνα ὅμοια, ϲυϲτέλλει τὸ δίχρονον ἤγουν τὸ ῑ οἷον ἴλλοϲ, ἴκκοϲ καὶ ἴλλαοϲ οἱ Αἰολεῖϲ (pro καὶ ἴλαοϲ scripsi), ἐπειδὴ ἀνεδιπλαϲίαϲε (hoc inserui), ϲυνέϲτειλε τὸ δίχρονον ἤγουν τὸ ῑ διὰ τὸ μὴ δύναϲθαι ὡϲ εἴρηται αὐτὸ ἐκτείνεϲθαι (hoc inserui) τῶν δύο ἐπιφερομένων ϲυμφώνων.