Περὶ ὀρθογραφίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
Κῴδιον: ἰϲτέον ὅτι τὸ κῴδιον καὶ ϲτῴδιον εὐλόγωϲ ἔχει τὸ ῑ. τὸ δὲ λαγῴδιον παραλόγωϲ. ἔϲτι γὰρ ϲτοιά ϲτοιᾶϲ. καὶ ἐπειδὴ ἡ τελευταία ϲυλλαβὴ τῆϲ γενικῆϲ τοῦ πρωτοτύπου ἀπὸ φωνήεντοϲ ἄρχεται, ἐγένετο ἡ παραγωγὴ διὰ τοῦ διον ϲτοίδιον ὡϲ γραφεῖον γραφείδιον καὶ κατὰ ἔκταϲιν ϲτῴδιον καὶ ἔχει τὸ ῑ. τὸ δὲ κῴδιον ϲημαίνει τὸ τῶν προβάτων δέρμα παρὰ τὸ ἐπ᾿ αὐτῶν κοιμᾶϲθαι. παρὰ τὸ κῶ τὸ κοιμῶμαι γίνεται ὄνομα ῥηματικὸν κῶϲ. Νικοχάρηϲ Ληνίαιϲ «πλέομεν ὦ κόρη ᾿ πι κῶϲ». τοῦτο γίνεται κατὰ πλεοναϲμὸν κῶαϲ ὡϲ ἀπὸ τοῦ ὦϲ ὠτόϲ γίνεται ὤαϲ «κῶαϲ ἄγειν κριοῖο μεμαότα » (Apoll. Rhod. II 1198) καὶ γίνεται διὰ τοῦ ιδιον ἡ παραγωγὴ κωατίδιον καὶ ϲυγκοπῇ τοῦ ατ γίνεται κωίδιον καὶ ϲυναιρέϲει κῴδιον. τὸ δὲ λαγῴδιον οὐκ ὤφειλεν ἔχειν τὸ ῑ. εἴτε ἀπὸ τοῦ λαγώϲ λαγώ εἴτε λαγόϲ λαγοῦ γέγονεν. λαγίδιον γὰρ ὤφειλεν εἶναι, εἴτε ἀπὸ τοῦ λαγωόϲ λαγωοῦ γέγονεν λαγώδιον γὰρ ὤφειλεν εἶναι χωρὶϲ τοῦ ῑ, ἐπειδὴ ἡ τελευταία [*](l. 1 E. M4. 544, 12. l. 4 Choer. 231. 25, cf. can. gen. l. 6 Choer. 928, 6. 1. 7 Choer. 230. 12. l. 8 Choer. 228, 34. l. 10 Choer. 230, 32 Hes. l. 11 Bes. Arc. 96, 22. l. 12 Hes ex Κυννίδηϲ ap. Choer. 230, 27 Κυννίτηϲ corruptum videtur. l. 14 Choer. 232. 17, Hes. l. 17 Hes. l. 18 Choer. 227. 16. l. 20 Choer. 228, 29. l. 22 E. M. 550, 5, Gud. 356, 58. Verba quae his cancellis [] seclusi. ab Herodiano aliena sunt, nam is περὶ παθῶν in E. M. 638, 54 non ὦαϲ ex ὦϲ, sed contra ὦϲ ex ὦαϲ oriri vult; praeterea κώδιον et ap. Hes. et ap. Choer. 234, 23 sine ῑ scriptum est atque existimandum est Herodianum κώδιον ab κῶοϲ κώουϲ repetivisse. De ϲτῴδιον non dubium est, quim cum ῑ scripserit, quum etiam voci προϲτῷον propter ϲτοιά)