Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

Ἄϊροϲ: ῑ.

[*](29, 28, Arc.42, 24. 1.1 Herod. περὶ παθῶν fr.179 in E. M.41,44, Hes., Lehre ad Herod. p. 457. 1. 2 E. M. 32, 10 ubi qui citatur teclm1cns est Herodianus. Hes. 1. 9 St. B. et E. M. s. v. 1. 12 St. B. 47, 4. Hes. s. v., alii Αἴθυκεϲ scripsisse videntur, ut uppuret ex Choer. Dict. 80, 16, ubi τὰ εἰϲ υξ διϲύλλαβα φύϲει μακρᾷ παραληγόμενα ἁπλᾶ μὴ ὄντα θηλυκὰ διὰ τοῦ κ κλίνονται οἰον αῖθυξ αἰθυκοϲ ὁ εὐκίνητοϲ παρὰ τὸ αἰθύϲϲω. ἔϲτι δὲ ὄνομα ἔθνουϲ καὶ κύριον. Lehrsius ad Dichr. p. 347 suspicatur hoc gentile Αἴθυκεϲ confusum esse a Choerob. cum Αἶθικεϲ, quamquam non negat hoc etiam recte habere posse. Similis vocalium ι et ῦ variatio reperitur in Ἀλλόβριγεϲ et Ἀλλόβρυγεϲ. Fortasse sic Herodiani in Orthogr. adnotamentum processit: Αῖθιξ διὰ τοῦ ι τὸ ἐθνικόν, αθυξ ὁ εὐκίνητοϲ παρὰ τὸ αἰθύϲϲω διᾶ τοῦ ῦ, τινὲϲ δὲ καὶ τὸ ἐθνικὸν διὰ τοῦ ῦ γράφουϲιν. 1. 14 Mon. 12, 27, ad quem locum Lehrsius citat Ep. Hom. 278: εἰϲ ϲα ἔχομεν τῇ ου διφθόγγῳ παραληγόμενα ὑπὲρ δύο ϲυλλαβᾶϲ καὶ μετὰ διϲϲοῦ τοῦ ϲ διϲύλλαβα δὲ οὐκ ἔχομεν ὅμοιον τῷ μοῦϲα et significari αἰθουϲϲα ἔμπουϲϲα Ϲυράκουϲα opinatur. 1. 17 Hes., scribitur etiam σίκλον et εἶκλον Hes. 1. 18 Choer. 170, 10, ΙI. Pr. Ο 709, Hes. 1.81 St. B., Choer.178, 18. 1.23 St.B.s. v. 1.25 Choer.176,4. 1.27 Choer.179.17. 1.30 Hes., E.M.488,16.)

471