Περὶ ὀρθογραφίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ ὀρθογραφίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

αἰδοῖοϲ καὶ αἰδῷοϲ ϲὺν τῷ ι. τὰ γὰρ ἀπὸ τῶν εἰϲ ωϲ διὰ τοῦ ωδϲ παραγωγὰ ϲὺν τῷ ι γράφεται καὶ προπεριϲπᾶται Μίνωϲ Μινῷοϲ, ρωϲ ἡρῷοϲ, πάτρωϲ πατρῷοϲ, ἠώϲ ἠῷοϲ καὶ αἰδώϲ αἰδῷοϲ.

[*](κοθόλου λέγων εΑἰζἡν κτλ.», sod alteram scripturam ei ignotam fuisse non credibile est. Αἰζὴν etiam ap. Arc. 8, 25 et Mon.16, 4 exstat, cf. Lob.Parall. 191. 1. 1 St. B., Hes. 1. 2 St. B. 1. 4 Theogn. 32, 17. ef. E. M. 23, 38 Hes. sine ῑ scribit. 1. 6 Hes. 1. 7 St. B. 1. 10 Hes. et Theogn. 165, 4 1. 11 Theogn. 157, 26. in E. M. 25, 13 ut videtur a Choerobosco traditur haec adverbia cum scribi, quamvis non deberent, quum eandem scripturar atque adverbia in θεν servarent. 1. 12 St. B. 1. 14 St. B., Arc. 87, 12 et. E. M. 26, 30. 1. 16 locum Stephani intactum reliqui, coniecturaa virorum doctorum videas ap. Meinekium. 1. 18 prior pars sumpta est ex E. M. 28, 35 αἴγειοϲ: τὸ γει δίφθογγον ὡϲ μέροϲ ϲώματοϲ. τὸ Δωρικὸν αἰγαῖοϲ οἱ γὰρ Δωριεῖϲ τὸ ει αι λέγουϲι. τὸ γὰρ κύπειρον κύπαιρον λέγουϲι· τὸ δὲ αἴγειον αἰγαῖον πέλαγοϲ. posterior de Αἰγαῖοϲ ex St. B s. Αἰγά. 1. 20 St. B. cf. E. M. 28, 53 ἔϲτι δὲ τὸ Ἄργιρον (scr. Αἴτρον) ὄνομα πόλεωϲ τινὲϲ δὲ ὡϲ καὶ ὁ Χοιροβοϲκὸϲ εἰϲ τὸ ἀκτῖνα διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφουϲιν αὐτό. 1 22 E. M. 27, 9 coll. Theogn. 100, 31. Choer. 171, 8. Hes. 1. 27 Hes. E. M. 41, 44. 1. 28 Choer. 175, 3. Hes. 1. 29 αἰδοῖοϲ Hes., αἰδῷοϲ Choer. ἐν τῷ περὶ ποϲότητοϲ in E. M.)

470