Περὶ ὀρθογραφίας

ἀείδελον τὸ λίαν ὁρατόν· διὰ τῆϲ ει γράφεται· γέγονε δὲ ἀπὸ τοῦ εἴδῶ εἴδελοϲ καὶ ἐν ϲυνθέϲει ἀείδελοϲ ὁ μὴ θεωρούμενοϲ. παρὰ δὲ Νικάνδρῳ ἐπὶ τοῦ ἀεὶ φανεροῦ κεῖται, περὶ οὗ ἔϲτιν εἰπεῖν, ὅτι ἀπὸ τοῦ ἀείδηλον γέγονε κατὰ ϲυϲτολὴν τοῦ η εἰϲ ε «τοῦ δὲ τέραϲ περίϲημον — ἀείδελον ἐϲτήρικτο » Νίκανδροϲ (Ther. 20). ἐπὶ δὲ τοῦ ἀοράτου ἐχρήϲατο τῇ λέξει Ἡϲίοδοϲ περὶ Αὐτολύκου. φηϲὶ γὰρ «ὅττι κε χερϲὶ λάβεϲκε, ἀείδελα πάντα τίθεϲκεν » (fr. 61 Dind.).