Περὶ ὀρθογραφίας

39. E. M. 226, 49: γερόντειον: τὸ τει δίφθογγον· τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ ων βαρυτόνων διὰ τοῦ ντ κλινομένων διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται, λέων [*](ad fr. 35 Technici nomine a Choerobosco Herodianum designari diserte dicit Eustath. 368, 11 ἡ γραφὴ τῆϲ παραληγούϲηϲ τῶν Φθειρῶν τούτων διάφοροϲ κατὰ τὸν Χοιροβοϲκόν· οἱ μὲν γὰρ πλείουϲ διὰ διφθόγγου γράφουϲιν αὐτό, ὁ δὲ τεχνκόϲ φηϲι διὰ τοῦ ι, τεχνικὸν λέγων τὸν Ἡρωδιανόν· παρὰ τὸ Φθίρ γάρ, φηϲί, γέγονε κύριον τὸ ἐπὶ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἐνδυμίωνοϲ.) [*](ad fr. 36. cf. Eustath. 1066. ὡϲ καὶ διὰ τηϲ ει διφθόγγου γράφουϲί τινεϲ τὴν κλιτύν ἀπὸ τοῦ κλέταϲ πλεοναϲμῷ τοῦ ι, δηλοῦϲιν οἱ τὸν Ἡρωδιανὸν ἀμφιπενόμενοι τεχνικοί.) [*](ad fr. 37. cf. Arcad. 51, 25 et Lob. Proll. 320 seqq., ubi dicit Choeroboscum verbis ὁ δὲ λόγοϲ οὐ ϲυγχωρεῖ, quae propositis adnexa sunt, innuisse sibi displicere Herodiani sententiam, qua βοεικόϲ ex βοειοκόϲ contractum putavit,.) [*](ad fr. 38. Ex Ϲhoer. Orth. 205, 21 apparet, quomodo hoc praeceptum in Orthographia locum invenerit: εἴκω τὸ ὑποχωρῶ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γράφεται, ἀντιπαράκειται γὰρ αὐτῷ τὸ οἶκοϲ οἱονεὶ εἰϲ ὃν ὑποχωροῦμεν πάντεϲ. cf. E. M. 617, 26, St. B. 485, 4, Choer. Epim. in Psalm. p. 77, Lob. Rhemat. 59.) [*](ad fr. 39. In articulo E. Magni duo Herodiani adnotamenta, unum de γερόντειοϲ)

λεόντειοϲ δορά (τὸ κύριον διὰ τοῦ ι), δράκων δρακόντειον αἷμα, γέρων γερόντειοϲ, Ἀνακρέων Ἀνακρεόντειοϲ, Λαομέδων Λαομεδόντειοϲ καὶ τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ ων περιϲπωμένων, Ξενοφῶν Ξενοφώντειοϲ, Δημοφῶν Δημοφώντειοϲ πλὴν τοῦ Ποϲειδῶν Ποϲειδώνιοϲ καὶ τὰ ἀπὸ τῶν εἰϲ ων βαρυτόνων μὴ κλινομένων διὰ τοῦ ντ δίφθογγον ἔχει «Θέων Θεώνειοϲ, Τρύφων Τρυφώνειοϲ πλὴν τοῦ Ἀπόλλων Ἀπολλώνιοϲ καὶ Ἀμμώνιοϲ. τὰ θηλυκὰ αὐτῶν ταῦτα διφθογγογραφεῖται Ἀπολλωνεία βάξιϲ καὶ Ἀπολλωνεία φήμη. οὕτωϲ Ἡρωδιανόϲ.