Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

346. τανύϲϲαι. τὸ τανύϲϲαι ἀπαρέμφατον διὰ τὸ βαλέειν. P.

357. ὅτε με ϲχεδίηϲ ἀποβῆναι ἀνώγει: χωρίζει Ἀριϲτοφάνηϲ ὅ τε ἀντὶ τοῦ διό τε. ΗP.

364. πάρα: ἀναϲτρεπτέον τὴν πάρα. δηλοῖ γὰρ τὸ πάρεϲτιν. ΗMT.

368. ὡϲ δ’ ἄνεμοϲ ζαὴϲ ἠΐων: ὀξυτόνωϲ τὸ ζαήϲ. BHPT.

377. ἀλόω: διαίρεϲίϲ ἐϲτι τοῦ ἀλῶ, διὸ βαρυτόνωϲ ἀναγνω ϲτέον. P

389. πλάζετο. ὁ μὲν Ἀρίϲταρχοϲ τὸ πλάζετο Αἰολικῶϲ ἐκτείνων τὸ α ἐπὶ τοῦ ἐπλήϲϲετο λαμβάνει, ἔνιοι δὲ ἐπὶ τοῦ ἐπλανᾶτο. PQ.

391. αὐτίκ’ ἔπειτ’ ἄνεμοϲ μὲν ἐπαύϲατο, ἡ δὲ γαλήνη· Ἀρίϲταρχοϲ ἡ δέ ἄρθρον δεχόμενοϲ τὸ η. οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ καί. Η.

402. ξερόν: ϲυϲτολὴ τοῦ η εἰϲ ε. E.

418. ἠϊόναϲ τε παραπλῆγαϲ: ὀξυτόνωϲ τὸ παραπλήξ. ΕPQT.

430. καὶ τὸ μὲν ὥϲ ὑπάλυξε. τινὲϲ περιέϲπαϲαν τὸ ὧϲ, ἵνα ϲημαίνῃ τὸ ὅμωϲ, ἔνιοι δὲ ὤξυναν. ΒP.

433. πρὸϲ κοτυληδονόφιν ὡϲ χαλκόφιν. PQ.

436. ὑπὲρ μόρον: δύο εἰϲὶ μέρη λόγου.

439. νῆχε παρέξ: ὀξύτονον τὸ παρέξ. P.

478. τοὺϲ μέν: ϲυνέϲταλται Ἰακῶϲ. P.

481. ἔφυν. τὸ ἔφυν ϲυϲταλτέον. P.

ἐπαμοιβαδίϲ: ὀξύνεται. Il. Pr. Ξ 463.

484. ἠὲ δύω ἠὲ τρεῖϲ ἄνδραϲ ἔρυϲθαι: παραδιαζευκτικὸϲ ὁ ἤ. Il. Pr. Θ 290.

ἔρυϲθαι προπαροξυτόνωϲ, ἵνα ϲημαίνῃ παρατατικόν. P.

6. οἳ ϲφεαϲ: ὀξυτονητέον τὸ οἱ ἄρθρον. ἐγκλιτικὸν γάρ ἐϲτι νῦν ἡ ϲφέαϲ. P.

12. θεῶν ἄπο μήδεα εἰδώϲ: ἀναϲτρέφεται ἡ ἀπό. τὸ γὰρ ἑξῆϲ ἐϲτιν ἀπὸ θεῶν εἰδὼϲ μήδεα. lo. Al. 27, 10.

[*](346 ef. IΙ. Pr. 159, ubi de hoc loco καὶ ἐνθάδε ἀπαρέμφατόν ἐϲτι, quod propter accentum adnotavit. cf. l. Pr. Α 302. 357 bene Βuttmannus pro διὰ τὸ ὅτε scripsit ὅτε διότε, equidem ἀντὶ τοῦ inserui. 368 cf. Arc. 23, 12 25, 3.)[*](377 ef. Il. Pr. P 65, Lob. Rhem. 187. 389 Aeolice producti πλάζω mentionem facit Herod. Mon. 23, 12 nostro simile paullo explicatius adnotamentum exstat in Ep. Cr. l 149, 8. Caeterum Lob. Rhem. 88 utrumque vocabulum idem esse putat et ab eodem primitivo πέλω derivatum. 391 cf, l. Pr. 127, ubi hic locus sic (nunc legitur καὶ τότ’ ἔπειτ’) citatur. 402 cf. Ιl. Pr. Α 77, ubi ἠμέν Homerum semper per ε proferre pro ἠμήν tradit et infra v. 478, 418 cf. Ιl. Pr. Z 135. 430 ef. Pros. Cath. p. 493. 436 cf. supra ad α 34. 439 cf. Il. Pr. l 7. 481 ef. Ιl. Pr. Λ 263 πληθυντικὸν γάρ ἐϲτιν ϲυγκοπὲν ἀπὸ τοῦ ἔφυϲαν. Δ 222. 484 ad ἔρυϲθαι cf. supra γ 268.)[*](Z 12 scholiasta ad h. l. in BPQ: ἡ ἀπό ἀντὶ τῆϲ παρά· διὸ ὀξύνεται, quod ab Herodiano alienum est, qui quamvis praepositionem alteram pro altera poni saepius sumpserit, tamen non eo usque progressus est, quo recentiores, ef. Lehrs qu. ep. 89. Substitui notam veri Herodiani ex Io. Al.)

145

15. ᾧ ἔνι κούρη: ἀναϲτρεπτέον τὴν ἔνι, ἔϲτι γὰρ ἐν ᾧ. P.

18. χαρίτων ἄπο κάλλοϲ ἔχουϲαι: ἀναϲτρέφεται ἡ ἀπό. τὸ γὰρ ἑξῆϲ ἐϲτιν ἀπὸ χαρίτων κάλλοϲ ἔχουϲαι. H.