Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
204. ἴδιον ὡϲ ἐνόηϲα: ψιλωτέον τὸ ἴδιον. Β.
227. βουκόλε ἐπεὶ οὔτε κακῷ: ἀναγκαίωϲ ἐκ πλήρουϲ γράφειν τὴν λέξιν βουκόλε δεῖ, ἵνα καὶ ἡ ϲτιγμὴ καὶ ὁ τόνοϲ ἀναλόγωϲ καὶ Ἑλληνικῶϲ ἔχῃ. τὸ δὲ μέτρον οὐκ ἂν δόξαι βλάπτεϲθαι τοῦ ϲτοιχείου προϲτιθέντοϲ, ἐπεί, ὅταν δέῃ ὑγιὲϲ αὐτὸ παριϲτάναι, πάλιν ἀφαιρεθήϲεται. Π. Pr. 441.
311. τέτλαμεν: προπαροξυτόνωϲ εἴτε κίνημά ἐϲτιν ἀπὸ τοῦ τέτλημι εἶτε ἀπὸ τοῦ τετλήκαμεν ϲυγκέκοπται. B.
20. ἐξἑϲίην: δημοϲίαν ἔκπεμψιν, παρὰ τὸν ἥϲω ἑϲία καὶ ἐξεϲία. ΒΗQ.
45. ἐϲ δὲ ϲταθμοὺϲ ἄρϲε: ψιλωτέον. τὰ γὰρ φωνήεντα καταλήγοντα εἰϲ ρ ἐπιφερομένου τοῦ ϲ ψιλοῦϲθαι φιλεῖ. Π. Pr. Ζ 348.
61. ὄγκιον: προπαροξυτόνωϲ τὸ ὄγκιον. Β.
331. εὐκλεῖαϲ: προπεριϲπαϲτέον. ἐκ γὰρ τοῦ εὐκλέαϲ ἐγένετο κατ’ ἐπένθεϲιν τοῦ ι. Π. Pr. K 281.