Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

478. ἡ δ’ ο ὔτ’ ἀθρῆϲαι δύναται: πρόδηλον ἐκ τῆϲ ϲυναλοιφῆϲ, ὅτι ψιλοῦται. Π. Pr. Μ 391.

106. εἵατο ψιλῶϲ, ἵν’ ᾖ ἤϲαν (V ) Ἀρίϲταρχοϲ. ἔχει δὲ ἐπίϲταϲιν, εἰ τοῦ εἰμί τὰ παθητικὰ δύναται ϲυϲτῆναι κατὰ ϲημαινόμενον ἢ χρῆϲιν Ἑλληνικήν. διὸ ἄμεινον δαϲύνειν καὶ ἐκδέχεϲθαι ἐκάθηντο. Π Pr. 0 10.

131. μήτηρ πινυτή: πινυτή τὸ ἐπίθετον ὀξύνεται, μένει δὲ καὶ τὸ κύριον ὁμοτόνωϲ. Π. Pr. 1 150.

166. ξεῖν’ ἄρ τι: δύο μέρη λόγου τὸ ἄρ καὶ τὸ τί. B.

204. ἴδιον ὡϲ ἐνόηϲα: ψιλωτέον τὸ ἴδιον. Β.