Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας
Aelius Herodianus
Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868
44. ἀλλὰ ϲὺ μὲν κατάλεξαι. τὸ προϲτακτικὸν φυλάξει τὸν διον τόνον. Π. Pr. Α 302.
61. ᾕρεον: δαϲέωϲ τὸ ᾕρεον. Η.
62. καὶ δέπα, ἔνθεν: ἐκτατέον τὸ δέπα. Η.
121. δμ ῳῶν: δμῳῶν ϲὺν τῷ ι καὶ περιϲπωμένωϲ. θηλυκὸν γάρ ἐϲτι. οὕτωϲ Ἀρίϲταρχοϲ καὶ Ἡρωδιανόϲ. H.
122. δακρυπλώειν: ϲύνθετον τὸ δακρυπλώειν. BΗQ.
183. ἐμοὶ δ’ ὄνομα κλυτὸϲ Αἴθων. ἐν τῇ Ὀδυϲϲείᾳ (h. l.) κατὰ παράθεϲιν ἀναγνωϲτέον «ἐμοὶ δ’ ὄνομα κλυτὸϲ Αἴθων ». ἰδίᾳ ϲυϲτῆϲαι γὰρ αὐτοῦ βούλεται τὸ ὄνομα, ἐπεί τοι ἔϲται κρεμάμενοϲ λόγοϲ. Π. Pr. Χ 51.
320. λοέϲϲαί τε χρῖϲαί τε: ἐν τῇ τ τῆϲ Ὀδυϲϲείαϲ (h. l.) παραλόγωϲ ἐνεκλίναμεν ἐν τῷ « ἠῶθεν δὲ μάλ’ ἦρι λοέϲϲαί τε χρῖϲαί τε », ἵνα μὴ πληθυντικὸν ῥῆμα ὑπολάβωμεν. Π. Pr. Η 199.
[*](27 patet Herodianum reprobasse scripturam καμίνοῖ. 128 cf supra ν 332.)[*](184 pro ἐκεῖϲε scripsi οὐ κεῖϲε et pro εἴϲειμ’ οὐκ εἶϲειμι. 238 pro λελῦντο scripsi λελῦτο ex Π. Pr. Ω 665: λελῦτο προπεριϲπαϲτέον, ἵν’ ᾖ ἐκ τοῦ λελύατο ϲυναλοιφή. 257 in codice sunt. τινὲϲ ἀναϲτρέφουϲι τὴν κατά· τινὲϲ δὲ ντὶ τῆϲ ἀπό λέγοντεϲ οὐκ ἀναϲτρέφουϲι, quae refinxi, ut Herodiani sententia existat. cf. Lehrs qu. ep. 92. 404 cf Π. Pr. Α 576, 6.)[*](Τ 61 ct. Π. Pr. 579. 62 cf supra o 466. 183 nunc hoc loco scribitur ὄνομα κλυτόν.)343. ἐπιήρανα θυμῷ: κρεῖττον οὕτω γράφεϲθαι ἤπερ ἐπίηρ’ ἀνὰ θυμῷ. ἡ γὰρ ἀνὰ πρόθεϲιϲ οὐκ εἴωθεν ἁπλῶϲ ἐπὶ τοιούτων ϲημαινομένων δοτικῇ ϲυντάττεϲθαι. Eustath. ad h. l. 1867, 29.
478. ἡ δ’ ο ὔτ’ ἀθρῆϲαι δύναται: πρόδηλον ἐκ τῆϲ ϲυναλοιφῆϲ, ὅτι ψιλοῦται. Π. Pr. Μ 391.